2 ഏശുവുക്ക് അവുടെ ഒരു തീനെ ഒരിയ്ക്കെ; ലാശര് ഏശുവും മത്തും തീനെ തിൻബെ ഇരുന്തെ. മാർത്തെ അവനുക്ക് തീനെ മുകന്ത് കൊടുത്തെ.
ബെതാനിയാവിൽ മിന്നേ കട്ടച്ചീക്ക് പുടിച്ച് നോയാളിയായിരുന്തെ ശീമോൻ കൂരേൽ ഏശു ഇരുന്തവോളെ,
ഏശു ബെതാനിയാവിൽ മിന്നേ കട്ടച്ചീക്ക് പുടിച്ച് നോയാളിയായിരുന്തെ ശീമോൻ കൂരേൽ തിൻബേക്ക് ഇരുന്തെ. അന്നേരം ഒരു പെൺമ്പുള്ളെ വെൺകൽ കുടത്തിൽ ചരിയാനെ വിലയൊള്ളെ ചുത്തമാനെ “നർത്തീൻ” തയിലമെ കുടത്ത് ഏശു തലേക്ക് ഊത്തിയെ.
എശമാനൻ വരിനവോളെ ഉശാരാ അയന്തിരുക്കിനെ വേലക്കാറൻ ഓകമൊള്ളാ; അവൻ അരേ കെട്ടി അവറളെ തീനുക്കിരുത്തുകേം, വന്തു അവറാത്തുക്കു ഏവലെ എടുക്കേം ചെയ്യുമൊണ്ണും ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ.
പിന്നെ ഏശു തിരുമ്പി വിരുന്തുക്കു വുളിച്ചാകാൽ, “നീ ഒരു ഉച്ചെ തീനമോ അന്തി തീനമോ തിന്നവോളെ നിൻ ഇണങ്കരാം തമ്പി തമ്മേൻമാരുകാടാം കൂരക്കാറാളാം കിട്ടെ കൂരേലെ പണമൊള്ളവേരാളാം വുളിപ്പാനില്ലെ; എന്തൊണ്ണാ, അവറെ നിന്നെ അക്ക് വുളിച്ച് നിനക്കും തിരുപ്പി നൽമകാടെ ചെയ്യും. അത് നിങ്കാക്കൊള്ളെ കൂലിതാൻ.
ആര് വലിയവൻ? തീനുക്ക് ഇരുക്കിനവനോ അതോ ഏവലെ എടുക്കിനാളോ? തീനുക്ക് ഇരുക്കിനാ താനേ? ഒണ്ണാ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് വന്തത് ഏവലെ എടുക്കിനാവോലതാൻ.
അതോഞ്ച് ലേവി ഉടയാ കൂരേൽ ഏശുവുക്കുചൂട്ടി ചരിയാനെ വിരുന്തിട്ടെ; വിരുന്താളികെ കൂട്ടത്തിൽ കനേം കരമെ പിരിക്കിനവേരാളും വോറാളുകളും ഒണ്ടായെ.
ഏൻ വാതൽകാൽ വന്ത് മുട്ടിനെ; ആരൊണ്ണാലും എൻ കുരളെ കേട്ട് വാതലെ തുറന്താ ഏൻ അവൻകാക്ക് പോയ് അവനും മത്തും അവൻ ഏനും മത്തും തീനെ തിന്നും.