3 അങ്ക് വീഞ്ച് പേരാതെ വന്തവോളെ ഏശുവിലെ തളെള അവൻകാക്ക്, “ഇങ്ക് വീഞ്ച് ഓഞ്ചേയെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഇത് കനേകംവേരാ പാപത്തിലെ വുടുതലുക്കുചൂട്ടി ചീന്ത്നെ എൻ ഇലത്തം താൻ; ഇം വീഞ്ച് തെയ്വമും മനിശനും മത്തുമൊള്ളെ ഉടമ്പടീക്കൊള്ളെ അടകാളം താൻ.
അതുനാലെ അം തവെ ഇളേവകാടു, “കരുത്താവേ, നിനക്ക് പിരിയമാനെ ലാശര് നോയാളിയായ് കിടക്കിനെ” ഒൺ ചേതിയെ ചൊല്ലിവുട്ടെ.
ഏശുവാം ഉടയാ ശിശിയരുകാടാം അം കലിയാണത്തുക്കു വുളിച്ചിരുക്കുമെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “പെൺമ്പുള്ളേ, ഇത്തിൽ എനക്കും നിനക്കും എന്തൻ കാരിയം? എനക്കൊളെള നേരം ഇതുവരേക്ക് ആയതില്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നിങ്കെ ഒണ്ണാം നിനച്ച് കവലയടയാതേൻ; ഏളെ നിലേലും നിങ്കാക്ക് തേവയാനതുകാടെ ചോത്തിരത്തോടെ വായാതി തെയ്വത്തുകാക്ക് ഒപ്പണയ്ക്കിളതാൻ വേണ്ടത്.