51 പിന്നേം അവൻ ചൊല്ലിയത്, “ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നത്, മേലോകം തുറന്ത് ഇരുക്കിനതും തെയ്വ തൂതരുകാട് മനിശൻ മകൻകാക്ക് ഓറുകേം ഉറങ്കുകേം ചെയ്യിനതാം നിങ്കെ കാണും.”
മനിശൻ മകൻ മകിമയോടെ ഉടയാ തൂതരുകാടും മത്തും വരിനവോളെ, മകത്തമാനെ ഉടയാ കോയിമെ കട്ടിലേൽ അവൻ ഇരുക്കുകേം
തെയ്വ പുറമാണത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനവോലെ മനിശൻ മകൻ നാതയാകും ചത്തിയം; ഒണ്ണാ മനിശൻ മകനെ കാട്ടി കൊടുക്കിനവനുക്ക് അമ്മച്ചേ ചരിയാനെ കറുമം; അവൻ പുറകാതിരുന്തതായപ്പെ അവനുക്ക് നല്ലത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു രാടിപിരാടിയോഞ്ച് തണ്ണീൽ നുൺ ഓറിയവോളയേ വാനം തുറന്ത് തെയ്വ ആത്തുമാവ് പുറാവോലെ അവൻ മെപ്പുക്ക് വന്തുറങ്കിനതെ കണ്ടെ.
അമ്പോളെ ഉരുമൻ ഏശുവെ വുട്ടുപോകേം. തെയ്വ തൂതരുകാട് അവൻകാക്ക് വന്ത് അവനുക്ക് പമ്പുലമെ ചെയ്കേം ചെയ്യെ.
ഏശു അവൻകാക്ക്, “കുറുനരികാട്ടുക്ക് അളേം വാനത്തിലെ പയ്ക്കികാട്ടുക്ക് കൂടും ഒണ്ട്; മനിശൻ മകനാനെ എനക്ക് കിടപ്പകൂടി ഇടം നാത്തെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പൂമീൽ പാപങ്കാടെ മന്നിക്കേക്ക് മനിശൻ മകനാനെ എനക്ക് അതികാരം ഒണ്ടൊൺ നിങ്കാക്ക് കാട്ടി തരുവിളെ” ഒൺ ചൊല്ലിയോഞ്ച് അവൻ തളന്താകാൽ “എന്തി പായെ എടുത്ത് നിൻ കൂരേക്ക് പോ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അതോഞ്ച് ഏശു തണ്ണീൽ നുൺ ഓറിയവോളയേ വാനം തുറന്ത് തെയ്വ ആത്തുമാവ് പുറാവോലെ ഉടയാ മെപ്പിൽ വന്തിരുന്തതാം അവൻ കണ്ടെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ഏ, ഏൻതാൻ മനിശൻ മകൻ മീതിരുക്കിനവൻ വലത്തക്കോട് ഇരുക്കിനതാം വാനത്തിലെ മഞ്ചികാട്ടുക്ക് മീത്തോട് വരിനതാം നിങ്കെ കാണും” ഒണ്ണെ.
പുടീയൊൺ ഒരു വലിയെ കൂട്ടം തൂതരുകാട് വന്ത് അം തൂതനും മത്തും ചേന്ത് മേലോകത്തിലെ തെയ്വത്തിലെ നാമമെ പാടി മകിമപ്പടുത്തിയെ,
അമ്പോളെ കരുത്താവിലെ തൂതൻ അവറാത്തുക്ക് വെളിവാകേം കരുത്താവിലെ വെട്ടം അവറാത്തുക്ക് ചുത്തുകോടും മിന്നി മിനുങ്കുകേം ചെയ്യെ. അതുനാലെ അവറെ ഒത്തേ അരണ്ട് പറന്തേയെ.
അപ്പെ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഒരു തെയ്വ തൂതൻ വെളിപ്പട്ട് അവനുക്ക് തയിരിയമെ കൊടുത്തെ.
ഒണ്ണാ ഉണ്ണേക്കിരുന്ത് മനിശൻ മകൻ വലിയവനാനെ തെയ്വത്തിലെ വലത്തക്കോട് ഇരുക്കും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവറെ വെമ്പിയോൺ നുണ്ണവോളെ പളപളക്കിനെ വെള്ളെ ഉടനടയെ ഇട്ടാലെ ഇരണ്ട് ആണാ കിട്ടെ നിക്കിനതെ കണ്ടെ.
