2 ഏശുവും ശിശിയരുകാടും അന്തി തീനെ തിൻബേക്ക് ഇരുന്തെ; ഏശുവെ കാട്ടി കൊടുപ്പേക്കൊള്ളെ നിനയ്പ്പെ പിശാശി ശീമോൻ മകനാനെ ഊതാ ഇശ്ക്കരിയോത്താവ് മനശീൽ മിന്നമേ കൊടുത്തിരുന്തെ.
ചാതീക്കുചൂട്ടി ചാനെ ശീമോൻ, ഏശുവെ കാട്ടി കൊടുത്തെ ഊതാ ഇശ്ക്കരിയോത്ത്.
ഒണ്ണാ പന്നണ്ട് ശിശിയര് കൂട്ടത്തിൽ ഒരായാനെ ഇശ്ക്കരിയോത്താ ഒണ്ണെ ഊതാശേത്തിൽ മുനിയോറിയെ.
ശീമോനേ, ശീമോനേ, ഉരുമൻ നിങ്കളെ കോതമ്മെ കേത്തിനവോലെ കേത്തുവെ അനുമതി കേട്ടെ.
ഉടയാളെ കാട്ടി കൊടുക്കേക്ക് പോനത് ആരൊൺ ഏശുവുക്ക് തിക്കിനൊണ്ടായെ; അതുനാലതാൻ, “നിങ്കെ എല്ലാരും ചുത്തമാനവേരായില്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലിയത്.
അതോഞ്ച് ഏശു ഇരുന്താനിരുന്ത് എന്തി മേലങ്കിയെ ഊരിവച്ച് ഒരു ചീലമുണ്ടയെടുത്ത് അരേക്ക് ചുത്തിയെ.
അന്നേരം പത്തിരോശ്, “അനന്നിയാശേ, തെയ്വ ആത്തുമാവുകാൽ കളവെ ചെയ്വച്ചൂട്ടി ഇടമെ വിത്തത്തിലെ അണേൽ ഒരുത്തിനേ എടുത്തു വയ്പ്പേക്ക് നിൻ ഇതയമെ പിശാശ് കയ്യടയ്ക്കേയതീ?
നിങ്കളെ ചൊല്ലി എനക്കിരുക്കിനെ അതേ കരുതൽ തീത്തോശ് ഇതയത്തിലും കൊടുത്തെ തെയ്വത്തുക്ക് നണ്ണി.
മിന്നേ നങ്കെ എല്ലാരും അവറെ ഇടേൽ നങ്കെ ഉടമ്പിലെ പിരിയത്തിൽ പിശച്ച് വന്തെ; അകനെ നങ്കെ ഉടമ്പാം മനശാം പിരിയപ്പടുത്തിനെ കാരിയം ചെയ് വോറെ ഒള്ളവേരാവോലെ പുത്തീൽ തെയ്വ കോപത്തുക്ക് മക്കകാടായെ.
പത്ത് രാശാക്കൻമാരുകാടും ഒരേ മനശോടെ ചീവാതീക്ക് അതികാരമെ നടത്തുകേക്കൊള്ളെ അതികാരമെ കൊടുത്തെ. അത് തെയ്വത്തിലെ പിരിയം നടമാക്കേക്ക് തെയ്വം അവറെ മനശീൽ കൊടുത്തതാൻ. അവറെ ഇകനെ ചെയ്യിനത് തെയ്വ വശനം നടമാകേക്കുതാൻ.