11 ഇം ഉലകത്തിലെ അതികാരിയെ ഇപ്പണേ വിതിച്ചിരുക്കിനതുനാലെ നായവിതിയപ്പത്തീം ഉലകത്തുക്ക് ഉതവാളി പോതം വരുത്തും.
“ഇതി, ഏൻ പുറിച്ചെടുത്തെ എൻ പണ്ണക്കാറൻ. എൻ ഇതയം പിരിയപ്പടിനവനും എനക്ക് ആത്തിരമായിരുക്കിനവനും; ഏൻ എൻ ആത്തുമാവെ അവനേത്തിൽ കടത്തി വുടുക്കും; അവൻ എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാക്ക് എൻ നീതിയെ ചൊല്ലികൊടുക്കും.
ഒണ്ണാ ഒവ്വൊരാളും ചൊല്ലിയെ ഏളെ വക്കണെ പേച്ചുക്കും നായവിതിനാ കണക്കെ കൊടുക്ക വേണ്ടും ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചത്തിയമാ ചൊന്നെ.
ഏശു അവറകാക്ക്, “ഉരുമൻ മിന്നൽവോലെ വാനത്തിൽ നുൺ അടീക്ക് ബൂശിനതെ ഏൻ കണ്ടെ.
ഇം ഉലകത്തിലെ നായവിതി ഇപ്പതാൻ; തെയ്വം ഇം ഉലകത്തിലെ അതികാരിയെ ഇപ്പെ പുറത്തുക്ക് ഒറിഞ്ച് പോട്ടാകും.
ഏൻ ഇനി ബൊകുനേരമൊണ്ണാം നിങ്കകാൽ കുരവുടാത്ത്; എന്തൊണ്ണാ ഇം ഉലകത്തിലെ അതികാരിയാനെ ഉരുമൻ കടന്തു വരിനെ; അവനുക്ക് എൻ കാരിയത്തിൽ അതികാരമില്ലെ.
എനക്ക് കനേകം കാരിയമെ നിങ്കകാൽ ചൊൽകേക്കൊണ്ട്; ഒണ്ണാ ഇപ്പെ നിങ്കാക്ക് അതെ വിളക്കമാക്കേക്ക് കൂടാത്ത്.
ഉശിരോടെ ഇരുക്കിനവേരാക്കും ചത്തവേരാക്കും നായം വിതിപ്പേക്ക് തെയ്വം വുളിച്ചെടുത്താ അവൻതാൻ ഒൺ മാനടവൻകാക്ക് വുളിച്ച് ചൊൽകേക്ക് എങ്കളെ നീമിച്ചിരുക്കിനെ.
ഒണ്ണാ അവൻ നീതിയപ്പത്തീം ഉടവനുടവനമെ അടക്കി വയ്ക്കിളതപ്പത്തീം വരുകേക്ക് ഇരുക്കിനെ നായവിതിയപ്പത്തീം കുരവുട്ടവോളെ പെലിക്കിശ് അരണ്ടോൺ, “നീ ഇപ്പണേക്ക് മണ്ട്; എനക്ക് നേരമൊള്ളവോളെ നിന്നെ വുളിക്കിളെ” ഒൺ ചൊല്ലി കടത്തിവുട്ടെ.
നീ അവറെ കണ്ണെ തുറന്ത് ഇരുട്ടിലിരുന്ത് വെളിച്ചത്തുക്കും പിശാശ് ചക്കിതീൽ ഇരുന്ത് തെയ്വത്തുകാക്കും കുടക്കോണും. അകനെ അവറെ നമ്പുനനാലെ അവറെ പാപമെ മന്നിച്ച് തെയ്വം വുളിച്ചെടുത്തെ മാനടവൻ ഇടേൽ അവറെ അവകാശം അവറാത്തുക്ക് കിടയ്ക്കും.”
തെയ്വം നങ്കാക്ക് പുടീയൊണ്ണേ നിമതിയെ തന്ത് പിശാശിയെ നിങ്കെ കാലുക്കടീലാക്കും. നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവു ഇരക്കം നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുക്കട്ടെ.
ഏൻ ഇതുകാടയെല്ലാം എന്തുക്ക് ചൊന്നതൊണ്ണാ മനിശെ മാനടവൻകാട് ആരും കാണാതെ ചെയ്യിനെ എല്ലാ ചെയ്തികളാം ഏശു കിരിശ്ത്തുവുനാലെ നങ്കകാൽ ചൊല്ലിയെ നല്ലെ ചേതീൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനവോലെ തെയ്വം ഒരുനാ നായം വിതിക്കും.
