19 നായവിതി വന്തത് എന്തുനാലയൊണ്ണാ, വെട്ടം ഉലകത്തുക്ക് വന്തപ്പണും മനിശെ മാനടവൻകാട്ടിലെ ചെയ്തികെ കുറുപ്പുനാത്തതുനാലെ വെട്ടത്തുക്ക് പകറം ഇരുട്ടുകാക്കു അവറെ ആത്തിരമായിരുന്തെ.
അം പണ്ണക്കാറനുക്ക് ഉടയാ എശമാനൻ പിരിയം തിക്കിനൊണ്ടായപ്പണും അത്തുക്കുചൂട്ടി ഒരുങ്കാതിരുക്കുകേം അവൻ പിരിയമെ ചെയ്യാതിരുക്കുകേം ചെയ്യിനെ പണ്ണക്കാറനുക്ക് ചരിയാനെ തണ്ടനെ കിടയ്ക്കും.
ഏശു ചൊല്ലിയതെ കേട്ടാലെ പണത്തുക്ക് ചാനവേരായാനെ ചിലെ പരീശരുകാട് അവനെ ഒടിയോറെ ചൊല്ലിയെ.
അം വശനത്തിൽ ഉശിരൊണ്ടായെ; അം ഉശിരു മനിശെ മാനടവനുക്കെല്ലാം വെളിച്ചം കൊടുത്തെ.
അം വെളിച്ചം ഇരുട്ടിൽ കത്തി നിക്കിനെ; ഇരുട്ടുക്ക് അം വെളിച്ചമെ ഒരു കാലത്തിലും കീൾപ്പടുത്തുകേക്ക് മുടിഞ്ചതില്ലെ.
ഇം ഉലകത്തിലെ നായവിതി ഇപ്പതാൻ; തെയ്വം ഇം ഉലകത്തിലെ അതികാരിയെ ഇപ്പെ പുറത്തുക്ക് ഒറിഞ്ച് പോട്ടാകും.
എന്തൊണ്ണാ അവറെ തെയ്വം കൊടുക്കിനെ മാനമക്കാട്ടി മനിശരിൽ നുണ്ണൊള്ളെ മാനത്തുക്ക് പിരിയപ്പട്ടെ.
എന്നേത്തിൽ നമ്പുനവൻ ആരും ഇരുട്ടിൽ ഇരാതിരുപ്പേക്ക് ഏൻ വെളിച്ചമായ് ഉലകത്തുക്ക് വന്തെ.
നിങ്കെ അക്കുമിക്കും ബൊകുമാനമെ ഏത്തെടുക്കുകേം ഒരേ ഒരു തെയ്വത്തുകാൽ നുൺ ബൊകുമാനമെ തേടാതേമിരുന്താ നിങ്കാക്ക് എകനനേ നമ്പുകേക്കാകും?
ആരൊണ്ണാലും തെയ്വത്തിലെ പിരിയമെ ചെയ്കേക്ക് ആശിച്ചാ ഏൻ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനത് തെയ്വത്തിൽ നുണ്ണൊള്ളതോ ഏനേ ചൊന്നതോ ഒൺ അവനുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാകും.
നിങ്കളെ പകയ്ക്കേക്ക് ഉലകത്തുക്ക് കൂടാത്ത്. ഒണ്ണാ ഉലകത്തിലെ ചെയ്തികെ ബൂറാ കുറുപ്പു കെട്ടതാൻ ഒൺ ഏൻ ചൊന്നനാലെ അത് എന്നെ പകയ്ക്കിനെ.
ഏശു പിന്നേം മാനടവൻകാട്ടുകാക്ക് കുരവുട്ടവോളെ, “ഏൻ ഉലകത്തിലെ വെളിച്ചമാനെ; എനക്ക് പുറകോടേ വരിനവേരാ ഇരുട്ടിൽ നടകാതെ ഉശിരിലെ വെളിച്ചമൊള്ളവേരാ ആകും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏൻ ഉലകത്തിൽ ഇരുക്കിനവോളേ ഇം ഉലകത്തിലെ വെളിച്ചം ഏൻ താൻ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
ഇകത്തെ കാരിയങ്കാടെ ചെയ്യിനവേരാക്ക് ചാവ് തണ്ടനെ കിടയ്ക്കും ഒണ്ണൊള്ളെ തെയ്വത്തിലെ നീമമെ അവറാത്തുക്ക് തിക്കിനൊണ്ടായപ്പണും അവറെ അതെ പിന്നേം ചെയ്കെ മട്ടുമില്ലെ അതെ ചെയ്യിനവേരാളെ ഏത്തെടുക്കുകേം ചെയ്യിനെ.
ഒണ്ണാ ഉടവൻ കാരിയമെ മട്ടും നോക്കുകേം ചത്തിയമെ വീയ് ഒറിഞ്ച് കുറുപ്പുനാത്തെ ചെയ്തികേക്ക് പോനവേരാളിൽ തെയ്വത്തിലെ കോപമും കിരുക്കും വന്തുറങ്കും.
അകനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവചൊല്ലിയൊള്ളെ ചത്തിയമാനെ ചേതിയെ നമ്പാതെ പാപത്തിൽ പിരിയമടേനവേരാക്കെല്ലാം തെയ്വം തണ്ടനെ കൊടുക്കും.
അവറെ തള്ളി ഒറിഞ്ചെ കല്ല് അവറളെ ബൂത്തെ വയ്ക്കിനെ കല്ലായ് മാറിയെ; തെയ്വ വശനമെ കോളാത്തതുനാലെ അവറെ കല്ലിൽ പുടച്ചി ബൂശിനെ; ഇതുതാൻ അവറാത്തുക്കൊളെള വിതി.
ഏളെ കാരിയത്തുക്കുകാട്ടിലും ഇം കടശി നാൾ തെയ്വ വശീൽ നടക്കിനവേരാളെ വെക്കമെ കെടുത്തിനെ ആളുകെ വരുമൊൺ നിങ്കെ നിനയ്ക്കോണും. അവറെ നിങ്കളെ വെക്കം കെടുത്തുകേം