10 അമ്പോളെ ഏശു അവൻകാക്ക്, “നീ ഇശ്രവേലിയരുകാട്ടുക്ക് നീമമെ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനാതാനെ? അപ്പണും നിനക്ക് ഇതു തിക്കിനാത്തതീ?” ഒൺ തിരുപ്പി കേട്ടെ.
അം നേരത്തിലെ ഏശു ചൊല്ലിയത് എകനയൊണ്ണാ, “‘മേലോകത്തുക്കും പൂമീക്കും കരുത്താവാനെ എൻ തകപ്പനേ, നീ അറിവാളികേക്കും പടിപ്പൊള്ളവേരാക്കും ഇം കാരിയങ്കാടെ മറച്ച് വയ്ക്കുകേം കുഞ്ചിക്കാട്ടുക്ക് വെളിപ്പടുത്തുകേം ചെയ്യനാലെ ഏൻ നിനക്ക് നണ്ണിയെ ചൊന്നെ.
അവറളെ നിനച്ച് വരുത്തപ്പടാതേൻ; അവറെ കൺതോണാത്തെ വശികാട്ടികെ താൻ; ഒരു കുരുടൻ വോറൊരു കുരുടനെ വശീ കാട്ടിയാ ഇരണ്ടാളും മൊത്തമാ കുശീൽ ബൂശും” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു ചൊല്ലിയത്, “തെയ്വ ചക്കിതീം തെയ്വ വശനമും തിക്കിനാത്തനാലെ താൻ നിങ്കെ നിച്ചനാതെ നടക്കിനത്.
മൂണുനാളോഞ്ച് അവറെ അവനെ തെയ്വ ആലയത്തിൽ നീമപണ്ടിതരുകാട് കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്ത് അവറെ ചൊന്നതെ കോക്കേം അവറകാൽ കേൾവിയെ കോക്കുകേം ചെയ്മതെ കണ്ടെ.
ഒരുനാ ഏശു തെയ്വ വശനമെ പടിയ്ക്കെ വച്ചിരുന്തവോളെ കെലീലേലും എകൂതിയാവിലും ചുത്തുകോട്ടിലുമിരുക്കിനെ എല്ലാ കൂറാ നുണ്ണും എരുശലേമിലിരുന്തും വന്തെ പരീശരും മതപണ്ടിതരും അങ്ക് ഇരുന്തെ. നോയാളികേക്ക് ചുകമെ കൊടുപ്പേക്കൊള്ളെ കരുത്താവിലെ ചക്കിതി അവനേത്തിലൊണ്ടായെ.
അത്തുക്ക് നിക്കോതിമോശ്, “ഇത് എകനെ നടമാകും?” ഒൺ ഏശുവുകാക്ക് കേട്ടെ.
എല്ലാരുക്കും പിരിയമാനവനും എകൂതാ മതപണ്ടിതനുമാനെ കമാലിയേല് ഒണ്ണെ പരീശൻ എന്തിയാലെ, അപ്പോശ്ത്തലരുകാടെ “തൊപ്പനേക്ക് പുറത്തോട് കൊണ്ടോയ് നുറുത്തിൻ” ഒൺ തിട്ടമിട്ടെ.
അതുനാലെ ഉടമ്പിൽ പരിച്ചേതനെ ഏത്തവൻ നാത്തെ മെച്ചക്കമാനെ എകൂതൻ.
അവറെ നാത്തെ പരിച്ചേതനെ ഏത്തവേരാ; ചുത്തമാനെ ആത്തുമാവിലെ ഉതവീൽ തെയ്വമെ കുമിടെ വായ്ങ്കീം കിരിശ്ത്തു ഏശു നങ്കാക്ക് ചെയ് തന്തെ കാരിയംങ്കാട്ടിൽ പിരിയമോറിനെ നങ്കതാനേ മെച്ചക്കമാ പരിച്ചേതനെ ഏത്തവേരാ; പുറമേ കാണ ചട്ടമെട്ടത്തിൽ നങ്കെ നമ്പുനതില്ലെ.
കിരിശ്ത്തുവിലൊള്ളെ കൂട്ടായ്മേൽ നിങ്കാക്ക് പരിച്ചേതനെ കിടച്ചെ; ഒണ്ണാ അത് മനിശെ മാനടവൻ കയ്യാരെ കിടച്ചതുനാത്തെ; നിങ്കാക്കിരുന്തെ പാപെ കുണത്തിലെ അതികാരമെ നീക്കി ആത്തുമീകമാനെ പരിച്ചേതനെ തന്തിരുക്കിനെ.