3 അത്തുക്ക് ഏശു, “ചത്തിയമാ ഏൻ നിൻകാക്ക് ചൊന്നെ; പുതുവനായ് പുറകാതവോയാ തെയ്വ രാച്ചമെ കാൺമ്പേക്ക് ആരുക്കും മുടിയാത്ത്” ഒൺ അവൻകാക്ക് വതിലായ് ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവൻകാക്ക്, “അന്താൻ, ഓനായ് മകനാനെ ശീമോനേ, നീ ഓകമൊള്ളാ; എന്തൊണ്ണാ ഇം ചത്തിയം നിനക്ക് വെളിപ്പട്ടത് മനിശെ മാൻചാതീൽ നുൺ നാത്തെ, മേലോകത്തിലെ എൻ തകപ്പൻതാൻ നിനക്ക് ഇതെ തിരിത്തിരമായ്ക്കി തന്തത്.
ഏൻ പിന്നേം ചൊന്നത്, ‘കനേം ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ ഒള്ളാ തെയ്വ രാച്ചത്തിൽ കടക്കിനതക്കാട്ടി ഒട്ടകം ഊയിലെ തൊളെ വശീക്ക് കടന്തു പോനതുതാൻ എളുപ്പം.’”
ചേരളിൽ ആരുനേ തന്താരുക്കിരുന്തെ പിരിയമെ ചെയ്യത്?” ഒൺ ഏശു കേട്ടെ. “വലിയെ മകൻ” ഒൺ അവറെ ചൊല്ലിയെ. അന്നേരം ഏശു അവറകാക്ക് ചൊല്ലിയത്, “കരമെ പിരിക്കിനവേരാളും വേശികാടും നിങ്കാക്ക് മിന്നേ തെയ്വ രാച്ചത്തിൽ കടക്കിനെ ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
വാനമും പൂമീം മാഞ്ച് പോയാലും നായപുറമാണത്തിലെ ഒരു ചുറിയെ കാരിയങ്കൂടീം അത് ഉന്നം വച്ചിരുക്കിനെ കാരിയങ്കാട് നടകാതെ മാഞ്ച് പോകാത്ത് ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് മെച്ചക്കമാ ചൊന്നെ.
അത്തുക്ക് ഏശു ശിശിയരുകാക്ക് കൂശോറി ചൊല്ലിയത്, “കുഞ്ചിക്കാടെ എൻകാക്ക് വരുകേക്ക് വുടിൻ; അവറളെ വിലക്കുവാനില്ലെ; തെയ്വ രാച്ചം ഇകത്തവേരാക്ക് ഒള്ളതാൻ.
നിൻ കൺ നിന്നെ പാപമെ ചെയ്യെ വയ്ക്കിനതൊണ്ണാ അതെ തുരുവി ഒറിഞ്ചാകോണും. ഇരണ്ടു കൺ ഒള്ളാളായ് തീ നരകത്തുക്ക് ബൂശിനതക്കാട്ടി ഒത്തക്കണ്ണനായ് തെയ്വ രാച്ചത്തിൽ കടക്കിനത് നിനക്ക് നല്ലത്.
അവൻ പുറന്തത് മനിശൻ ഇലത്തത്തിലോ ആൺ പിരിയത്തിലോയില്ലെ, ഒണ്ണാ തെയ്വത്തിൽ നുൺതാൻ അവൻ പുറന്തത്.
അം വെളിച്ചം ഇരുട്ടിൽ കത്തി നിക്കിനെ; ഇരുട്ടുക്ക് അം വെളിച്ചമെ ഒരു കാലത്തിലും കീൾപ്പടുത്തുകേക്ക് മുടിഞ്ചതില്ലെ.
പിന്നേം അവൻ ചൊല്ലിയത്, “ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നത്, മേലോകം തുറന്ത് ഇരുക്കിനതും തെയ്വ തൂതരുകാട് മനിശൻ മകൻകാക്ക് ഓറുകേം ഉറങ്കുകേം ചെയ്യിനതാം നിങ്കെ കാണും.”
“അവറെ ഉടവുറെ കണ്ണിൽ കാണുകയോ ഇതയത്താലെ വുളങ്കുകയോ മനം തിരുമ്പുകയോ ഏൻ അവറാത്തുക്ക് ചുകമെ കൊടുക്കുകയോ ചെയ്യാതെ ഇരുക്കിളത്തുക്ക് ഉടവുറെ കൺകാടെ കുരുടാക്കുകേം ഉടവുറെ ഇതയങ്കാടെ കടിനെ പടുത്തുകേം ചെയ് ഇരുക്കിനെ.”
അത്തുക്ക് നിക്കോതിമോശ്, “ഒരു മനിശൻ കിശവനായോഞ്ചി പുറക്കിനത് എകനനേ? അവനുക്ക് ഇരണ്ടാമതും ഉടയാ തളെള വകുത്തിൽ കടന്ത് പുറക്കേക്ക് മുടിയുമീ?” ഒൺ കേട്ടെ.
തെയ്വത്തിലെ ഉരുവമാനെ മകിമെ ഒള്ളെ കിരിശ്ത്തുവിലെ നല്ലെ ചേതീലെ വെളിച്ചം നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാ കാണാതിരുപ്പേക്കുചൂട്ടി ഇം ഉലകത്തിലെ തെയ്വമാനെ പിശാശ് നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാകാട് മനെ കണ്ണെ ഇരുട്ടായ്ക്കി വച്ചിരുക്കിനെ.
