36 മകനിൽ നമ്പുനവനുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരു ഒളെള; മകൻ ചൊല്ലെ മീരിനവനോ ഉശിരു കാണുകേമില്ലെ; തെയ്വത്തിലെ കോപം എപ്പണും അവനേത്തിൽ ഇരുക്കുകേം ചെയ്യും.
ചേരെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള തണ്ടനേക്കും ഒണ്ണാ നീതിമാൻമാരുകാട് എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള പിശപ്പുക്കും പോകും.
നമ്പിക്കയോടെ രാടിപിരാടിനവനുക്ക് താൻ രച്ചപ്പടുകേക്ക് മുടിയും. നമ്പിക്കനാതെ ഇരുക്കിനവൻ തണ്ടനേ ഏൽക്കും.
നീ എല്ലാരുക്കും മില്ലോട് ഒരിയ്ക്കി ഇരുക്കിനെ രച്ചയെ
എല്ലാ പണ്ണേലേം മാനടവൻകാട് മുച്ചൂടും തെയ്വത്തിലെ രച്ചയെ കാണും.’”
അവനെ ഏത്തെടുത്ത് അവനിൽ നമ്പുനെ ആരുക്കും തെയ്വത്തിലെ മക്കയാകേക്ക് അവൻ അതികാരമെ കൊടുത്തെ.
ഏൻ അത്തുകാട്ടുക്ക് എണ്ണേക്കുമൊള്ളെ ഉശിരെ കൊടുക്കിനെ; അതുകാട് ഒരുനാളും നാശമടഞ്ച് പോനതില്ലെ; ആരുക്കും അതുകാടെ എൻ കയ്യിൽ നുൺ പുടുങ്കി എടുപ്പേക്കും മുടിയാത്ത്.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ചത്തിയമാ ഏൻ നിൻകാക്ക് ചൊന്നെ; പുതുവനായ് പുറകാതവോയാ തെയ്വ രാച്ചമെ കാൺമ്പേക്ക് ആരുക്കും മുടിയാത്ത്” ഒൺ അവൻകാക്ക് വതിലായ് ചൊല്ലിയെ.
വിതകാറനും അറുപ്പുകാറനും മൊത്തമാ പിരിയമടേകേക്കുചൂട്ടി അറുപ്പുകാറൻ ഇപ്പണേ കൂലിയെ വായ്ങ്കി എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരുക്ക് വിളവെ കൂട്ടി വയ്ക്കിനെ.
ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, എൻ വശനമെ കേട്ട് എന്നെ കടത്തി വുട്ടവനെ നമ്പുനവനുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരൊണ്ട്; അവൻ നായവിതീൽ അകപ്പടാതെ ചാവിൽ നുൺ ഉശിരുക്ക് കടന്തിരുക്കിനെ.
ഇത് മേലോകത്തിൽ നുണ്ണും ഉറയ്ങ്കി വന്തെ അപ്പമാനെ; നിങ്കെ വലിയെ വലിയോരുകാട് മന്നായെ തിന്നുകേം അവറെ ചാവുകേം ചെയ്യവോലനാത്തെ; ഇം അപ്പമെ തിന്നവൻ എണ്ണേക്കും ഉശിരോടിരുക്കും.”
ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, എൻ വശനമെ പാലിക്കിനവൻ ഒരു കാലത്തിലും ചാകാത്ത്” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ നമ്പാതെ ഇരുന്തെ എകൂതര് നമ്പിക്കയാനവേരാക്ക് വുറോതമാ എകൂതരല്ലാത്തവേരാളെ ഉളപ്പി വുട്ടെ.
നായപുറമാണം നാപ്പോയതായപ്പെ പാപത്തുക്ക് അറത്തമുമില്ലെ; അകനയായപ്പെ തെയ്വത്തിലെ തണ്ടനേം നാപ്പോവനായെ.
അതുനാലെ അവനിലെ ഇലത്തത്തിൽ നങ്കെ നീതിമാൻമാരായനാലെ തെയ്വത്തിലെ കോപത്തിൽ നുണ്ണും തപ്പിക്കേക്ക് മുടിയും.