മാനടവൻകാട് രാടിപിരാടിയവോളെ ഏശുവും രാടിപിരാടിയെ. അവൻ വായാതിയവോളയേ വാനം തുറന്ത്,
ഏശു അവൻകാക്ക്, “നീ അത്തി മരത്തിനടീൽ ഇരുക്കിനതെ ഏൻ കണ്ടെ ഒൺ ഏൻ നിൻകാക്ക് ചൊല്ലിയതെ നീ നമ്പിനതീ? നീ ഇതക്കാട്ടിലും വൻ കാരിയങ്കാടെ കാണും” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
“ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ, ആട്ടുകൊട്ടിലുക്ക് വാതൽ വശീക്ക് ഓറാതെ വോറേ വശീക്ക് ഓറിനവൻ കളുക്കനും കളവാണീംതാൻ.
അതുനാലെ ഏശു പിന്നേം അവറാത്തുകാക്ക് ചൊല്ലിയത്, “ഏൻ മെച്ചക്കമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, ഏൻ ആടുകാട് വാതൽതാൻ.
ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, പണ്ണക്കാറൻ ഉടയാ എശമാനനക്കാട്ടി ഒരുത്തിനെകൂടി വലിയവനില്ലെ; ചേതിക്കാറൻ ചൊല്ലിവുട്ടവനക്കാട്ടി വലിയവനുമില്ലെ.
അന്നേരം ഏശു അവൻകാക്ക്, “ചത്തിയമാ നീ എനക്കുചൂട്ടി ഉശിരെ വുടുക്കുമീ? ഏൻ ചത്തിയമാ നിൻകാക്ക് ചൊന്നെ, കോശി കൂവുളത്തുക്ക് മിന്നേ നീ മൂണുവട്ടം എന്നെ പുറിച്ച് ചൊല്ലും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, എന്നേത്തിൽ നമ്പുനവൻ ഏൻ ചെയ്യിനതെ ചെയ്യും; ഏൻ തകപ്പൻകാക്ക് പോനതുനാലെ അവൻ അതക്കാട്ടീം വലിയെ കാരിയമെ ചെയ്യും.
“ചത്തിയമാ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, ഉലകം പിരിയമോറിനവോളെ നിങ്കെ കോന്ത് കണ്ണീരും കവലേം അടയും; നിങ്കെ കവലപ്പടും ഒണ്ണാ നിങ്കെ കവലെ പിരിയമാകുകേം ചെയ്യും.
അണ്ണേക്ക് നിങ്കെ എൻകാൽ ഒണ്ണാം കോളാത്ത് ഒൺ ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ. നിങ്കെ എൻ നാമത്തിൽ കോക്കിനതെ എല്ലാം എൻ തകപ്പൻ നിങ്കാക്ക് തരും.
ഏൻ ചത്തിയമാ നിൻകാൽ ചൊന്നെ, “നീ ഉളന്താരിയായിരുന്തവോളെ നിൻമ്പാട്ടിലെ തുണിയെ ഇട്ട് നിനക്ക് പിരിയമൊള്ളാനുക്ക് പോയെ; ഒണ്ണാ നീ കിശവനാരാനവോളെ നീ കയ്യെ നീട്ടുകേം വോറൊരാ നിനക്ക് തുണിയെ ഇടവച്ച് നിനക്ക് പിരിയം നാത്താനുക്ക് കൊണ്ടോകേം ചെയ്യും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ചത്തിയമാ ഏൻ നിൻകാക്ക് ചൊന്നെ; പുതുവനായ് പുറകാതവോയാ തെയ്വ രാച്ചമെ കാൺമ്പേക്ക് ആരുക്കും മുടിയാത്ത്” ഒൺ അവൻകാക്ക് വതിലായ് ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ചത്തിയമാ ഏൻ നിൻകാക്ക് ചൊന്നെ, തണ്ണീൽ നുണ്ണും ആത്തുമാവിൽ നുണ്ണും പുറകാതവോയെ ആരുക്കും തെയ്വ രാച്ചത്തിൽ കടപ്പേക്ക് മുടിയാത്ത്.
