38 “കരുത്താവേ, എങ്കെ ചൊല്ലിയെ വാക്കുകാടെ ആര് നമ്പിയെ? കരുത്താവിലെ കയ് ആരുക്ക് വെളിപ്പട്ടിരുക്കിനെ?” ഒൺ പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ എശ്ശയ്യാവ് ചൊല്ലിയെ വാക്കുകാട് നടമാകേക്ക് ഇടയായെ.
അള്ളേ, നരി ചാമിക്കാറാളേ, നിങ്കളെ ചൊല്ലി പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ എശ്ശയ്യാവ് പലകേൽ പാടിയിരുക്കിനത് എത്തിനെ ചരി,
ഏശു അവൻകാക്ക്, “അന്താൻ, ഓനായ് മകനാനെ ശീമോനേ, നീ ഓകമൊള്ളാ; എന്തൊണ്ണാ ഇം ചത്തിയം നിനക്ക് വെളിപ്പട്ടത് മനിശെ മാൻചാതീൽ നുൺ നാത്തെ, മേലോകത്തിലെ എൻ തകപ്പൻതാൻ നിനക്ക് ഇതെ തിരിത്തിരമായ്ക്കി തന്തത്.
അവനെ ശിലുവേൽ തറച്ചോഞ്ച് അവറെ കുറിയിട്ട് ഏശു തുണിയെ പയ്ങ്കെടുത്തെ.
ഏശു ഇത്തിനാരം അരിശുകങ്കാടെ അവറെ കാൺങ്കെ ചെയ്യപ്പണും അവറെ അവനേത്തിൽ നമ്പിയതില്ലെ.
അകനെ അവറാത്തുക്ക് ഏശുവെ നമ്പുകേക്ക് മുടിഞ്ചതില്ലെ; എന്തൊണ്ണാ പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ എശ്ശയ്യാവിലെ പൊത്തകത്തിൽ വോറൊരു പണ്ണേൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനതുവോലെ,
‘ഒരു കാരണമും നാതെ എൻകാൽ വുറോതമായെ’ ഒൺ അവറെ നായപുറമാണത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനതെല്ലാം നടമാകേക്കുചൂട്ടിതാൻ ഇത്.
ഏൻ അവറെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്തവോളെ നീ എനക്ക് തന്തെ നാമത്തിൽ ഏൻ അവറളെ കാത്തു വച്ചെ; തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനത് നടമാളത്തുക്കുചൂട്ടി നാശം വരന്തെ അം ഒരായല്ലാതെ വോറാരും നാശം കെട്ടു പോയതില്ലെ.
“ഇതെ കിശിക്കെ വേണാ; കുറിയിട്ട് ഒരാക്ക് എടുക്കാം” ഒൺ അവറെ അക്കുമിക്കും ചൊല്ലിയെ. “അവറെ എൻ തുണിയെ പയ്ങ്കെടുത്തെ; എൻ അങ്കീക്കുചൂട്ടി കുറിയിട്ടെ” ഒണ്ണൊള്ളെ തിരുവെളുത്ത് നടമാകേക്കുതാൻ പടയാളികെ ഇകനെ ചെയ്യത്.
ഒണ്ണിരുന്താലും അവനെ ചൊല്ലി കോക്കിനെ എല്ലാരും നല്ലെ ചേതിയെ ഏത്തെടാത്ത്. അതുനാലതാൻ, “കരുത്താവേ, എങ്കെ ചൊല്ലിയെ വാക്കുകാടെ ആര് നമ്പിയെ?” ഒൺ പലകപ്പാട്ടുക്കാറൻ എശ്ശയ്യാവ് ചൊല്ലിയിരുക്കിനത്.
മോശെ മട്ടുമില്ലെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറനാനെ എശ്ശയ്യാവും, “എന്നെ തേടാത്തതും തിക്കിനാത്തതുമാനെ വോറേ ചാതിയേര് ഇപ്പെ എന്നെ കണ്ടു പുടിച്ചും അറിഞ്ചുമിരുക്കിനെ” ഒൺ പേടിനാതെ ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ.
ഒണ്ണാ തെയ്വം വുളിച്ചെടുത്തെ എല്ലാരുക്കും എകൂതരുക്കും എകൂതരല്ലാത്തവേരാക്കും കിരിശ്ത്തു തെയ്വ ചക്കിതീം തെയ്വത്തിലെ അറിവുമാനെ.
എകൂതരല്ലാത്തവേരാകാൽ അമ്പാളെചൊല്ലിയൊള്ളെ നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊൽകേക്ക് എന്നേത്തിൽ ഉടയാ മകനെ വെളിപ്പടുത്തുകേക്ക് തീരുമാനമെ എടുത്തവോളെ ഏൻ ഒരു മനിശൻകാലും ഉവതേശമെ കോപ്പേക്ക് പോകയോ