5 അതോഞ്ച് ഒരു പാത്തിരത്തിൽ തണ്ണിയെ എടുത്ത് ഉടയാ ശിശിയരുകാട്ടിലെ കാലെ കശുവുകേക്കും അരേൽ ചുത്തി വച്ചിരുന്തെ ചീലമുണ്ടിൽ തുടയ്ക്കേക്കും തുടയ്ങ്കെ.
അവെ ഏശുവുക്ക് പുറകോട് അവൻ കാൽകീശ് നുൺ കോന്താലെ ഉടയാ കണ്ണീരിൽ കാലെ നനച്ച് തലമുടീൽ കാലെ തുടച്ച് അവൻ കാലെ നൊത്തി തയിലമെ തേച്ചെ.
ഏശു അപ്പിൺകാക്ക് തിരുമ്പിയോൺ ശീമോൻകാക്ക് ചൊല്ലിയത്, “ഇം പെൺമ്പുള്ളെ നീ കാണതീ? ഏൻ നിൻ കൂരേക്ക് വന്തവോളെ നീ എൻ കാലെ കശുവുകേക്ക് തണ്ണിയെ തന്തതില്ലെ; ഒണ്ണാ ചൊൾ കണ്ണീരിൽ എൻ കാലെ കശുവി തലമുടീൽ തുടച്ചെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവൻകാക്ക്, “റാടിയവനുക്ക് കാലെ മട്ടുമല്ലാതെ വോറെ ഒണ്ണാം കശുവുളതില്ലെ. അവൻ ഉടമ്പ് ബൂറാ തുപ്പുറവാ ഇരുക്കിനെ; നിങ്കെ ചുത്തമാനവേരായാനെ; ഒണ്ണാ എല്ലാരുമില്ലെ.”
ഏശു ശീമോൻ പത്തിരോശുകാൽ വന്തവോളെ അവൻ ഏശുവുകാക്ക്, “കരുത്താവേ, നീ എൻ കാലെ കശുവിനതീ?” ഒൺ കേട്ടെ.
“ഒരുനാളും നീ എൻ കാലെ കശുവാത്ത്” ഒൺ പത്തിരോശ് ചൊല്ലിയെ. അത്തുക്ക് ഏശു, “ഏൻ നിന്നെ കശുവാതവോയാ നിനക്ക് എൻകാൽ ഒരു പങ്കുമില്ലെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം പടയാളികേൽ ഒരാ ഏശുവിലെ ഉടമ്പിലെ ഒരുക്കോട്ടുക്ക് കുന്തത്തിൽ കുത്തിയെ; അപ്പണേ അവുടെ നുൺ ഇലത്തമും തണ്ണീം ഒശികെ.
ഇനി എന്തുക്ക് ഇരുക്കിനനേ? എന്തി അവൻ നാമമെ വുളിച്ച് വായാതിയാലെ രാടിപിരാടി നിൻ പാപമെ കശുവ്’” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നിങ്കളിൽ ചിലവേരാ അകത്തവേരായായിരുന്തെ; ഒണ്ണാ കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ നാമത്താലേം നങ്കെ തെയ്വത്തിലെ ആത്തുമാവാലേം നിങ്കളെ കശുവി തെയ്വത്തുക്ക് ഏത്തു കൊടുക്കുകേം നീതിയൊള്ളവേരായാക്കുകേം ചെയ്യെ.
അവൻ ഉടയാ ശവേ തെയ്വ വശനമൊണ്ണെ തണ്ണീൽ രാട്ടിപിരാട്ടി ചുത്തമാക്കിളത്തുക്ക്
പുള്ളെ കുട്ടികളെ നല്ലെ ചൊല്ലിൽ വളത്തീം വിരുന്താളികേക്ക് ഏവലെ എടുത്തും കൂരേൽ വരിനെ തെയ്വ വേലക്കാറാ കാലെ കശുവീം കറുമമടേനവേരാക്ക് ഉതവിയെ ചെയ്യിനാളുമാകോണും. ഇകനെ നല്ലെ ചെയ്തികളെ ചെയ്യിനാളമട്ടും താൻ തൂക്കാലിച്ചി കൂട്ടത്തിൽ കൂട്ടുകേക്ക്.
അതുനാലെ ചുത്തമാനെ ഇതയത്തോടേം നമ്പിക്കേലെ ഉറപ്പോടേം തിൻമനാത്തെ മനശോടേം ചുത്തമാനെ തണ്ണീൽ കശുവിയെ ഉടമ്പാലെ തെയ്വത്തുക്ക് മില്ലോട്ടുക്ക് നങ്കാക്ക് പോകാം.
ഒണ്ണാ തെയ്വം വെളിച്ചത്തിൽ ഇരുക്കിനതുവോലെ നങ്കളും വെളിച്ചത്തിൽ നടന്താ നങ്കാക്ക് അക്കുമിക്കും കൂട്ടായ്മെ ഒണ്ട്; അതുമട്ടുമേയല്ലെ അവൻ മകനാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവു ഇലത്തം നങ്കെ പാപമെ ബൂറാ മാത്തി നങ്കളെ വെടിപ്പാക്കിനെ.
ഏശുകിരിശ്ത്തു ഉലകത്തുക്ക് വന്ത് തണ്ണീൽ രാടിപിരാടുകേം ശിലുവേൽ ഇലത്തമൊശുക്കി ചാവുകേം ചെയ്യെ. അവൻ തണ്ണീൽ രാടിപിരാടുകെ മട്ടുമില്ലെ തണ്ണീൽ രാടിപിരാടുകേം ശിലുവേൽ ഇലത്തമൊശുക്കി ചാവുകേം ചെയ്യെ. തെയ്വത്തിലെ ആത്തുമാവും ഇതു ചത്തിയം താൻ ഒൺ ശാച്ചിയമെ ചൊന്നെ. എന്തൊണ്ണാ തെയ്വ ആത്തുമാവ് ചത്തിയം താൻ.
“ഏമാനുക്കു തിക്കിനൊള്ളതാനേ?” ഒൺ ഏൻ ചൊല്ലിയത്തുക്ക്, അവൻ എൻകാൽ ചൊല്ലിയത്, “ചേരെ ചരിയാനെ ചിക്കേൽ ഇരുന്ത് വന്തവേരാതാൻ; കുഞ്ചി ആട്ടിലെ ഇലത്തത്തിൽ ഉടവുറെ അങ്കിയെ ചപ്പി വൊളുക്കെ വച്ചിരുക്കിനെ.