49 എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ചൊന്തമായ് ഒണ്ണാം ചൊല്ലിയതില്ലെ; എന്നെ കടത്തിവുട്ടെ തകപ്പൻതാൻ ഏൻ എന്തെ ചൊല്ലോണും ഒണ്ണും അതെ എകനെ ചൊല്ലോണും ഒണ്ണും എനക്ക് കൽപ്പനെ തന്തിരുക്കിനത്.
ഏൻ തകപ്പനിലും തകപ്പൻ എന്നിലും താൻ ഒൺ നീ നമ്പാത്തതീ? ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊന്നതെല്ലാം ഏൻ എൻ പിരിയത്താലെ നാത്തെ പിന്നയോ തകപ്പൻതാൻ എന്നിൽ ഇരുന്ത് ഉടയാ വേലയെ ചെയ്യിനത്.
എൻകാൽ ആത്തിരം നാത്തവൻ എൻ പേച്ച് വാത്തെ മീരി നടക്കും; നിങ്കെ കോക്കിനെ ഇം പേച്ച് വാത്തകാട് എന്നതില്ലെ എൻ തകപ്പൻ ചൊൽതാൻ.
ഒണ്ണാ ഏൻ തകപ്പൻകാൽ ആത്തിരമാ ഇരുക്കിനെ ഒണ്ണും തകപ്പൻ എൻകാൽ കൽപ്പനെ ഇടിനവോലയേ ഏൻ ചെയ്യിനെ ഒണ്ണും ഉലകത്തുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടാകട്ടെ. വര്, നങ്കെ ഇങ്ക് ഇരുന്ത് മണ്ടാം” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏൻ നിങ്കളെ ഇനിയിരുന്ത് പണ്ണക്കാറാ ഒൺ വുളിയാത്ത്; എന്തൊണ്ണാ ഒരു പണ്ണക്കാറനുക്ക് ഉടയാ എശമാനൻ എന്തെ ചെയ്കേക്ക് പോനെ ഒൺ തിക്കിനാത്തെ; അത്തുക്ക് പകറം ഏൻ നിങ്കളെ ഇണങ്കരുകാട് ഒൺ വുളിച്ചിരുക്കിനെ; ഏൻ എൻ തകപ്പൻകാൽ നുൺ പടിച്ചതെല്ലാം ഏൻ നിങ്കാക്ക് ചൊല്ലി തന്തിരുക്കിനെ.
എന്തൊണ്ണാ നീ എനക്ക് തന്തെ വശനം ഏൻ അവറാത്തുക്ക് ചൊല്ലി കൊടുക്കുകേം അവറെ അതെ ഏത്തെടുക്കുകേം ചെയ്യെ; ചത്തിയമാ ഏൻ നിൻകാൽ നുൺ വന്തെ ഒണ്ണും നീ എന്നെ കടത്തിവുട്ടിരുക്കിനെ ഒണ്ണും അവറെ നമ്പി ഇരുക്കിനെ.
“ചത്തിയമാ ഏൻ നിൻകാക്ക് ചൊന്നെ, എങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതെ എങ്കെ ചൊന്നെ, എങ്കെ കണ്ണാരെ കണ്ടതെ നിങ്കകാക്ക് ഉറപ്പിച്ച് ചൊന്നെ; അപ്പണും എങ്കെ ഉറപ്പായ് ചൊന്നതെ നിങ്കെ ഏത്തെടുക്കിനതില്ലെ.
അവൻ കണ്ടതും കേട്ടതുമാനെ കാരിയങ്കാടെ ഉറപ്പാ ചൊന്നെ. ഒണ്ണാ ആരും ഏത്തെടുക്കിനതില്ലെ.
ഏശു അവറാത്തുകാൽ, “ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, ഉടയാ തകപ്പൻ ചെയ് കാണതല്ലാതെ മകനുക്ക് ചൊന്തമായ് ഒണ്ണാം ചെയ്കേക്ക് മുടിയാത്ത്; അതുനാലെ തകപ്പൻ ചെയ്യിനതയെല്ലാം മകനും അതേവോലെ ചെയ്യിനെ.
എനക്കേ ഒണ്ണാം ചെയ്കേക്ക് കൂടാത്ത്; ഏൻ കോക്കിനതുവോലെ നായമിടിനെ; എൻ വിതിയെന്നത് നീതി ഒള്ളെ വിതിതാൻ; എന്തൊണ്ണാ ഏൻ എൻ പിരിയമെ ഇല്ലെ, എന്നെ കടത്തി വുട്ടവൻ പിരിയമെ താൻ ചെയ്കേക്ക് നിനയ്ക്കിനത്.
അത്തുക്ക് ശീമോൻ പത്തിരോശ് അവൻകാക്ക്, “കരുത്താവേ, എങ്കെ ആരുകാക്ക് പോകും? എണ്ണെണ്ണേക്കേക്കുമൊള്ളെ ഉശിരിലെ വശനം നിൻകാൽതാൻ ഒള്ളത്.
ഏശു അവറാത്തുകാക്ക് വതിലെ ചൊല്ലിയത്, “എൻ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കൽ എന്നതില്ലെ, എന്നെ കടത്തിവുട്ടാ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കല്താൻ.
“നിങ്കളെ കുത്തമെ വിതിച്ച് ചൊൽകേക്ക് എനക്ക് കനേകമൊണ്ട്; എന്നെ കടത്തി വുട്ടവൻ ചത്തിയവാൻ താൻ; ഏൻ അവനിൽ നുൺ കേട്ടെ കാരിയങ്കാടെ ഉലകത്തുകാക്ക് ചൊന്നെ.”
അമ്പോളെ, “നിങ്കെ മനിശൻ മകനെ മീത്തുക്ക് എത്തിയോഞ്ച് ഏൻ താൻ അവൻ ഒണ്ണും ഏൻ ചൊന്തമാ ഒണ്ണാം ചെയ്യാതെ തകപ്പൻ എനക്ക് പടിയ്ക്കെ വച്ചതുവോലെ ഏൻ ഇതെ ചൊന്നെ ഒണ്ണും തിക്കിലൊണ്ടാകും.
ഏശു അവറാത്തുകാൽ ചൊല്ലിയത്, “തെയ്വം നിങ്കെ തകപ്പനൊണ്ണാ നിങ്കെ എൻകാൽ ആത്തിരമായിരുപ്പനായെ; എന്തൊണ്ണാ ഏൻ തെയ്വത്തുകാൽ നുൺ വന്തിരുക്കിനെ; ഏൻ എൻ വിരുപ്പത്തിൽ വന്തതില്ലെ. അവൻ എന്നെ കടത്തി വുട്ടതാൻ.
ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ വെളിപ്പാട്: വേമായേ നടപ്പേക്കൊള്ളെ കാരിയങ്കാടെ ഉടയാ പണ്ണക്കാറാളെ കാട്ടുവച്ചൂട്ടി തെയ്വം അതെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവുക്ക് കൊടുത്തെ. അവൻ അതെ ഉടയാ തൂതൻനാലെ ഉടയാ പണ്ണക്കാറൻ ഓകന്നാൻ ഒണ്ണെ എനക്ക് വെളിപ്പടുത്തിയെ.