11 ഉടയാളെ കാട്ടി കൊടുക്കേക്ക് പോനത് ആരൊൺ ഏശുവുക്ക് തിക്കിനൊണ്ടായെ; അതുനാലതാൻ, “നിങ്കെ എല്ലാരും ചുത്തമാനവേരായില്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലിയത്.
ഏൻ നിങ്കളെ എല്ലാരപ്പത്തീമില്ലെ ഇതെ ചൊല്ലിയത്; ഏൻ പുറിച്ചെടുത്തവേരാളെ എനക്ക് തിക്കിനൊളെള; ഒണ്ണാ ‘എൻ അപ്പമെ തിന്നവൻ എനക്ക് വുറോതമാ കുതികാലെ പൊയ്ക്കിരുക്കിനെ’ ഒണ്ണൊള്ളെ തിരുവെളുത്ത് നടമാകേക്കുതാൻ ഏൻ ഇതെ ചൊന്നത്.
ഏശുവും ശിശിയരുകാടും അന്തി തീനെ തിൻബേക്ക് ഇരുന്തെ; ഏശുവെ കാട്ടി കൊടുപ്പേക്കൊള്ളെ നിനയ്പ്പെ പിശാശി ശീമോൻ മകനാനെ ഊതാ ഇശ്ക്കരിയോത്താവ് മനശീൽ മിന്നമേ കൊടുത്തിരുന്തെ.
ഇതെ ചൊല്ലിയോഞ്ച് ഏശുവിലെ ഉള്ളം നൊന്ത് അവറകാൽ, “ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ, നിങ്കളിൽ ഒരാ എന്നെ കാട്ടി കൊടുക്കും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ഏൻ ഇം അപ്പെ കശണമെ മുയ്ക്കി ആരുക്കു കൊടുക്കിനതോ അവൻതാൻ” ഒൺ തിരുപ്പി ചൊല്ലിയെ; പിന്നെ അം അപ്പെ കശണം മുയ്ക്കി ശീമോൻ ഇശ്ക്കരിയോത്താവ് മകനാനെ ഊതാശുക്ക് കൊടുത്തെ.
ഏൻ അവറെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്തവോളെ നീ എനക്ക് തന്തെ നാമത്തിൽ ഏൻ അവറളെ കാത്തു വച്ചെ; തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനത് നടമാളത്തുക്കുചൂട്ടി നാശം വരന്തെ അം ഒരായല്ലാതെ വോറാരും നാശം കെട്ടു പോയതില്ലെ.
തനക്കാകേക്ക് പോനതയെല്ലാം തിക്കിലൊണ്ടായെ ഏശു മില്ലോട്ടുക്ക് വന്ത്, “നിങ്കെ ആരെ തേടിനെ?” ഒൺ അവറകാൽ കേട്ടെ.
അവനുക്ക് മനിശനിലെ ഉള്ളത്തിൽ ഒള്ളതെചൊല്ലി തിക്കിനൊള്ളനാലെ മനിശനെചൊല്ലി വോറാരും ചൊല്ലി കൊടുക്കിളെ കാരിയമുമില്ലെ.