14 “ലാശര് ചത്തേയെ” ഒൺ അന്നേരം ഏശു വിളക്കമായ് ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം പത്തിരോശ് ഏശുവെ ഒരുക്കോട്ടുക്ക് മാത്തി കൊണ്ടേയാലെ, “അകനെ ചൊൽവാനില്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലി പിണയ്‌ങ്കെ.
എകൂതര് അവനുക്ക് ചുത്തുകോടും കൂടി വന്താലെ, “നീ എത്തിനെ നാൾ എങ്കളെ പിരിയമാ വച്ചിരുക്കും? നീ കിരിശ്ത്തു ഒണ്ണാ എങ്കകാൽ റൂപ്പു റൂപ്പാ ചൊൽ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവൻ ചാവെ പത്തിതാൻ ചൊല്ലിയത്; ഒണ്ണാ തപ്പാറുവച്ചൂട്ടി ഉറങ്കിനയൊൺതാൻ അവൻ ശിശിയരുകാട് നിനച്ചത്.
“നിങ്കളെ ചൊല്ലി നിനയ്‌ക്കിനവോളെ ഏൻ അങ്ക് നാപ്പോയനാലെ പിരിയമടേനെ; എന്തൊണ്ണാ നിങ്കാക്ക് നമ്പുകേക്ക് ആകുമില്ലെ; നങ്കെ അവൻകാക്ക് പോകാം” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏൻ ഇതുവരേക്ക് നിങ്കകാൽ കുരവുട്ടത് കതവോലതാൻ ഒണ്ണാ കതവോലയല്ലാതെ എൻ തകപ്പനെചൊല്ലി വിളക്കമാ ചൊന്നകാലം ഇതി വരിനെ.
അന്നേരം ശിശിയരുകാട് അവൻകാക്ക്, “നീ ഇപ്പെ കതവോലയില്ലെ വെളിവായ് എങ്കകാക്ക് കുരവുടിനെ.
