21 ഏശു പിന്നേം അവറകാൽ, “നിങ്കാക്ക് നിമതി, തകപ്പൻ എന്നെ കടത്തി വുട്ടതുവോലെ ഏനും നിങ്കളെ കടത്തിവുടുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
കോളിൻ, ഏൻ നിങ്കളെ ചെന്നായ്കാട്ടുക്ക് നടുവെ ആടവോലെ എൻ അതികാരമെ തന്ത് കടത്തിവുടുക്കിനെ. അതുനാലെ പാമ്പുവോലെ പുത്തി ഒള്ളവേരാളും പുറാവോലെ കളങ്കം നാത്തവേരാളുമായ് പിശേനിൻ.
നിങ്കളെ ഏത്തെടുക്കിനവൻ എന്നെ ഏത്തെടുക്കിനെ; എന്നെ ഏത്തെടുക്കിനവൻ എന്നെ കടത്തി വുട്ടാളെ ഏത്തെടുക്കിനെ.
അം ഇരണ്ടാളും ഇം കാരിയങ്കാടെ കുരവുട്ട് ഇരുന്തവോളെ ഏശു അവറകാക്ക് മില്ലോട് വെളിപ്പട്ട് “നിങ്കാക്ക് നിമതി” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ചത്തിയമാ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, ഏൻ കടത്തി വുട്ടാളെ ഏത്തെടുക്കിനവൻ എന്നെ ഏത്തെടുക്കിനെ; എന്നെ ഏത്തെടുക്കിനവൻ എന്നെ കടത്തി വുട്ടാളെ ഏത്തെടുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നിമതിയെ ഏൻ നിങ്കാക്ക് തന്ത് പോനെ; ഉലകത്തിൽ ഒള്ളതുവോലെ ഇല്ലെ. നിങ്കെ ഇതയം തേയ്ങ്കോവാനില്ലെ.
വാരത്തിലെ മുതനായാനെ അണ്ണേക്ക് അന്തിയോട് ശിശിയരുകാട് എകൂതരെ പേടിച്ച് വാതലെ അടച്ച് മൊത്തമാ കൂടി ഇരുക്കുമെ. അന്നേരം ഏശു അവറകാൽ വന്ത് നുൺ “നിങ്കാക്ക് നിമതി” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അതോഞ്ച്, അവൻ അവറാത്തുക്ക് ഊതിയാലെ അവറകാൽ, “തെയ്വ ആത്തുമാവെ ഏത്തെടിൻ.
ഒരു വാരമോഞ്ച് ശിശിയരുകാട് എല്ലാരും പിന്നേം കൂരയകത്തിൽ മൊത്തമാ കൂടി ഇരുക്കുമെ; തോമശും അം കൂട്ടത്തിൽ ഒണ്ടായെ; വാതലെ അടച്ചിട്ടിരുക്കുമെ; ഏശു അവറാത്തുക്ക് നടുവെ നുൺ “നിങ്കാക്ക് നിമതി” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
തെയ്വം ഉടയാ മകനെ ഉലകത്തുക്ക് കടത്തിവുട്ടത് ഉലകമെ വിതിപ്പേക്ക് നാത്തെ, അവൻനാലെ ഉലകമെ കാപ്പാത്തുകേക്കുചൂട്ടി താൻ.
ഉടയാ വുളിച്ചെടുത്തെ അപ്പോശ്ത്തലരുകാൽ അവറെ ചെയ്യിളതെ തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നുൺ ചൊല്ലി തിട്ടമിട്ടോഞ്ചുതാൻ തെയ്വം ഏശുവെ മേലോകത്തുക്ക് എടുത്തത്.
ഒണ്ണാ തെയ്വ ആത്തുമാവ് നിങ്കളേത്തിൽ വരിനവോളെ നിങ്കാക്ക് തെയ്വ ചക്കിതി കിടച്ചാലെ എരുശലേമിലും എകൂതിയാ മുച്ചൂടും ശമരിയാവിലും എന്തുക്ക്, പൂമീലെ അത്തം വരേക്ക് നിങ്കെ എന്നെ വെളിവാക്കും.”
അനേക ശാച്ചികേക്ക് മില്ലോട് നീ എൻകാൽനുൺ കേട്ടതെല്ലാം വോറേ ആളുകളെ പടിയ്ക്കെ വയ്പ്പേക്ക് തകിതി ഒള്ളെ നമ്പിക്കയാനവേരാക്ക് ഏത്തു കൊടുക്കോണും.
അതുനാലെ മേലോകെ വുളീക്ക് കൂട്ടാളികയാനെ ചുത്തമാനെ ഉടപ്പുറവികളേ, നങ്കെ ഏത്തു ചൊന്നെ വലിയെ പൂയാരീം തെയ്വം കടത്തി വുട്ടാളുമാനെ ഏശുവെ കെവുനമാ നോക്കിൻ.
വെള്ളനമായേ വന്തു നിന്നെ കാണാം ഒൺ ആശിക്കിനെ. അന്നേരം നിൻകാൽ എല്ലാ കാരിയമാം ചൊൽവിളെ.