10 കളുക്കൻ വരിനത് കളുപ്പേക്കും കൊൽകേക്കും നാശമെ ചെയ്കേക്കുംതാൻ; ഒണ്ണാ ഏൻ വന്തത് ആടുകാട്ടുക്ക് ഉശിരൊണ്ടാകേക്കും അതെ കനേകമായ് കൊടുപ്പേക്കുംതാൻ.
നിങ്കെ ഇം ചുറിയവേരാളിൽ ഒരാളെ വിലനാത്തവനായ് കാണാതിരുപ്പേക്ക് നോയ്ക്കോകോണും.
മേലോകത്തിൽ ഇരുക്കിനെ എൻ തകപ്പനുക്ക് മില്ലോട് അവറെ തൂതരുകാട് എപ്പണും ഒണ്ടൊൺ ഏൻ ചത്തിയമായ് നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ.
മനിശൻ മകനായ് വന്താ ഏവലെ എടുക്കെ വയ്പ്പേക്ക് നാത്തെ, ഏവലെടുപ്പേക്കും കനേകവേരാക്കുചൂട്ടി ഉടയാ ഉശിരെ മറുവിലയായ് കൊടുപ്പേക്കുംതാൻ വന്തെ; അതുവോലെ നിങ്കളും ചെയ്യിൻ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവറകാക്ക്, “‘എൻ ആലയം വായാതിനെ ഇടം ഒൺ വുളിക്കപ്പെടും’ ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനെ; ഒണ്ണാ നിങ്കളോ അതെ കളവാണികെ ഇരുക്കിനെ വൻ അളയാക്കി മാത്തിയാച്ചെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നരി ചാമിക്കാറായാനെ നീമപണ്ടിതരുകാടും പരീശരുകാടുമേ, നിങ്കാക്ക് അമ്മച്ചേ എപ്പേരുപ്പട്ടെ വിനെ വരിനെ; നിങ്കെ മാനടവൻകാട്ടുക്ക് മില്ലോളെ മേലോകെ രാച്ചത്തിലെ വാതലെ അടച്ചാനെ; നിങ്കെ കടക്കിനതുമില്ലെ, കടക്കേക്ക് ആശിക്കിനവേരാളെ കടത്തി വുടുക്കിനതുമില്ലെ.
പിന്നെ ഏശു പുത്തിയെ ചൊല്ലിയത്, “എൻ ആലയം മുച്ചൂടും ആളുകെ വായാതിനെ ഇടം ഒൺ വുളിക്കപ്പെടും ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനതാനെ? നിങ്കയോ അതെ കളവാണികെ ഇരുക്കിനെ വൻ അളയാക്കി മാത്തിയാച്ചെ” ഒണ്ണെ.
അറന്തുപോയയാളെ തേടി കണ്ടു പുടിച്ച് കാപ്പാത്തുകേക്കുചൂട്ടി താൻ മനിശൻ മകൻ വന്തത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ, ആട്ടുകൊട്ടിലുക്ക് വാതൽ വശീക്ക് ഓറാതെ വോറേ വശീക്ക് ഓറിനവൻ കളുക്കനും കളവാണീംതാൻ.
ഏൻ നല്ലെ ഇടയനാനെ; നല്ലെ ഇടയൻ ആടുകാട്ടുക്കുചൂട്ടി ഉടയാ ഉശിരെ കൊടുക്കിനെ.
എൻ വശനമെ കേട്ട് അതെ പാലിയാത്തവനെ ഏൻ വിതിക്കിനതില്ലെ; എന്തൊണ്ണാ ഏൻ ഉലകമെ വിതിപ്പേക്കില്ലെ കാപ്പാത്തുകേക്കുതാൻ വന്തത്.
അപ്പുറാണികേകാലൊള്ളെ കരുതൽനാലെ നാത്തെ അവൻ ഇകനെ ചൊല്ലിയത്. എന്തൊണ്ണാ അവൻ കളുക്കൻ ആയതുനാലേം പണപ്പയ്യെ ഓമ്പി വയ്ക്കുമതു അവൻ ആയതുനാലേം അത്തിൽ നുൺ എടുത്തോമവതും നാലതാൻ അവൻ ഇകനെ കുരവുട്ടത്.
തെയ്വം ഉടയാ മകനെ ഉലകത്തുക്ക് കടത്തിവുട്ടത് ഉലകമെ വിതിപ്പേക്ക് നാത്തെ, അവൻനാലെ ഉലകമെ കാപ്പാത്തുകേക്കുചൂട്ടി താൻ.
ഒണ്ണാലും നിങ്കാക്ക് ഉശിരു കിടയ്ക്കിളത്തുക്ക് എൻകാക്ക് വരുകേക്ക് നിങ്കാക്ക് മനശ് നാപ്പോയെ.
തെയ്വത്തിലെ അപ്പം എന്നത് മേലോകത്തിൽ നുൺ ഉറങ്കി വന്ത് ഉലകത്തുക്ക് ഉശിരെ കൊടുക്കിനവൻതാൻ.”
ഏൻ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഉറങ്കിവന്തെ ഉശിരൊള്ളെ അപ്പം താൻ; ആരൊണ്ണാലും ഇം അപ്പമെ തുണ്ണതൊണ്ണാ അവൻ എപ്പണും ഉശിരോടെ ഇരുക്കും; ഉലകത്തിലെ ഉശിരുക്കുചൂട്ടി ഏൻ കൊടുപ്പേക്ക് ഇരുക്കിനെ ഇം അപ്പം എൻ ഉടമ്പുതാൻ.”
അകനയൊണ്ണാ അന്നിയനുക്ക് ഉവതേശമെ കൊടുക്കിനെ നീ നിന്നമേ ഉവതേശിയാത്ത് എന്ത്? “കളുക്കുവാനില്ലെ ഒൺ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കിനെ നീയേ കളുക്കിനതീ?
പാപികെ കാപ്പാത്തുകേക്കുചൂട്ടി താൻ കിരിശ്ത്തു ഏശുവ് ഉലകത്തുക്ക് വന്തെ ഒണ്ണത് നമ്പുളതും ഏത്തെടുക്കെ വേണ്ടിയെ വശനമും താൻ; അം പാപികേൽ മുതയാൾ ഏൻ താൻ.
ഉടയാ തീരുമാനം മാറാത്തതൊൺ വാക്ക് കിടച്ചെ അവകാശികേക്ക് വെളിപ്പടുത്തി കൊടുക്കേക്ക് ആശിച്ച് തെയ്വം അതെ ചത്തിയം ചെയ് ഉറപ്പായ്ക്കെ.
അതുനാലെ ഉടയാളേത്തിലിരുന്ത് തെയ്വത്തുകാക്ക് വരിനവേരാളെ എപ്പണും രച്ചിപ്പേക്ക് ഏശുവുക്ക് മുടിയും. എന്തുനാലയൊണ്ണാ അവറാത്തുക്കുചൂട്ടി തെയ്വത്തുകാൽ കെഞ്ചുകേക്ക് ഏശു എണ്ണേക്കും പിശയ്ക്കിനെ.
ഇകനെ ചെയ്യാ നങ്കെ കരുത്താവും രച്ചകനുമാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ എണ്ണെണ്ണേക്കും നിലെ നിക്കിനെ രാച്ചത്തുക്ക് മെതുവാ പോകാം.