എൻ പശേ പിശപ്പിൽ നുണ്ണും ഏശു എന്നെ രച്ചിച്ചതുനാലെ നായപുറമാണത്തുക്ക് എന്നെ ഒരു പാപിയായ് കുത്തം വിതിക്കേക്ക് കൂടാത്ത്.
നായപുറമാണമെ നമ്പി പോനവനുക്കെല്ലാം ചാപ്പം കിടയ്ക്കും; നായപുറമാണത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനത്തിലെ ചൊൽപ്പടീക്ക് എപ്പണും നടകാത്തവനുക്കെല്ലാം തെയ്വത്തിൽ നുൺ ചാപ്പം കിടയ്ക്കിനെ ഒൺ തെയ്വ പൊത്തകത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനെ.
അവൻ ചൊല്ലെ കോളാത്തവേരാക്കു ഇം കാരിയങ്കാടുനാലെ തെയ്വ കോപം വരുകേക്ക് ഇടെവരും; അതുനാലെ ആരും നിങ്കളെ ഉതവിനാത്തെ വാക്കാലെ ചതിവെ ചെയ്വെ ഇടെ വരുത്തുവാനില്ലെ.
മട്ടുമില്ലെ ചാവിൽ നുൺ തെയ്വം ഉശിരേത്തിയവനും വരുകേക്കിരുക്കിനെ തെയ്വ കിരുക്കിൽ നുണ്ണും നങ്കളെ വുടുവിക്കിനവനുമാനെ അവൻ മകൻ ഏശു മേലോകത്തിൽ നുൺ വരിനത് നിങ്കെ കാത്തിരുക്കിനതചൊല്ലീം അവറെ എല്ലാരും ചൊന്നെ.
തെയ്വ കോപമെ ഏൽക്കുവെ നാത്തെ തെയ്വം നങ്കളെ പുറിച്ചെടുത്തിരുക്കിനത്; പിന്നയോ നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവുനാലെ രച്ചേ നേടിളത്തുക്ക് താൻ.
തെയ്വ മകനെ മാനം കെടുത്തുകേം നങ്കളെ ചുത്തമായ്ക്കെ ഉടമ്പടീലെ ഇലത്തമെ കെട്ടതൊൺ നിനയ്ക്കുകേം നങ്കകാൽ കനിവെ കാട്ടിയെ ചുത്തമാനെ ആത്തുമാവെ മാനം കെടുത്തുകേം ചെയ്യിനവനുക്ക് എത്തിനെ വലിയെ തണ്ടനെ കിടയ്ക്കും ഒൺ നിനച്ചോനിൻ.
അകനയൊണ്ണാ ഇത്തിനെ വലിയെ രച്ചെ കെവുനമാക്കാതവോയാ നങ്കെ എകനെ തണ്ടനേൽ നുൺ തപ്പിക്കും? ഇം രച്ചെ കരുത്താവുതാൻ മുതെ ചൊല്ലിയത്. അവൻകാൽ നുൺ കേട്ടവേരാ അതെ എങ്കാക്ക് വിളക്കമായ്ക്കീം തന്തിരുക്കിനെ.
ഉടയാ തപ്പാറുകേൽ കടകാത്ത് ഒൺ ആരുകാക്ക്നെ ചത്തിയമെ അടിച്ചത്? അവൻ ചൊല്ലെ പാലിയാതെ ഇരുന്തവേരാകാക്കുതാനേ?
അകനെ നമ്പിക്കെ നാപ്പോയതുനാലെ അവറാത്തുക്കു എൻ നിമതീൽ കടപ്പേക്ക് മുടിയാപ്പോയെ ഒൺ നാം കാണെ.
ഒണ്ണാ ചുണെ നാത്തയാളുകെ, നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാ, അറയ്ക്കിനയാളുകെ, കുലകാറാ, കെട്ടെ കിടത്തക്കാറാ, ചെയ്വിനക്കാറാ, ചിലേ കൊണ്ടാടിനവേരാ ഇകത്തെ വേരാക്കും നരിയെ ചൊന്നെ ഏളവനുക്കും കാത്തു വച്ചിരുക്കിനെ കെന്തകം കത്തിനെ പൊയ്യൻതാൻ; അത് വന്ത് ഇരണ്ടാമത്തെ ചാവ്.”