27 ഏശു കൊടുത്തെ അപ്പമെ വായ്ങ്കി തുണ്ണവോളയേ പിശാശ് അവൻ ഉള്ളത്തിൽ ഓറിയെ; അന്നേരം ഏശു അവൻകാക്ക്, “നീ ചെയ്കേക്ക് ഇരുക്കിനതെ വേമായേ ചെയ്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പിന്നെ അത് പോയോൺ തന്നക്കാട്ടി കുറുപ്പു കെട്ടെ വോറേ ഏളു മുനികാടകൂടി കൂട്ടി കുടക്കിനെ; അതുകാടും വന്ത് ഇരുക്കിനവോളെ അം മനിശൻ പിശപ്പ് മിന്നേലെ പിശപ്പക്കാട്ടി കുറുപ്പു കെട്ടതായോകും; ഇം കുറുപ്പു കെട്ടെ വർളാട്ടുക്കും അകനതാനാകും.
അന്നേരം ഏശു അവൻകാക്ക്, “ഉരുമാ, എന്നെ വുട്ടുപോ; ‘നിൻ തെയ്വമാനെ കരുത്താവെ വണയ്ങ്കി അവനെ മട്ടുംതാൻ കൊണ്ടാടോണും’ ഒൺ എളുതിയിരുക്കിനതാനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് മകെ കെരോതാ രാശാവുകാക്കു ഓടി പോയോൺ നടു തളത്തിൽ നുൺ, “രാട്ടിപിരാട്ടുകാറൻ ഓകന്നാൻ തലയെ ഒരു തളികേൽ തരോണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ പന്നണ്ട് ശിശിയര് കൂട്ടത്തിൽ ഒരായാനെ ഇശ്ക്കരിയോത്താ ഒണ്ണെ ഊതാശേത്തിൽ മുനിയോറിയെ.
ഏശുവും ശിശിയരുകാടും അന്തി തീനെ തിൻബേക്ക് ഇരുന്തെ; ഏശുവെ കാട്ടി കൊടുപ്പേക്കൊള്ളെ നിനയ്പ്പെ പിശാശി ശീമോൻ മകനാനെ ഊതാ ഇശ്ക്കരിയോത്താവ് മനശീൽ മിന്നമേ കൊടുത്തിരുന്തെ.
ഏശു ഇതെ എന്തുക്ക് അവൻകാക്ക് ചൊല്ലിയെ ഒൺ അങ്ക് തീനുക്കിരുന്തെ ഒരാക്കും തിക്കിനാപ്പോയെ.
ഏശു അവറകാക്ക്, “നിങ്കെ പന്നണ്ടാളെ ഏൻ പുറിച്ച് എടുത്തതാനെ? ഒണ്ണാലും നിങ്കളിൽ ഒരാ പിശാശാനെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം പത്തിരോശ്, “അനന്നിയാശേ, തെയ്വ ആത്തുമാവുകാൽ കളവെ ചെയ്വച്ചൂട്ടി ഇടമെ വിത്തത്തിലെ അണേൽ ഒരുത്തിനേ എടുത്തു വയ്പ്പേക്ക് നിൻ ഇതയമെ പിശാശ് കയ്യടയ്ക്കേയതീ?