12 ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, എന്നേത്തിൽ നമ്പുനവൻ ഏൻ ചെയ്യിനതെ ചെയ്യും; ഏൻ തകപ്പൻകാക്ക് പോനതുനാലെ അവൻ അതക്കാട്ടീം വലിയെ കാരിയമെ ചെയ്യും.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാൽ, “ചത്തിയമാ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ നിങ്കെ ശന്തേകപ്പടാതെ നമ്പിക്കെ ഒള്ളവേരായായാ ഏൻ ഇം അത്തീകാൽ ചെയ്യതെ നിങ്കാക്ക് ചെയ്വേക്കാകും; ഒൺ മട്ടുമില്ലെ ഇം മലേകാൽ, ‘ഉളകി കടലിൽ ബൂശ്’ ഒൺ ചൊല്ലിയാ അതും അതേവടി നടക്കും.
തുലേൽ കുപ്പലാ നിക്കിനെ അത്തി മരമെ കണ്ടാലെ, പശം കാണുമൊൺ നിനച്ച് അത്തുക്ക് കിട്ടേക്ക് പോയെ. ഒണ്ണാ അത്തിൽ ഇലെ അല്ലാതെ വോറേ ഒണ്ണാം കണ്ടതില്ലെ; അതെന്തൊണ്ണാ അത്തി കായ്ക്കിനെ കാലമില്ലെ.
നമ്പിക്കയോടെ ഇരുക്കിനവൻ വലിയെ വലിയെ അടകാളമെ ചെയ്യും; എൻ പേരിൽ മുനിയെ മുടുക്കും പുതുവൻ പാശേൽ കുരവുടും.
ഏൻ നിങ്കകാൽ നുൺ മണ്ണതൊണ്ണും നിങ്കകാക്ക് തിരുമ്പി വരുമൊണ്ണും ചൊല്ലിയതെ നിങ്കെ കേട്ട് ഇരുക്കിനതാനേ? നിങ്കെ എൻകാൽ ആത്തിരമാ ഇരുക്കിനതൊണ്ണാ ഏൻ തകപ്പൻകാക്ക് പോനെ ഒൺ തിക്കിലൊണ്ടാനവോളെ പിരിയമോറുവനായെ; എന്തൊണ്ണാ തകപ്പൻ എന്നക്കാട്ടീം വലിയവൻ.
ഒണ്ണാ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ ഏൻ പോനത് നിങ്കെ നൽമേക്കുചൂട്ടിതാൻ; ഏൻ പോകാതവോയേ ഉതവാളി നിങ്കകാക്ക് വാരാത്ത്; ഒണ്ണാ ഏൻ പോയാ ഏൻ അവനെ നിങ്കകാക്ക് കടത്തി വുടുക്കും.
ഒരാ വിതയ്ക്കിനെ, വോറൊരാ അറുക്കിനെ ഒണ്ണൊള്ളെ ചൊൽ ഇത്തിൽ ചേന്ത് വരിനെ.
തകപ്പൻ മകൻകാക്ക് ആത്തിരമായിരുക്കുകേം താൻ ചെയ്യിനതയെല്ലാം പിരിയമാ കാട്ടി കൊടുക്കേം ചെയ്യിനെ; നിങ്കാക്ക് അരിശുകമൊണ്ടാളത്തുക്ക് ഇത്തിലും വലിയെ കാരിയങ്കാടെ അവൻ അവനുക്ക് കാട്ടി കൊടുക്കുകേം ചെയ്യും.
അന്നേരം ഏശു, “ഏൻ ഇനി കൊഞ്ചനേരം മട്ടുംതാൻ നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുക്കും; അതോഞ്ച് എന്നെ കടത്തി വുട്ടാകാക്ക് തിരുമ്പി മണ്ടും.
ഉടയാളേത്തിൽ നമ്പുനവേരാക്ക് കിടയ്പ്പേക്ക് ഇരുക്കിനെ ആത്തുമാവെ പത്തിതാൻ അവൻ ഇകനെ ചൊല്ലിയത്; എന്തൊണ്ണാ അതുവരേക്ക് ഏശു മകിമപ്പടാതിരുന്തനാലെ ആത്തുമാവെ ആരുക്കും കൊടുത്തിരുന്തതില്ലെ.
പത്തിരോശ് കൂട്ടത്തിൽ ഓപ്പേലിരുന്ത് വന്തതും പരിച്ചേതനെ ഏത്തവേരാളുമാനെ നമ്പിക്കയാനവേരാക്ക് എകൂതരല്ലാത്തവേരായേത്തിൽ തെയ്വ ആത്തുമാവ് ഒണ്ണെ നൽ വരം വന്തുറയ്ങ്കതെ കണ്ട് അരിശുകമായ്,
ബൊകുനാ അവെ ഇകനയേ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയെ; ഇതു പവുലോശുക്ക് തിക്കിമുട്ടലായ്ക്കെ; അവൻ അപ്പിൺകാക്ക് തിരുമ്പി നുൺ അവളേത്തിൽ നിക്കിനെ പിശാശുകാക്ക്, “അപ്പിണെ വുട്ട് പോ ഒൺ ഏശുകിരിശ്ത്തു നാമത്തിൽ ഏൻ നിൻകാൽ കണ്ടിപ്പാ ചൊന്നെ” ഒണ്ണെ. അന്നേരമേ പിശാശ് അവളേത്തിൽ ഇരുന്ത് ഉറയ്ങ്കി പോയെ.
