25 ഏൻ ഇതുവരേക്ക് നിങ്കകാൽ കുരവുട്ടത് കതവോലതാൻ ഒണ്ണാ കതവോലയല്ലാതെ എൻ തകപ്പനെചൊല്ലി വിളക്കമാ ചൊന്നകാലം ഇതി വരിനെ.
പിന്നെ ഏശു അവറകാൽ കേട്ടത്, “നിങ്കാക്ക് ഇം കതേലെ പൊരുള് തിക്കിനാത്തതീൻ? ഒണ്ണാ ഇനീം ഏൻ ചൊന്നെ കതെ എകനനേ തിക്കിനൊണ്ടാനത്?
അന്നേരം പത്തിരോശ് ഏശുവെ ഒരുക്കോട്ടുക്ക് മാത്തി കൊണ്ടേയാലെ, “അകനെ ചൊൽവാനില്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലി പിണയ്ങ്കെ.
എകൂതര് അവനുക്ക് ചുത്തുകോടും കൂടി വന്താലെ, “നീ എത്തിനെ നാൾ എങ്കളെ പിരിയമാ വച്ചിരുക്കും? നീ കിരിശ്ത്തു ഒണ്ണാ എങ്കകാൽ റൂപ്പു റൂപ്പാ ചൊൽ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവറാത്തുകാക്ക് ചൊല്ലിയെ ഇം കതെ എന്തൊൺ അവറാത്തുക്കു തിരിത്തിരമാകാപ്പോയെ.
എനക്ക് കനേകം കാരിയമെ നിങ്കകാൽ ചൊൽകേക്കൊണ്ട്; ഒണ്ണാ ഇപ്പെ നിങ്കാക്ക് അതെ വിളക്കമാക്കേക്ക് കൂടാത്ത്.
അവറെ നിങ്കളെ എകൂതര് പള്ളികാട്ടിൽ നുൺ പുറത്തിലാക്കും; ഒണ്ണാലും നിങ്കളെ കൊൽനവൻ അതെ തെയ്വത്തുക്ക് ആകമായ് ചെയ്യെ ഒൺ നിനയ്ക്കിനെ കാലം വരിനെ.
“നിങ്കെ എല്ലാരും പിരിഞ്ച് ഒവ്വൊരുത്തൻ ഉടവനുടവൻ ഇടത്തുക്ക് പോനെ നേരം വരും; ഇപ്പെ വന്തുമിരുക്കിനെ; നിങ്കെ എല്ലാരും എന്നെ ഒരയാ വുട്ട് മണ്ടും; ഒണ്ണാലും എൻ തകപ്പൻ എൻ കൂട്ടത്തിൽ ഒള്ളനാലെ ഏൻ ഒരയാ ഇല്ലെ.
അത് മട്ടുമില്ലെ മാനമെ കെടുക്കിനതും ആരുക്കും തിക്കിലാത്തതുമാനെ കാരിയങ്കാടെ എങ്കെ വുട്ടൊറീനെ; എങ്കെ വഞ്ചനെ ചെയ്യുകയോ തെയ്വ വശനമെ കോട്ടിമാട്ടുകയോ ചെയ്യിനതില്ലെ; എങ്കെ ചത്തിയമെ മട്ടുംതാൻ ചൊല്ലും ഒണ്ണൊള്ളത്തുക്ക് തെയ്വം ശാച്ചി; അകനെ എങ്കെ നമ്പുകേക്കാനവേരാ ഒൺ വോറെ വേരാക്ക് ഉറപ്പാക്കുകേം ചെയ്യിനെ.