അതുനാലെ ഒരാ കിരിശ്ത്തുവിലായാ അവൻ പുതുവൻ തിട്ടിപ്പാനെ; പശേത് നീയ്ങ്കി പുതുവൻ വന്തേയെ.
പരിച്ചേതനെ ഏൽക്കിനത്തിലോ ഏലാതെ ഇരുക്കിനത്തിലോ കാരിയമില്ലെ; ഒരാ പുതുവൻ പിശപ്പിലാനത്തിൽ താൻ കാരിയം.
മിന്നേ നിങ്കെ ചൊല്ലെ മീരിനവേരാളും പാപമെ ചെയ്യിനവേരാളുമായിരുക്കുമെ. അതുനാലെ നിങ്കെ തെയ്വത്തുകാലെ നമ്പിക്കേൽ ചത്തവേരായായിരുന്തെ.
നങ്കെ ചെയ്യെ നീതിയൊള്ളെ കാരിയം നാലെ നാത്തെ അവൻ പിന്നിയംനാലതാൻ നങ്കളെ കാപ്പാത്തിയത്. തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നങ്കെ പിന്നേം പുറക്കിനനാലെ അവൻ നങ്കെ പാപമെ കശുവീം തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നങ്കളെ പുതുവനാക്കുകേം കാപ്പാത്തുകേം ചെയ്യിനെ.
തെയ്വം കൊടുക്കിനെ അറിവ്, മുതെ ചുത്തമും പിന്നെ നിമതീം എളിമേം ഇനിയൊള്ളവേരാ ചൊന്നതെ കോപ്പേക്ക് മനശെ വയ്ക്കിനാളും എപ്പേരുപ്പട്ടെ പിന്നിയമൊള്ളാളും എല്ലാരുക്കും നല്ലതെ ചെയ്വേക്കൊള്ളെ മനശൊള്ളാളും ഏളെ മനിശനാം പുറിച്ച് കാണാത്താളും കള്ളത്തരം നാത്തതുമായിരുക്കും.
നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവിലെ തകപ്പനാനെ തെയ്വത്തുക്ക് മകത്തമൊണ്ടാകട്ടെ. എന്തൊണ്ണാ ഏശുകിരിശ്ത്തുവെ ചാവിൽ ഇരുന്ത് തെയ്വം ഉശിരേത്തി ഉടയാ എപ്പേരുപ്പട്ടെ ആത്തിരത്തിൽ നങ്കാക്ക് പുതുവൻ പിശപ്പ് തന്തിരുക്കിനതാനേ? അം ആശേൽ താനേ നങ്കെ പിശയ്ക്കിനത്.
കിരിശ്ത്തു നീതിമാൻ ഒൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ. അതുനാലെ നീതിയെ ചെയ്യിനവൻ മുച്ചൂടും തെയ്വത്തിൽ നുൺ പുറന്ത് ഇരുക്കിനവൻ ഒണ്ണും തിക്കിനൊണ്ട്.
തെയ്വത്തിൽ നുൺ പുറന്തെ ആരും പാപമെ ചെയ്കിട്ടേ ഇരാത്ത്; എന്തൊണ്ണാ തെയ്വത്തിലെ ഉശിരുതാൻ അവനേത്തിൽ ഇരുക്കിനത്; തെയ്വത്തിൽ നുൺ പുറന്തതുനാലെ അവനുക്ക് പാപമെ ചെയ്കിട്ടേ ഇരുപ്പേക്ക് കൂടാത്ത്.
ഏശുവെ കിരിശ്ത്തു ഒൺ നമ്പുനവേരാ ആരായിരുന്താലും തെയ്വത്തിലെ മക്കെ താൻ. തകപ്പൻകാൽ ആത്തിരത്തോടെ ഇരുക്കിനവനെല്ലാം അവനിലിരുന്ത് പുറന്തവേരാകാക്കും ആത്തിരത്തോടെ ഇരുക്കിളതാനേ?
തെയ്വത്തിൽ നുൺ പുറന്തെ ആരും പാപമെ ചെയ്കിട്ടേ ഇരുക്കിനതില്ലെ ഒൺ നങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ; ഒണ്ണാ തെയ്വത്തിൽ നുൺ പുറന്താ അവനെ കാപ്പാത്തിനെ; അതുനാലെ കുറുപ്പുനാത്തവൻ അവൻകാൽ അണ്ടാത്ത്.
തെയ്വത്തിൽ നുൺ പുറന്തയാളുകെ എല്ലാം ഇം ഉലകമെ തോൽവി അടയെ വച്ചിരുക്കിനെ. നങ്കെ നമ്പിക്കനാലതാൻ ഉലകമെ തോൽവി അടയെ വച്ചത്.
ലവോതിക്കാ ശവേലെ തൂതനുക്ക് ഇകനെ എളുതിൻ, നമ്പുകേക്കാനവനും ചത്തിയവാനുമാനെ ശാച്ചിയും തെയ്വം പടച്ചത്തിലെ മുതേലതാനെ ആമേൻ ഒണ്ണൊള്ളാ ചൊന്നത്.