40 അകനെ ശമരിയാക്കാറാ അവൻകാക്ക് വന്തു ഉടവുറെ പട്ടണത്തിൽ ഇരുക്കോണുമൊൺ അവൻകാക്ക് കെഞ്ചി കേട്ടനാലെ അവൻ ഇരണ്ടുനാ അങ്ക് ഇരുന്തെ.
അവേക്ക് മറിയാവ് ഒണ്ണെ ഇളേവേം ഇരുന്തെ. അപ്പിൺ കരുത്താവിലെ കാൽ കീശിരുന്ത് അവൻ ചൊല്ലിയെ വശനമെ കേട്ടെ.
“നേരമോറി പെയ്തും മണ്ടിയേയെ അതുനാലെ എങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഉണ്ണേക്ക് ഇരുക്കോണും” ഒൺ ചൊല്ലി അവറെ കട്ടായം പുടിച്ചെ. അതുനാലെ ഏശു അവറെ കൂട്ടത്തിൽ തങ്കുകേക്ക് പോയെ.
മുനികാട് വുട്ടുപോയെ മനിശൻ “ഏനും നിൻ പുറക്ക് വരട്ടെ” ഒൺ അനുമതിയെ കേട്ടെ. ഒണ്ണാ ഏശു,
ഏൻ ഇത്തിനെ കാലം ചെയ്യെ കാരിയങ്കാടയെല്ലാം അവൻ എൻകാൽ ചൊല്ലിയെ ഒണ്ണൊള്ളെ ശമരിയാക്കാറത്തി പെൺമ്പുള്ളേലെ വാക്കുനാലെ അം പട്ടണത്തിലൊള്ളെ കനേം ശമരിയാക്കാറാ അവനിൽ നമ്പിയെ.
അകനെ അവൻ ചൊല്ലിയെ വശനമെ കേട്ട് പിന്നേം കനേമാളുകെ നമ്പിയെ.
ഇരണ്ടുനായോഞ്ചി ഏശു അങ്ക് നുൺ കെലീലാ കൂറാക്ക് പോയെ.
അപ്പിണും കൂരേലവേരാളും രാടിപിരാടിയോഞ്ച്, “കരുത്താവുകാൽ എനക്ക് നമ്പിക്കെ ഇരുക്കിനെ ഒൺ നിങ്കാക്ക് ഉറപ്പൊള്ളതൊണ്ണാ എൻ കൂരേൽ വന്ത് ഇരിൻ” ഒൺ അവെ ചൊല്ലിയോൺ എങ്കളെ അങ്ക് ഇരുപ്പേക്ക് കട്ടായമാ വിലയ്ക്കെ.
പട്ടണത്തിലെ കനേമാളുകേക്ക് ചരിയാനെ പിരിയമായേയെ.
ഏൻ വാതൽകാൽ വന്ത് മുട്ടിനെ; ആരൊണ്ണാലും എൻ കുരളെ കേട്ട് വാതലെ തുറന്താ ഏൻ അവൻകാക്ക് പോയ് അവനും മത്തും അവൻ ഏനും മത്തും തീനെ തിന്നും.