29 അവുടെ ഇരുന്തെ ആൾകന്നെ ഇതെ കേട്ടാലെ, “ഇടി മുശയ്ങ്കെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ; ഒണ്ണാ വോറെ ഒള്ളവേരാ, “ഇതൊരു തെയ്വ തൂതൻ അവൻകാൽ കുരവുട്ടതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവൻ കൂട്ടത്തിൽ പോയെ ആണാളും ഇം ചത്തമെ കേട്ടതൊണ്ണാലും ആരാം കാണാപ്പോയനാലെ അരണ്ട് തറുതറുത്ത് പറന്തേയെ.
അന്നേരം മേലോകത്തിലെ തെയ്വ ആലയം തുറന്ത് അവനിലെ നീമപെട്ടകം അവൻ ആലയത്തിൽ വെളിപ്പട്ടെ; മിന്നലും ഒച്ചേം ഇടിയിടിക്കലും പൂകമ്പമും വൻ കൽമശേം ഒണ്ടായെ.
വൻ തണ്ണീലെ ഇരപ്പുവോലേം ഒരു ഇടി മുശക്കം വോലേം മേലോകത്തിൽ നുൺ ഒരു ഒച്ചെ കേട്ടെ; ഏൻ കേട്ടെ അം ചത്തം വീണക്കാറാ വീണേ മീട്ടുമവോലതാൻ.
ഏൻ നോയ്ക്കവോളെ കുഞ്ചി ആട് ഏളു മുത്തിരകാട്ടിൽ മുതേലതെ തിടച്ചവോളെ, “വര്” ഒൺ നാല് ചീവികാട്ടിൽ ഒൺ ഇടിയിടിക്കിനതുവോലെ ചൊന്നതെ ഏൻ കേട്ടെ.
പിന്നെ അം തൂതൻ തൂപെ കുടമെ എടുത്ത് ആകെ കളറീലെ തീക്കനലെ നുറച്ച് പൂമീക്ക് ഒറിഞ്ചെ; പെട്ടൊൺ ഇടിയിടിക്കലും മിന്നലും പൂമി കുലുക്കമും ഒണ്ടായെ.