22 അതുവോലെ ഇപ്പെ നിങ്കാക്ക് കവലെ ഒണ്ട്; ഒണ്ണാ ഏൻ നിങ്കളെ പിന്നേം കാണും അന്നേരം നിങ്കെ പിരിയമടയും; അം പിരിയമെ നിങ്കളിൽ നുൺ എടുത്തൊറീകേക്ക് ആരുനാലേം മുടിയാത്ത്.
അതുനാലെ അവറെ തറു തറുപ്പോടേം പിരിയമോടേം വേമായേ മടേ വുട്ട് അവൻ ശിശിയരുകാക്ക് ചേതിയെ ചൊൽകേക്ക് ഓടിപ്പോയെ.
ഒണ്ണാ ഒരു കാരിയമെ മട്ടും മതി; മറിയാവ് നല്ലതെ തേടി എടുത്തിരുക്കിനെ; അതെ ആരും അപ്പിൺകാൽ നുൺ പുടിയ്ങ്കി എടാത്ത്.”
അത്തുക്ക് അബുറാകാം, “മകനേ, നീ ഉശിരോടിരുന്തെ കാലത്തിൽ നിനക്ക് നൽമേം അതുവോലെ ലാശരുക്ക് തിൻമേം കിടച്ചെ ഒൺ നീ നിനച്ചോകോണും; ഒണ്ണാ ഇപ്പെ അവൻ ഇങ്ക് നിമതി അടേനെ; നീയോ അങ്ക് കറുമമടേനെ.
‘ഒള്ളാക്ക് കൊടുക്കും നാത്തവനുക്കോ അവനുക്ക് ഒള്ളതൊൺ നിനയ്ക്കിനതകൂടി തെയ്വം എടുത്തൊറിഞ്ചാകും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
അവറാത്തുക്ക് ചരിയാനെ പിരിയം കനത്ത് നമ്പുകേക്ക് കൂടാതെ തിക്കിമുട്ടലാ അരിശുകപ്പട്ട് നുണ്ണവോളെ “തിൻബേക്ക് എന്തൊണ്ണാലും നിങ്കകാൽ ഒള്ളതീ?” ഒൺ അവൻ അവറകാൽ കേട്ടെ.
“നിങ്കെ ഇതയം കലയ്ങ്കി പോവാനില്ലെ; നിങ്കെ തെയ്വത്തിൽ നമ്പുനിൻ, എന്നേത്തിലും നമ്പുനിൻ.
കൊഞ്ചനായോഞ്ചാ ഉലകം എന്നെ കാണാത്ത്. ഒണ്ണാ നിങ്കെ എന്നെ കാണും; എന്തുനാലയൊണ്ണാ ഏൻ ഉശിരോടിരുക്കിനെനാലെ നിങ്കളും പിശയ്ക്കിനെ.
നിമതിയെ ഏൻ നിങ്കാക്ക് തന്ത് പോനെ; ഉലകത്തിൽ ഒള്ളതുവോലെ ഇല്ലെ. നിങ്കെ ഇതയം തേയ്ങ്കോവാനില്ലെ.
“കൊഞ്ചെ നേരമോഞ്ച് നിങ്കെ എന്നെ കാണാത്ത് അതോഞ്ച് പിന്നേം നിങ്കെ എന്നെ കാണും”
“ചത്തിയമാ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, ഉലകം പിരിയമോറിനവോളെ നിങ്കെ കോന്ത് കണ്ണീരും കവലേം അടയും; നിങ്കെ കവലപ്പടും ഒണ്ണാ നിങ്കെ കവലെ പിരിയമാകുകേം ചെയ്യും.
എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഇതെല്ലാം നിങ്കകാൽ ചൊല്ലിയനാലെ നിങ്കെ ഇതയം കവലപ്പട്ടിരുക്കിനെ.
അന്നേരം ഏശു ചരിയാനെ അക്കറേൽ വച്ചിരുന്തെ ശിശിയൻ പത്തിരോശുകാക്ക്, “അത് കരുത്താവുതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. “അത് കരുത്താവുതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയതെ ശീമോൻ പത്തിരോശ് കേട്ടവോളയെ താൻ ഉരിഞ്ച് വച്ചിരുന്തെ തുണിയെ അരേക്ക് ചുത്തി തണ്ണീക്ക് തത്തിയെ.
