20 ഏശു വരിനെ ഒൺ കേട്ടവോളെ മാർത്തെ അവനെ കാൺമ്പേക്ക് പോയെ; മറിയാവ് കൂരേലേ ഇരുന്തെ.
തെയ്വ രാച്ചം എന്നത് ഇകനതാൻ, ഒരുനാ ഉളന്താരിച്ചിയേരാനെ പത്താ ഉടവുറെ വിളക്കാം എടുത്ത് മണവാളനെ ഏത്തെടുപ്പേക്ക് പുറപ്പെട്ട് പോയെ.
നടുക്കൂർ ശാമമായവോളെ, ‘മണവാളൻ വരിനെ; അവനെ കൂട്ടി വരുകേക്ക് പുറപ്പടിൻ’ ഒണ്ണെ ചത്തമൊണ്ടായെ.
അതുവരേക്ക് ഏശു കൂറാക്ക് ഓറാതെ മാർത്തെ അവനെ കണ്ടെ പണ്ണേലെ നിക്കുമെ.
പത്തിരോശ് കൂരയകത്തുക്ക് ഓറിയവോളെ വാതൽകാൽ വച്ച് കൊറുനല്ലിയോശ് അവൻ കാൽക്ക് നെടിഞ്ചാടെ ബൂന്ത് അവനെ വണയ്ങ്കെ.
അങ്കിളെ നമ്പിക്കയാനവേരാ എങ്കളെ ചൊല്ലി കേട്ടതും കൂട്ടിയെടുത്ത് പോവെ അപ്പിയപുരവം ഒണ്ണെ പട്ടണത്തിലും തിരുമണ്ടവം ഒണ്ണെ പട്ടണത്തിലും വന്തെ; അവറളെ കണ്ടതും പവുലോശ് തെയ്വ നാമമെ വുളിച്ച് ഉറപ്പായിരുന്തെ.
അതോഞ്ച് അന്നേരം ഉശിരോടിരുക്കിനവേരായാനെ നങ്കെ ചത്ത് ഉശിരോറിയവേരാ കൂട്ടത്തിൽ ചേന്ത് വാനത്തിൽ കരുത്താവെ കാൺമ്പെ മഞ്ചികാട്ടുക്ക് നങ്കളെ എടുക്കുകേം ചെയ്യും; അകനെ നങ്കെ എപ്പണും കരുത്താവും മത്തും ഇരുക്കും.