20 ഇതെ ചൊല്ലിയോഞ്ച് ഏശു ഉടയാ കയ്യാം ഉടമ്പിലെ ഒരുക്കോട്ടിലെ പാടാം കാട്ടിയെ; ശിശിയരുകാട് കരുത്താവെ കണ്ടവോളെ അവറെ ചരിയാനത്തിൽ പിരിയമടഞ്ചെ.
അതുനാലെ അവറെ തറു തറുപ്പോടേം പിരിയമോടേം വേമായേ മടേ വുട്ട് അവൻ ശിശിയരുകാക്ക് ചേതിയെ ചൊൽകേക്ക് ഓടിപ്പോയെ.
“ചത്തിയമാ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, ഉലകം പിരിയമോറിനവോളെ നിങ്കെ കോന്ത് കണ്ണീരും കവലേം അടയും; നിങ്കെ കവലപ്പടും ഒണ്ണാ നിങ്കെ കവലെ പിരിയമാകുകേം ചെയ്യും.
അതുവോലെ ഇപ്പെ നിങ്കാക്ക് കവലെ ഒണ്ട്; ഒണ്ണാ ഏൻ നിങ്കളെ പിന്നേം കാണും അന്നേരം നിങ്കെ പിരിയമടയും; അം പിരിയമെ നിങ്കളിൽ നുൺ എടുത്തൊറീകേക്ക് ആരുനാലേം മുടിയാത്ത്.
അന്നേരം പടയാളികേൽ ഒരാ ഏശുവിലെ ഉടമ്പിലെ ഒരുക്കോട്ടുക്ക് കുന്തത്തിൽ കുത്തിയെ; അപ്പണേ അവുടെ നുൺ ഇലത്തമും തണ്ണീം ഒശികെ.
അതുനാലെ ഇനിയോരു ശിശിയരുകാട്, “എങ്കെ കരുത്താവെ കണ്ടെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. ഒണ്ണാ അവൻ അവറകാൽ, “ഏനേ അവൻ കയ്കാട്ടിൽ ആണി അടിച്ചെ പാടെ കണ്ട് അത്തിൽ കയ്യെ ഇടുകേം അവൻ ഉടമ്പിലെ പാടിൽ തൊടുകേം ചെയ്യാതെ ഏൻ നമ്പാത്ത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം ഏശു തോമശുകാൽ, “നിൻ വിരളെ ഇക്ക് നീട്ടി എൻ കയ്കാടെ കാൺ; നിൻ കയ്യെ നീട്ടി എൻ ഉടമ്പിലെ ഒരുക്കോട്ടിൽ തൊട്; നമ്പിക്കെ നാത്തവൻ ആകാതെ നമ്പിക്കെ ഒള്ളവനായ് ഇര്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
മുതെ മുതെ ഇരുന്തതും എങ്കെ ചെവീൽ കേട്ടതും കണ്ണിൽ കണ്ടതും എങ്കെ നോയ്ക്കതും കയ്യാരെ തൊട്ടതുമാനെ ഉശിരൊള്ളെ വശനമെചൊല്ലിതാൻ നിങ്കകാക്ക് വുളിച്ച് ചൊന്നത്.