22 അത്തുക്ക് ഏശു അവൻകാക്ക്, “ഏൻ വരിനതുവരേക്ക് ചെൻ ഉശിരോടെ ഇരുക്കോണുമൊണ്ണതുതാൻ എൻ പിരിയമൊണ്ണാ അത്തുക്ക് നിനക്ക് എന്തു വേണും? നീ എനക്ക് പുറകോടേ വര്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പിന്നെ ഏശു ഉടയാ ശിശിയരുകാട്ടുകാക്ക് ചൊല്ലിയത്, “ഒരാ എനക്ക് പുറകോടേ വരുകേക്ക് ആശിച്ചാ അവൻ ഉടയാളമേ മറന്ത്, ഉടയാ ശിലുവെ എടുത്ത് എനക്ക് പുറകോടേ വരട്ടെ.
എന്തൊണ്ണാ മിന്നൽ കിശക്ക് നുൺ പുറപ്പെട്ട് പടിണാറ് പളപളക്കിനവോലതാൻ മനിശൻ മകൻ വരിനത്.
ഏശു ഒലിവ് മലേൽ ഇരുന്തവോളെ ശിശിയരുകാട് മട്ടുമേ അവൻകാക്ക് വന്ത്, “ഇം കാരിയങ്കാട് എപ്പെ നടക്കും ഒണ്ണും നിൻ വരവ് എപ്പെ ഒണ്ണും ഉലകം നാശമടഞ്ച് പോനത്തിലേം അടകാളം എന്തനേത്ത് ഒണ്ണും ചൊല്ലി തരോണും” ഒൺ കേട്ടെ.
അകനെ നിങ്കെ നിനയാത്തെ നേരത്തിൽ മനിശൻ മകൻ വരിനനാലെ നിങ്കളും എപ്പണും ഒരിയ്ങ്കി ഇരിൻ.
മനിശൻ മകൻ മകിമയോടെ ഉടയാ തൂതരുകാടും മത്തും വരിനവോളെ, മകത്തമാനെ ഉടയാ കോയിമെ കട്ടിലേൽ അവൻ ഇരുക്കുകേം
ഏശു അവൻകാക്ക്, “നീ എനക്ക് പുറകോടേ വര് ചത്തവേരാ ചത്തവേരാളെ പൂത്തിടട്ടെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവറകാൽ, “തെയ്വ രാച്ചം ചക്കിതിയോടെ വരിനതെ കാണതുവരേക്ക് ഇന്നിക്കിനവേരാളിൽ ചിലവേരാ ചാകാത്ത് ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പത്തിരോശ് എകത്തെ ചാവിൽ തെയ്വമെ മകത്തപ്പടുത്തും ഒൺ തിരുത്തിരമാക്കേക്കുതാൻ ഏശു ഇകനെ ചൊല്ലിയത്. ഇതെ ചൊല്ലിയോഞ്ച് “എനക്ക് പുറകോടേ വര്” ഒൺ ഏശു വുളിച്ചെ.
പത്തിരോശ് അവനെ കണ്ടവോളെ, “കരുത്താവേ, ചെൻ കാരിയം എന്താവുളെ?” ഒൺ ഏശുവുകാക്ക് കേട്ടെ.
നിങ്കെ ഇം അപ്പമെ തിന്നുകേം വീഞ്ചെ കുടിയ്ക്കുകേം ചെയ്യിനവോളയെല്ലാം കരുത്താവ് വരിനതുവരേക്ക് അവൻ ചാവെചൊല്ലി വുളിച്ച് ചൊന്നെ.
അതുനാലെ കരുത്താവ് വരിനതുവരേക്ക് ഒണ്ണുക്കും നായമിടുവാനുമില്ലെ; അവൻ വരിനവോളെ ഇരുട്ടിൽ മറഞ്ചിരുക്കിനത് എല്ലാം വെളിച്ചത്തുക്ക് കുടക്കുകേം മനിശെ മാനടവൻ ഇതയത്തിലെ ചിന്തനകാടെ വെളിപ്പടുത്തുകേം ചെയ്യും; അന്നേരം ഒവ്വൊരാക്കും അവനവൻ ചെയ്യത്തുക്കൊള്ളെ മാനം തെയ്വത്തിലിരുന്ത് കിടയ്ക്കും.
അതക്കാട്ടി കരുത്താവാനെ ഏശു വെളിപ്പടിനവോളെ അവനുക്ക് മില്ലോട് എങ്കളിലെ ആശേം പിരിയമും എങ്കാക്ക് പെരുമപ്പടിളെ നിലമേൽ നേട്ടമൊണ്ടാകേക്ക് കാരണക്കാറാളും നിച്ചമായും നിങ്കതാൻ.
എനക്ക് പിരിയമാനവേരാളേ, നിങ്കാക്ക് വരിനെ കറുമമെ ഏത്ത് നിങ്കെ കരുത്താവ് വെളിപ്പട്ട് വരിനതുവരേക്ക് കാത്ത് ഇരിൻ; നോക്കിൻ, കണ്ടയുശത്തിൽ വേലേ ചെയ്യിനാ പൂമീൽ വെള്ളാമെ നയമാ കിടയ്ക്കിനതുവരേക്ക്, മഞ്ചീം മശേം അത്തുക്ക് കിടയ്ക്കിനതെ അമന്താടി നോയ്ക്കികിട്ട് ഇരുക്കിനതാനേ?
അതുനാലെ നിങ്കെ മനശുക്ക് ഉറപ്പ കൊടുത്ത് വശീ നോയ്ക്കിരിൻ; എന്തൊണ്ണാ കരുത്താവ് വെളിപ്പട്ട് വരുകേക്ക് നേരമായിരുക്കിനെ.
ഇതി, അവൻ മഞ്ചീൽ ഓറി വരിനെ; എല്ലാരും അവനെ കാണും; അവനെ കുത്തി തൊളിച്ചവേരാകൂടി അവനെ കാണും; പൂമിനാട്ടിലെ എല്ലാ ചാതികാടും അവൻനാലെ കേശും. അന്താൻ, ആമേൻ.
ഇതെ ശാച്ചിയമെ ചൊന്നാ, അന്താൻ, ഏൻ വേമാ വരിനെ ഒൺ അരുൾ ചെയ്യിനെ; ആമേൻ, കരുത്താവാനെ ഏശുവേ, വേമാ വരോണുമേ.
“കോളിൻ, ഏൻ പുടീയൊൺ വരിനെ; ഇം പൊത്തകത്തിലെ പലകപ്പാട്ടുകാടെ പാലിക്കിനവൻ ഓകമൊള്ളാ” ഒൺ ഏശു ചൊന്നെ.
ഏൻ വേമാ വരിനെ; നിൻ കിരികിടമെ ആരും എടാതിരുപ്പേക്കൊള്ളെ നിലമേൽ നിനക്കൊള്ളതെ ഉറുക്കമാ പുടിച്ചോനിൻ.