30 “ചെൻ ഒരു കുത്തവാളി അല്ലാതവോയപ്പെ എങ്കെ അവനെ നിൻകാക്ക് കുടകാപ്പോവനായതെ?” ഒൺ അവറെ ചൊല്ലിയെ.
“നങ്കെ എരുശലേമുക്കു പോനെ; മനിശൻ മകനാനെ എന്നെ വലിയെ പൂയാരിയേരും മതപണ്ടിതരും പുടിച്ചാലെ അവനെ കൊല്ലോണും ഒൺ ചൊല്ലും. അകനെ അവറെ എന്നെ കൊണ്ണാകേക്ക് എകൂതരല്ലാത്തവേരാ കയ്യിൽ കൊടുക്കും.
വലിയെ പൂയാരിയേര് അനേകം കുത്തമെ അവനേത്തിൽ ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലെ പീലാത്തോശ് പുറത്തുക്ക് ഉറങ്കി വന്ത്, “ചെന്നേത്തിലെ കുത്തം എന്തനേത്ത്?” ഒൺ കേട്ടെ.
അത്തുക്ക് പീലാത്തോശ് അവറകാക്ക്, “നിങ്കെ ചെന്നെ കൊണ്ടോയ് നിങ്കെ നായപുറമാണം ചൊന്നവോലെ വിതീനിൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. അത്തുക്ക് എകൂതര് അവൻകാക്ക്, “എങ്കെ നായപുറമാണം പാലിച്ച് ആരളാം ചാവ് തണ്ടനേക്ക് വിതിപ്പേക്ക് കൂടാത്ത്” ഒണ്ണെ.
പീലാത്തോശുക്ക് ഇതെ കേട്ടതേ അവനെ കടത്തി വുട്ടാവെ നിനപ്പൊണ്ടായെ. “നീ ചെന്നെ കടത്തിവുട്ടാ നീ കയിശരിലെ ഇണങ്കൻ ഇല്ലെ; ആരൊണ്ണാലും ഉടയാളെ രാശാവൊൺ അവകാശപ്പട്ട് വന്താ അവൻ കയിശരുക്ക് എതിരുതാനെ?” ഒൺ എകൂതരുകാട് ചരിയാനത്തിൽ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
അബുറാകാമിലെ തെയ്വമും ഇശകാക്ക് തെയ്വമും ആക്കോവു തെയ്വമും ആനെ നങ്കെ വലിയോരുകാട്ടിലെ തെയ്വം ഉടയാ ഏവൽക്കാറനാനെ ഏശുവെ മകിമപ്പടുത്തിയെ; ഒണ്ണാ നിങ്കെ അവനെ അതികാരികെ കയ്യിൽ പുടിച്ച് കൊടുത്തെ. പീലാത്തോശ് അവനെ മത്തം വുട്ടാകേക്ക് നിനച്ചെ; അപ്പണും നിങ്കെ പീലാത്തോശുകാൽ വച്ചും പുറിച്ച് ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്കുചൂട്ടിതാൻ ഏൻ ചരിയാനെ കുത്തവാളിവോലെ ചങ്കിലീൽ കിടന്ത് കറുമമടേനത്; ഒണ്ണാ തെയ്വ വശനമെ കെട്ടിയിടുകേക്ക് ആരുക്കും കൂടാത്ത്.
നിങ്കളേത്തിൽ ആരൊണ്ണാലും കറുമം അടഞ്ചാ അത് വോറേ ഒള്ളവൻ കാരിയത്തിൽ ഇടവട്ടു നടക്കിനവനായോ നിച്ചംകെട്ടെ വേലയെ ചെയ് നടക്കിനവനായോ കളവാണികയായോ ഒരു കുലയാളികയായോ ആയിനാത്തെ കറുമം അടേളത്.