20 ഏശുവെ ശിലുവേൽ തറച്ചെ ഇടം പട്ടണത്തുക്ക് കിട്ടനാലെ കനേം എകൂതര് ഇം എളുത്തെ വാശിച്ചെ. അതെ എബുറായെ, കിരീക്ക്, റോമാ പാശകളിൽ എളുതി വച്ചിരുന്തെ.
“ഇത് എകൂതര് രാശാവ്” ഒണ്ണെ എളുത്തും ശിലുവേക്ക് മീത്തോട് വച്ചിരുന്തെ.
പീലാത്തോശ് ഇതെ കേട്ടതും ഏശുവെ പുറത്തുക്ക് കുടത്ത് കെബ്ബതാ ഒൺ എബുറായെ പാശേൽ ചൊന്നെ കൽത്തളം എന്നാൻ നായം വിതിക്കിനാൻ ഇരുന്തെ.
അണ്ണേക്ക് എകൂതരുകാട്ടിലെ ഒരുക്കനാൾ നാലേം അം കല്ലറെ കിട്ടനാലേം ഏശു പിണമെ അങ്ക് വച്ചെ.
അങ്ക് എരുശലേമിൽ ആട്ടു വാതലുകാൽ ബെതേശ്താ ഒണ്ണു എബുറായെ പാശേൽ പേരൊള്ളെ ഒരു കുളമൊണ്ടായെ; അത്തുക്ക് ചുത്തുകോടുമായ് അഞ്ച് മണ്ടവങ്കാടും ഒണ്ടായെ.
കോട്ടേൽ ആയവോളെ പവുലോശ് പട്ടാളത്തലവൻകാക്ക്, “ചിലെ കാരിയമെ നിൻകാൽ ചൊൽകേക്ക് എനക്ക് അനുമതിയെ തരാമീ?” ഒൺ കേട്ടെ. അത്തുക്ക് പട്ടാളത്തലവൻ, അള്ളേ, നിനക്ക് കിരീക്ക് പാശെ തിക്കിനൊള്ളതീ ഒൺ തിരുപ്പി കേട്ടെ.
അത്തുക്ക് പട്ടാളത്തലവൻ അനുമതി കൊടുത്തതും പവുലോശ് പടിക്കെട്ടിൽ നുണ്ണാലെ മാനടവൻകാൽ ബുറീനെ ഇരുപ്പേക്ക് കയ്യിൽ പാശേ കാട്ടിയെ; അവറെ ബുറീനായതും പവുലോശ് എബുറായെ പാശേൽ ഇകനെ കുരവുട്ട് തുടയ്ങ്കെ.
പവുലോശ് എബുറായെ പാശേൽ കുരവുടിനതെ കേട്ടതും അവറെ മൂച്ചകൂടി വുടാതെ കേട്ട് ഇരുന്തെ.
അപ്പണേ എങ്കെ എല്ലാരും അടീക്ക് ബൂന്തെ. അന്നേരം ‘ശവുലേ, ശവുലേ, നീ എന്ന തൊല്ലയെ ചെയ്യിനത് എന്ത്? നീ എന്നെ പെരിനനാലെ അത് നിനക്കേ നാശമെ ചെയ്യിനെ’ ഒൺ എബുറായെ പാശേൽ എൻകാൽ കുരവുടിനെ ചത്തമെ കേട്ടെ.
അകനെ ഏശുവും ചൊന്തെ ഇലത്തത്താലെ മാനടവൻകാടെ ചുത്തമാക്കേക്ക് എരുശലേം പട്ടണത്തുക്ക് പുറത്തിൽ വച്ച് കറുമമടഞ്ച് ചത്തെ.
അകനെ പേയ്കാട് കർമ്മകെതോൻ ഒൺ എബുറായെ പാശേൽ ചൊന്നെ ഇടത്തിൽ രാശാക്കൻമാരയെല്ലാം കൂട്ടി ചേത്തെ.
പാതാളത്തിലെ തൂതൻ താൻ അത്തിലെ രാശാവ്; അവനുക്ക് എബുറായെ പാശേൽ അബതോൻ ഒണ്ണും കിരീക്ക് പാശേൽ അപ്പൊല്ലുവോൻ ഒണ്ണും പേര്.