ഒണ്ണാ ഏൻ കൊടുക്കിനെ തണ്ണിയെ കുടിയ്ക്കിനവനുക്ക് ഒരുനാളും തവിയാത്ത്; ഏൻ കൊടുക്കിനെ തണ്ണിയെ കുടിയ്ക്കിനവനിൽ അത് തുമ്പുകമായ് പൊയ്ങ്കി അവനുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരെ കൊടുക്കും” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അന്തിയോക്കിയാവിലെ നമ്പിക്കയാ വന്തവേരാ പിരിയമടഞ്ചും തെയ്വ ആത്തുമാവില് നുറഞ്ചും ഇരുന്തെ.
നടുക്കൂർ ചാമത്തിൽ പവുലോശും ശീലാശും വായാതി തെയ്വമെ പാടി മകത്തപ്പടുത്തിയെ. വോറേ തടവുകാറാ ഇതെ നോയ്ക്കിതാൻ ഇരുക്കുമെ.
അവറെ ഒരു മനശോടെ എല്ലാ നാളും തെയ്വ ആലയത്തിൽ കൂടി വരുകേം കൂരേൽ വച്ച് അപ്പമെ നുറുക്കുകേം പിരിയത്തോടേം പരമാത്തിരമായും തുൺ കുടിയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ.
ഏശു പേരിൽ തണ്ടനെ ഏൽപ്പേക്ക് തെയ്വം തങ്കളെ ഓകമൊള്ളവേരാ ഒൺ എണ്ണി ഇരുക്കിനെ ഒൺ പിരിയമോറികിടന്ത് ശന്നത്തിരീം കൂട്ടത്തുക്ക് മില്ലോട് നുൺ അപ്പോശ്ത്തലരുകാട് പോയെ.
എങ്കെ കവലപ്പടിനവേരാ ഒണ്ണാലും എപ്പണും പിരിയമടേനെ; എങ്കെ അപ്പുറാണികെ ഒണ്ണാലും കനേംവേരാളെ ചൊത്തൊള്ളവേരായാക്കിനെ; ഒണ്ണും നാത്തവനൊണ്ണാലും കിരിശ്ത്തുവിൽ എല്ലാം എങ്കാക്ക് ഒള്ളെ.
നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവും നങ്കളെ ആത്തിരമാ വച്ചിരുന്ത് ഉടയാ പിന്നിയത്തിൽ നങ്കാക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ചുണയാം നല്ലെ ആശയാം തരിനെ നങ്കെ തകപ്പനാനെ തെയ്വമും
തടവുകാറാകാൽ നിങ്കെ അക്കറേൽ ഇരുന്തെ. നിങ്കെ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ ആളുകെ എടുത്തു പോയവോളെ മികന്തതും എണ്ണേക്കുമൊള്ളതുമാനെ ചൊത്ത് നിങ്കാക്ക് ഒണ്ടൊൺ അറിഞ്ച് നിങ്കെ അതെ പിരിയമാ പൊറുത്തെ.
തെയ്വം വാക്കെ ചൊല്ലിയതും ചത്തിയമെ അടിച്ചതും മാറാത്ത്; ഇം ഇരണ്ടു കാരിയമാം നടമാക്കും; എന്തൊണ്ണാ തെയ്വത്തുക്ക് നരിയെ ചൊൽകേക്ക് കൂടാത്ത്; നങ്കാക്ക് മില്ലോട് വച്ചിരുക്കിനെ ആശെ ഉറുക്കമാ പുടിക്കേക്ക് രച്ചെ തേടി ഓടിവന്തെ നങ്കളെ ഇത് തയിരിയപ്പടുത്തിനെ.
അവനെ നിങ്കെ ഇതുവരെ കണ്ടതില്ലെ ഒണ്ണാലും അവനെ പിരിയപ്പടിനെ; ഇപ്പണും നിങ്കെ അവനെ കാണാത്തതൊണ്ണാലും അവനേത്തിൽ നമ്പുകേം ചെയ്യിനെ. അം നമ്പിക്കനാലെ ചൊൽവെ കൂടാത്തെ എപ്പേരുപ്പട്ടതും മകിമെ ഒള്ളതുമാനെ പിരിയത്തിൽ തികിളിക്കികേം ചെയ്യിനെ.