21 ഇതെ ചൊല്ലിയോഞ്ച് ഏശുവിലെ ഉള്ളം നൊന്ത് അവറകാൽ, “ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ, നിങ്കളിൽ ഒരാ എന്നെ കാട്ടി കൊടുക്കും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
തുണ്ണിരുന്തവോളെ ഏശു അവറകാക്ക്, “നിങ്കളിൽ ഒരാ എന്നെ കാട്ടി കൊടുക്കും ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“എൻ ഇതയം കലങ്കിനവോലെ ചരിയാനെ കവലേൽ നെരുങ്കിനെ; ഇങ്ക്താൻ എൻ കൂട്ടത്തിൽ ഉറങ്കാതെ അയന്തിരിൻ” ഒൺ ഏശു അവറകാൽ ചൊല്ലിയെ.
അവറെ തുണ്ണിരുന്തവോളെ ഏശു ഇകനെ ചൊല്ലിയെ, “ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ, ഏനും മത്തും തുണ്ണിരുക്കിനവേരാളിൽ ഒരാ എന്നെ കാട്ടി കൊടുക്കും” ഒണ്ണെ.
ഏശു ചുത്തുകോടാം നോയ്ക്കപ്പെ അവറെ ചങ്കെടുത്തോൺ നിക്കിനതെ കണ്ടാലെ കവലെ നുറഞ്ച് കൂശോറി. പിന്നെ ഏശു കയ് വരണ്ടെ മനിശൻകാക്ക്, “നിൻ കയ്യെ നീട്ട്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ; അവൻ കയ്യെ നീട്ടിയതും അന്നേരമേ അവനുക്ക് ചുകം കിടച്ചെ.
അപ്പിൺ കേശിനതാം അവെ കൂട്ടത്തിൽ വന്തെ എകൂതരും കേശിനതെ ഏശു കണ്ടതും ഉള്ളം നൊന്തേയെ.
ഏശു കോന്തെ.
ഏശു പിന്നേം ഉള്ളം നൊന്ത് കല്ലറേകാൽ വന്തെ; അത് ഒരു പാറെ അളതാൻ; ഒരു കല്ലിൽ അടച്ചു വച്ചിരുക്കുമെ.
“ഇപ്പെ എൻ ഉള്ളം കലയ്ങ്കി ഇരുക്കിനെ ഏൻ എന്തെ ചൊൽവിളെ? ‘തകപ്പനേ, ഇം കറുമത്തിൽനുൺ എന്നെ കാക്കോണുമേ’ ഒൺ ഏൻ കോക്കുമീ? ഇല്ലെ, ഇം കറുമമെ ഏത്തെടുക്കേക്കുതാനേ ഏൻ വന്തത്?
ഏൻ നിങ്കളെ എല്ലാരപ്പത്തീമില്ലെ ഇതെ ചൊല്ലിയത്; ഏൻ പുറിച്ചെടുത്തവേരാളെ എനക്ക് തിക്കിനൊളെള; ഒണ്ണാ ‘എൻ അപ്പമെ തിന്നവൻ എനക്ക് വുറോതമാ കുതികാലെ പൊയ്ക്കിരുക്കിനെ’ ഒണ്ണൊള്ളെ തിരുവെളുത്ത് നടമാകേക്കുതാൻ ഏൻ ഇതെ ചൊന്നത്.
ഏശുവും ശിശിയരുകാടും അന്തി തീനെ തിൻബേക്ക് ഇരുന്തെ; ഏശുവെ കാട്ടി കൊടുപ്പേക്കൊള്ളെ നിനയ്പ്പെ പിശാശി ശീമോൻ മകനാനെ ഊതാ ഇശ്ക്കരിയോത്താവ് മനശീൽ മിന്നമേ കൊടുത്തിരുന്തെ.
ഇത് ആരെചൊല്ലി ഏശു ചൊന്നെ ഒൺ തിക്ക്മുട്ടലായ് ശിശിയരുകാട് അങ്കോട്ടുക്കും ഇങ്കോട്ടുക്കും നോയ്ക്കെ.
ശീലാശും തിമോത്തിയോശും വരുകേക്കുചൂട്ടി പവുലോശ് അതേനാവിൽ കാത്ത് ഇരുന്തവോളെ പട്ടണത്തിൽ മതെ ചിലകാട് നുറഞ്ചിരുക്കുമതെ കണ്ടെ; ഇത് പവുലോശുക്ക് തിക്കിമുട്ടലായ്ക്കെ.
ചേരയെല്ലാം നങ്കെ ഇടേൽനുൺ പുറപ്പട്ടെ; ഒണ്ണാലും മെച്ചക്കമാ കിരിശ്ത്തുവെ നമ്പിയവേരാ നാത്തെ; അവറെ മെച്ചക്കമാ കിരിശ്ത്തുവെ നമ്പിയവേരാ ആയതായപ്പെ നങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ പിശപ്പനായെ; അവറെ മെച്ചക്കമാ കിരിശ്ത്തുവെ നമ്പാപ്പോയെ ഒൺ വെളിവാക്കേക്കുചൂട്ടി നങ്കളെ വുട്ടു മണ്ടിയേയെ.