18 അണ്ണേക്ക് ചരിയാനെ കുടുർ ആയിരുന്തനാലെ വേലക്കാറാളും ഉത്തിയോകക്കാറാളും തീയെ കൂട്ടി അത്തുക്ക് ചുത്തുകോടും നുൺ തീയെ തൊറുമെ. പത്തിരോശും അവറെ കൂട്ടത്തിൽ തീയെ തൊറുത് നുണ്ണെ.
അന്നേരം ഒരുത്തിനെ തുലേലായ് ഏശുവുക്ക് പുറകോടേ വലിയെ പൂയാരി കൂരെ മുത്തത്തുകാൽവരെ പത്തിരോശ് വന്ത് കാവൽക്കാറാ കന്നേൽ തീയെ തൊറുതിരുന്തെ.
അവെ പത്തിരോശെ കുറിപ്പാ നോയ്ക്കാലെ, “നീ നശരായൻ ഏശുവ് കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്താ താനേ” ഒൺ കേട്ടെ.
പിന്നയവൻ മനശ് നൊന്ത് കെവുനമാ വായാതിയെ; അന്നേരം അവനേത്തിൽ നുൺ വലിയെ വലിയെ ഇലത്തത്തുള്ളിവോലെ വൊക്കെ മണ്ണുക്ക് കൊട്ടിയെ.
ശീമോൻ പത്തിരോശ് തീയെ തൊറുത് നുണ്ണവോളെ, “നീ അവൻ ശിശിയൻതാനെ?” ഒൺ അവുടെ നുണ്ണെ ചിലെ ആളുകെ കേട്ടെ. “ഏനില്ലെ” ഒൺ അവൻ തിരുപ്പി ചൊല്ലിയെ.
അതുനാലെ ഊതാ ചിലെ പടിയാളികളാം മുയ്ക്കമാനെ വലിയെ പൂയാരിയേരുകാടും പരീശരുകാടും കടത്തിവുട്ടെ കാവലാളികയാനെ ചിലവേരാളാം കൂട്ടിയെടുത്ത് വിളക്കുകാടാം തീപ്പന്തങ്കാടാം ആയുതങ്കാടാം എടുത്തു അക്ക് വന്തെ.
അവറെ കരേകത്തിൽ ഉറയ്ങ്കവോളെ, തീ നെരുപ്പും തീ നെരുപ്പുക്ക് മീത്തോട് മീനെ ഇട്ടു വച്ചിരുക്കിനതാം ഒരിത്തിനെ അപ്പങ്കാട് ഇരുക്കിനതാം കണ്ടെ.
പത്തിരോശുക്കും ഓകന്നാനുക്കും വുടുതൽ കിടച്ചത്തുക്ക് പുറകോട് അവറെ തങ്കെ കൂട്ടക്കാറാകാക്ക് തിരുമ്പി പോയോൺ എകൂതാ വലിയെ പൂയാരിയേരും മൂപ്പൻമാരും തങ്കകാൽ ചൊല്ലിയതെ അവറാത്തുകാക്ക് വെളിവായ്ക്കെ.
നിങ്കെ നിങ്കളമേ ചതിവിൽ അകപ്പടുത്തുവാനില്ലെ. കെട്ടെ കൂട്ട് കെട്ടിൽ മനിശനിലെ നല്ലെ കുണം കെട്ടു പോനെ.