അതുനാലെ കരുത്താവ് വരിനതുവരേക്ക് ഒണ്ണുക്കും നായമിടുവാനുമില്ലെ; അവൻ വരിനവോളെ ഇരുട്ടിൽ മറഞ്ചിരുക്കിനത് എല്ലാം വെളിച്ചത്തുക്ക് കുടക്കുകേം മനിശെ മാനടവൻ ഇതയത്തിലെ ചിന്തനകാടെ വെളിപ്പടുത്തുകേം ചെയ്യും; അന്നേരം ഒവ്വൊരാക്കും അവനവൻ ചെയ്യത്തുക്കൊള്ളെ മാനം തെയ്വത്തിലിരുന്ത് കിടയ്ക്കും.
തെയ്വത്തിലെ ഉരുവമാനെ മകിമെ ഒള്ളെ കിരിശ്ത്തുവിലെ നല്ലെ ചേതീലെ വെളിച്ചം നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാ കാണാതിരുപ്പേക്കുചൂട്ടി ഇം ഉലകത്തിലെ തെയ്വമാനെ പിശാശ് നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാകാട് മനെ കണ്ണെ ഇരുട്ടായ്ക്കി വച്ചിരുക്കിനെ.
അന്നേരം നിങ്കെ ഇവ്വുലകത്തിലെ മാനടവൻ പിശയ്ക്കുമവോലെ പാപത്തിൽ പിശയ്ക്കുമെ; കാൺമ്പേക്ക് കൂടാത്തെ ഉലകത്തിലെ അതികാരിയാനെ പിശാശെ പാലിച്ചു നടക്കുമവേരാതാൻ നിങ്കെ; അവൻ താൻ ചൊല്ലുക്ക് നടകാത്തവേരാ ഇടേൽ ഇപ്പെ അശേനെ ആത്തുമാവ്.
ഇകനെ വാനത്തിലൊള്ളെ ചക്കിതികാട്ടിലെ അതികാരങ്കാടാം വോറെ ഒള്ളെ അതികാരങ്കാടാം തോൽവി അടയെ വച്ച് അവറളെ എല്ലാരുക്കും മില്ലോട് വെക്കം കെടുത്തെ. അകനെ കിരിശ്ത്തു ശിലുവേൽ ചത്തതുനാലെ ഇത്തുകാട്ടുകാൽ വെറ്റി നേടിയെ ഒൺ എല്ലാരുക്കും മില്ലോട് കാട്ടിയെ.
മക്കെ ഉടമ്പും ഇലത്തമും ഒള്ളവേരാനാലെ അവനും ഉടമ്പും ഇലത്തമുമൊള്ളവനായ് ചാവുക്ക് അതികാരിയാനെ പിശാശെ ഉടയാ ചാവാലെ നീയ്ക്കെ.
ഒരുനാ ചാവും പിന്നെ തെയ്വത്താലെ നായവിതീം മനിശെ മാനടവനുക്ക് നീമിച്ചിരുക്കിനനാലെ
ഒണ്ണാ തെയ്വത്തിലെ അതേ കൽപ്പനേൽ ഇപ്പയൊള്ളെ വാനമാം പൂമിയാം തീയിൽ നാശമാക്കേക്ക് പുറിച്ച് വച്ചിരുക്കിനെ. തെയ്വ നമ്പിക്കെ നാത്തെ ആളുകെ നായമെ ഇടുകേം നാശമാക്കുകേം ചെയ്കേക്ക് പോനെ നാളേക്കുചൂട്ടി അതുകാടെ പുറിച്ച് വച്ചിരുക്കിനെ.
പാപമെ ചെയ്കിട്ടേ ഇരുക്കിനവനെല്ലാം ഉരുമൻ മകൻതാൻ. എന്തൊണ്ണാ ഉരുമൻ മിന്നേപ്പുടിച്ച് പാപമെ ചെയ്നടക്കിനെ. ഉരുമൻ ചെയ്യിനെ കാരിയമെ നാതയാക്കുവച്ചൂട്ടിതാൻ തെയ്വ മകൻ വെളിപ്പട്ടത്.
ഇതി, അവൻ മഞ്ചീൽ ഓറി വരിനെ; എല്ലാരും അവനെ കാണും; അവനെ കുത്തി തൊളിച്ചവേരാകൂടി അവനെ കാണും; പൂമിനാട്ടിലെ എല്ലാ ചാതികാടും അവൻനാലെ കേശും. അന്താൻ, ആമേൻ.