33 അപ്പിൺ കേശിനതാം അവെ കൂട്ടത്തിൽ വന്തെ എകൂതരും കേശിനതെ ഏശു കണ്ടതും ഉള്ളം നൊന്തേയെ.
ഏശു ചുത്തുകോടാം നോയ്ക്കപ്പെ അവറെ ചങ്കെടുത്തോൺ നിക്കിനതെ കണ്ടാലെ കവലെ നുറഞ്ച് കൂശോറി. പിന്നെ ഏശു കയ് വരണ്ടെ മനിശൻകാക്ക്, “നിൻ കയ്യെ നീട്ട്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ; അവൻ കയ്യെ നീട്ടിയതും അന്നേരമേ അവനുക്ക് ചുകം കിടച്ചെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാൽ, “നമ്പിക്കെ നാത്തവേരാളേ, എത്തിനകാലം ഏൻ നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുക്കും? എത്തിനകാലം ഏൻ നിങ്കളെ പൊറുമയാ കൊൺ നടക്കും?” ഒൺ ചൊല്ലിയാലെ “അവനെ എൻകാക്കു കുടാൻ” ഒൺ അവൻകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.
ആങ്കിളെ ലാശര് ചത്തത്തിലെ കവലേൽ ഇരുന്ത് മാർത്താവാം മറിയാവാം ആറുതൽ പടുത്തുകേക്കുചൂട്ടി പലെ എകൂതരുകാട് അവറാത്തുകാക്ക് വന്തിരുക്കുമെ.
കൂരേൽ മറിയാവെ ആറുതൽ പടുത്തിയിരുന്തെ എകൂതര്, മറിയാ തിടുക്കൊൺ എന്തി വേമാ പോനതെ കണ്ടാലെ അവെ കല്ലറേകാൽ കേശുകേക്ക് പോനതൊൺ നിനച്ച് അപ്പിണുക്ക് പുറകോടേ പോയെ.
“നിങ്കെ ഏടനേ അവനെ വച്ചിരുക്കിനത്?” ഒൺ അവൻ കേട്ടെ. “കരുത്താവേ, വന്ത് കാൺ” ഒൺ അവറെ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു കോന്തെ.
ഏശു പിന്നേം ഉള്ളം നൊന്ത് കല്ലറേകാൽ വന്തെ; അത് ഒരു പാറെ അളതാൻ; ഒരു കല്ലിൽ അടച്ചു വച്ചിരുക്കുമെ.
“ഇപ്പെ എൻ ഉള്ളം കലയ്ങ്കി ഇരുക്കിനെ ഏൻ എന്തെ ചൊൽവിളെ? ‘തകപ്പനേ, ഇം കറുമത്തിൽനുൺ എന്നെ കാക്കോണുമേ’ ഒൺ ഏൻ കോക്കുമീ? ഇല്ലെ, ഇം കറുമമെ ഏത്തെടുക്കേക്കുതാനേ ഏൻ വന്തത്?
ഇതെ ചൊല്ലിയോഞ്ച് ഏശുവിലെ ഉള്ളം നൊന്ത് അവറകാൽ, “ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ, നിങ്കളിൽ ഒരാ എന്നെ കാട്ടി കൊടുക്കും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പിരിയമടേനവനും മത്തും പിരിയമടേൻ; അതുവോലെ കറുമം അടേനവേരാളും മത്തും അവറെ കറുമത്തിൽ പങ്കാളിയാനിൻ.
നമക്കൊള്ളെ വലിയെ പൂയാരി നങ്കെ കുറേൽ കനിവെ കാട്ടുകേക്ക് കൂടാത്താ നാത്തെ; എല്ലാത്തിലും നങ്കവോലെ ചോതനേൽ അകപ്പട്ടപ്പണും അവൻ പാപം നാത്തവനായിരുന്തെ.