പവുലോശ് കയ്യിലെ ചീലമുണ്ടുകാടെ നോയ് നൊടികാറാളേത്തിൽ ഇടുമവോളെ അവറാത്തുക്ക് ചുകം കിടച്ചും മുനി പുടിച്ചിരുന്തവേരായേത്തിൽ ഇരുന്ത് മുനികാട് വുട്ടും പോമെ.
അവനെ തെയ്വം ഉടയാക്ക് വലത്തക്കോട് ഇരുത്തിയെ; പിന്നെ തെയ്വ ആത്തുമാവ് ഒൺ തിട്ടമിട്ട് ചൊല്ലിയെ വാക്ക് തകപ്പൻകാൽ നുൺ ഏത്തു വായ്ങ്കി നിങ്കെ കാണതാം കോക്കിനതാം ചെയ്യിനതെ എങ്കാക്ക് തന്തിരുക്കിനെ.
പത്തിരോശ് ചൊല്ലിയതെ നമ്പിക്കയാ ഏത്തെടുത്തവനെല്ലാം രാടിപിരാടിയെ; അന്നേരമേ മൂവായിരം വേരാതാൻ അവറെ കൂട്ടത്തിൽ ചേന്തത്.
“ചേരളെ എന്തെ ചെയ്യോണും? കാൺമ്പേക്കാനെ ഒരു അടകാളമാം ചേരെ ചെയ് ഇരുക്കിനെ ഒൺ എരുശലേമിലിരുക്കിനെ മനിശെ മാനടവനെല്ലാം അറിഞ്ചുമിരുക്കിനെ; ഇത് ഇല്ലെ ഒൺ ചൊൽകേക്ക് നങ്കനാലേം മുടിയാത്ത്.
അപ്പോശ്ത്തലരുകാട് പേടിനാതെ കരുത്താവാനെ ഏശു ചത്തോഞ്ച് ഉശിരോറി എന്തി വന്തെ കാരിയമെ വുളിച്ച് ശാച്ചിയമെ ചൊല്ലിയെ; എല്ലാരുക്കും തെയ്വത്തിലെ വൻ ഇരക്കം കിടയ്ക്കുകേം ചെയ്യെ.
അപ്പണും വശനമെ കേട്ടവേരായിൽ കനേമാളുകെ അത്തിൽ നമ്പിയെ; അകനെ നമ്പിക്കെ വച്ച് വന്തവേരാളിൽ ആണായേ അഞ്ചായിരംവേരാ ഒണ്ടായെ.
അപ്പോശ്ത്തലര് ചെയ്യെ അടകാളംനാലെ, പത്തിരോശ് വശിയേ പോമവോളെ അവൻ താപ്പുറയൊണ്ണാലും നോയ് നൊടികാറായേത്തിൽ അടിക്കോണുമൊൺ നിനച്ച് അവറളെ കുടത്ത് തെരുവീതീൽ വരേക്ക് പായിലും പരമ്പിലുമേ കിടത്തുമെ.
തെയ്വ വശനം അങ്കെല്ലാം പരന്തെ; എരുശലേമിൽ കനേംവേരാ ശിശിയരായ് വന്തുകൂടിയെ; എകൂതാ ചാതീലെ കനേം പൂയാരികാടുകൂടി നമ്പിക്കയാ ചേരെ കൂട്ടത്തിൽ വന്തുകൂടിയെ.
മുനി പുടിച്ചിരുന്തവേരായേത്തിൽ നുൺ മുനികാട് കതറികിടന്ത് ഓടിപ്പോയെ. തളന്ത് കിടന്തെ ആളുകേക്കും കാൽ നോവത്താളികേക്കും ചുകം കിടച്ചതുനാലെ
പത്തിരോശ് അവൻകാക്ക്, “അയിനയാശേ, ഏശുകിരിശ്ത്തു നിനക്കിപ്പെ ചുകമെ തരിനെ; എന്തി നീയേ നിനക്ക് കിടപ്പേക്കൊള്ളെ പായ് പരമ്പെ ഇട്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ; അപ്പണേ അവൻ എന്തിയെ.
പത്തിരോശ് അവറളെ എല്ലാം പുറത്തുക്ക് കടത്തിവുട്ടാലെ മുട്ടക്കുത്തി നുൺ വായാതി ചാവുകാക്ക് തിരുമ്പി നോയ്ക്കാലെ, “തവീതാളേ എന്ത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ; അവെ കണ്ണെ തുറന്ത് പത്തിരോശെ കണ്ട് എന്തി ഇരുന്തെ.
എന്തൊണ്ണാ ഏൻ എരുശലേമിലിരുന്ത് ഇല്ലൂരിയെ വരേക്ക് കിരിശ്ത്തുവിലെ നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊല്ലിയവോളെ തെയ്വം തെയ്വ ആത്തുമാവിനാലെ കനേം അരിശുകമെ ചെയ്യെ.