21 അവറെ കെലീലാവിലെ ബെത്ശയിതാക്കാറനാനെ പിലിപ്പോശുകാക്ക് പോയ്, “എശമാനനേ, എങ്കാക്ക് ഏശുവെ കാൺമ്പേക്ക് പിരിയമൊള്ളെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അമ്മക്കേ, കോരശീൻ പട്ടണമേ, നിനക്ക് ചരിയാനെ കറുമം; അമ്മക്കേ, ബെത്ശയിതാ പട്ടണമേ, നിനക്ക് ചരിയാനെ കറുമം താൻ. നിങ്കകാൽ ഏൻ ചെയ്യെ അരിശുകമും അടകാളമും ശോരിലും ശീതോനിലും ചെയ്യതായപ്പെ അവറെ മിന്നേ മനം തിരുപ്പി രട്ടിലും വെണ്ണീരിലും ഇരുന്ത് കവലെ അടേവനായെ.
“എകൂതര് രാശാവായ് പുറന്തെ പുള്ളെ ഏടെ? അവൻ പുറന്തേയെ ഒൺ വെളിവാക്കിനെ വെള്ളിയെ എങ്കെ കിശക്കോട്ടിലെ വാനത്തിൽ കണ്ട് അവനെ വണങ്കുകേക്ക് വന്തിരുക്കിനെ” ഒൺ അവറെ ചൊല്ലിയെ.
നതാനിയേൽ അവൻകാക്ക്, “എകനെ നിനക്ക് എന്നെ തിക്കിനൊളെള” ഒൺ കേട്ടെ; അത്തുക്ക് ഏശു, “പിലിപ്പോശ് നിന്നെ വുളിക്കിനത്തുക്ക് മിന്നേ നീ അത്തി മരത്തിനടീൽ ഇരുന്തവോളയേ ഏൻ നിന്നെ കണ്ടെ” ഒൺ ഏശു വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
മകനെ കണ്ട് അവനെ നമ്പുനെ എല്ലാരുക്കും എണ്ണണ്ണേക്കുമൊള്ളെ ഉശിര് കിടയ്ക്കോണും ഒൺതാൻ എൻ തകപ്പനിലെ പിരിയം; ഏൻ അവറളെ കടശി നാളിൽ ഉശിരെ കൊടുത്ത് എത്തും.