23 ശിശിയരുകാട്ടിൽ ഏശു ആത്തിരത്തോടെ വച്ചിരുന്തെ ഒരാ ഏശുവിലെ നെഞ്ചിൽ തലേ ചാച്ച് ഇരുക്കുമെ.
അം അപ്പുറാണിയാനെ മനിശൻ ചത്തവോളെ തെയ്വ തൂതരുകാട് വന്ത് അവനെ അബുറാകാമിലെ കൊടുക്കുക്ക് കൊണ്ടേയെ. അം പണക്കാറനാനെ മനിശനുമേ ചത്ത് ചാവെ മടേൽ പൂക്കുകേം ചെയ്യെ.
തെയ്വമെ ആരും ഒരുനാളും കണ്ടതില്ലെ; ഒണ്ണാ തകപ്പനുക്ക് പക്കത്തിൽ ഇരുക്കിനെ മകനാനെ തെയ്വം മട്ടുംതാൻ തകപ്പനാനെ തെയ്വമെ നങ്കാക്ക് വെളിപ്പടുത്തി തന്തിരുക്കിനത്.
അതുനാലെ അം തവെ ഇളേവകാടു, “കരുത്താവേ, നിനക്ക് പിരിയമാനെ ലാശര് നോയാളിയായ് കിടക്കിനെ” ഒൺ ചേതിയെ ചൊല്ലിവുട്ടെ.
അന്നേരം എകൂതര്, “കണ്ടതീ, അവൻ ലാശരുകാക്ക് എപ്പേരുപ്പട്ടെ അക്കറേൽ ഇരുന്തെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു മാർത്താവുകാലും അപ്പിൺ തവേകാലും ലാശരുകാലും അപ്പേരുപ്പട്ടെ അക്കറേൽ ഇരുന്തെ.
ശീമോൻ പത്തിരോശ് അം ശിശിയൻകാൽ കയ് പാശേൽ, “അവൻ ആരെചൊല്ലിനേ ചൊല്ലിയത്” ഒൺ കോപ്പേക്ക് ചൊല്ലിയെ.
അവൻ ഏശുവിലെ നെഞ്ചുക്ക് ചാഞ്ചി “കരുത്താവേ, അത് ആര്?” ഒൺ കേട്ടെ.
ഏശുവിലെ തള്ളേം ഏശു ആത്തിരമോടിരുന്തെ ശിശിയനും അവുടെ നിക്കിനതെ ഏശു കണ്ടെ. “പെൺമ്പുള്ളേ, ഇതി നിൻ മകൻ” ഒൺ ഉടയാ തള്ളേകാൽ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം അവെ അവുടെ നുൺ ഓടി ശീമോൻ പത്തിരോശുകാക്കും ഏശു ആത്തിരത്തോടെ ഇരുന്തെ വോറേ ശിശിയൻകാലും പോയ് അവറകാൽ, “അവറെ കരുത്താവിലെ ഉടമ്പെ കല്ലറേൽ നുൺ എടുത്തു കൊണ്ടേയ് അവനെ ഏടെ വച്ചതൊൺ എങ്കാക്ക് തിക്കിലെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പത്തിരോശ് തിരുമ്പി നോയ്ക്കവോളെ ഏശു ആത്തിരത്തോടെ വച്ചിരുന്തെ ശിശിയൻ അവറാത്തുക്ക് പുറകോടേ വരിനതെ കണ്ടെ; അന്തി തീനുക്കിരുന്തെവോളെ ഏശുവിലെ നെഞ്ചിൽ തലേ ചാച്ച് വച്ച്, “കരുത്താവേ, ആരുനേ നിന്നെ കാട്ടി കൊടുക്കിനവൻ?” ഒൺ കേട്ടത് ഇം ശിശിയൻതാൻ.
ഇം ശിശിയൻതാൻ ഇതെചൊല്ലി ശാച്ചിയമെ ചൊല്ലിയവനും ഇതെ എളുതിയതും; അവൻ ശാച്ചിയം ചത്തിയം താൻ ഒൺ എങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ.
അന്നേരം ഏശു ചരിയാനെ അക്കറേൽ വച്ചിരുന്തെ ശിശിയൻ പത്തിരോശുകാക്ക്, “അത് കരുത്താവുതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. “അത് കരുത്താവുതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയതെ ശീമോൻ പത്തിരോശ് കേട്ടവോളയെ താൻ ഉരിഞ്ച് വച്ചിരുന്തെ തുണിയെ അരേക്ക് ചുത്തി തണ്ണീക്ക് തത്തിയെ.