ഏശു അവറാത്തുകാൽ, “ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, ഉടയാ തകപ്പൻ ചെയ് കാണതല്ലാതെ മകനുക്ക് ചൊന്തമായ് ഒണ്ണാം ചെയ്കേക്ക് മുടിയാത്ത്; അതുനാലെ തകപ്പൻ ചെയ്യിനതയെല്ലാം മകനും അതേവോലെ ചെയ്യിനെ.
അവൻ മനിശൻ മകൻ ആയതുനാലെ നായവിതിയെ നടത്തുകേക്കൊള്ളെ അതികാരമെ തകപ്പൻ അവനുക്ക് കൊടുത്തിരുക്കിനെ.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാൽ, “ഏൻ ചത്തിയമാ ചൊന്നെ, നിങ്കെ അരിശുകമാനെ അടകാളമെ കണ്ടനാലെ നാത്തെ, അപ്പമെ തുൺ മതിയടഞ്ചനാലതാൻ എന്നെ തേടിനത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശു അവറാത്തുകാൽ, “ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, മേലോകത്തിൽ നുണ്ണൊള്ളെ അപ്പമെ നിങ്കാക്ക് തന്തത് മോശയില്ലെ. എൻ തകപ്പൻതാൻ മേലോകത്തിൽ നുണ്ണൊള്ളെ മെച്ചക്കമാനെ അപ്പമെ നിങ്കാക്ക് തന്തത്.
നിച്ചമാ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നത് നമ്പുനവനുക്ക് എണ്ണണ്ണേക്കുമൊള്ളെ ഉശിരു കിടയ്ക്കും.
അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാക്ക്, “ചത്തിയമാ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ നിങ്കെ മനിശൻ മകനിലെ കറിയെ തിന്നാതേം അവൻ ഇലത്തമെ കുടിയാതേം ഇരുന്താ നിങ്കളിൽ ഉശിരു ഒണ്ടാകാത്ത്.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, പാപമെ ചെയ്യിനവനെല്ലാം പാപത്തുക്ക് അടിമകാടുതാൻ.
ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, എൻ വശനമെ പാലിക്കിനവൻ ഒരു കാലത്തിലും ചാകാത്ത്” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് ഏശു, “ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, അബുറാകാം പുറക്കിനത്തുക്കും മിന്നേയേ ‘ഏനാനവൻ ഏനാനെ’” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
വാനം തുറന്ത് ഇരുക്കിനതും വലിയെ കിടിയം വോലെ നാലുകോടാം കെട്ടി പൂമീക്ക് ഉറക്കി വുടുക്കിനെ ഒരു ഏനം വരുനതാം അവൻ കണ്ടെ.
“ഇതി മേലോകം തുറന്ത് ഇരുക്കിനതാം മനിശൻ മകൻ തെയ്വത്തുക്ക് വലത്തക്കോട് നിക്കിനതാം ഏൻ കാണെ”
കറുമമടഞ്ചവേരായാനെ നിങ്കാക്ക് എങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ അവൻ അമതിയെ തരുകേം ചെയ്യും.
അവറളെ കരുത്താവിൽ നുൺ എണ്ണേക്കുമായ് പുറിയ്ക്കുകേം അവനിലെ വൻ മകിമേൽ അവറാത്തുക്ക് അവകാശമെ കൊടാതേം എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള നാശം ഒണ്ണെ തണ്ടനയെ അവറാത്തുക്ക് കൊടുക്കുകേം ചെയ്യും.
നങ്കെ തെയ്വമെ കൊണ്ടാടിനത്തിലെ ഇം മറുമമെ ആരുക്കും ഒറിഞ്ച് പോടിളത്തുക്ക് ഒള്ളതില്ലെ, കിരിശ്ത്തു മനിശെ പുറവീൽ വെളിപ്പട്ട്; അവൻ നീതിയൊള്ളാ ഒൺ തെയ്വ ആത്തുമാവ് വെളിപ്പടുത്തി; തെയ്വ തൂതരുകാട്ടുക്ക് ഉരുവപ്പട്ട്; എകൂതരല്ലാത്തവേരാ ഇടേൽ കേൾവിപ്പട്ട്; ഉലകത്തിൽ ബൂറാ നമ്പി; വെൺമയാ മേലോകത്തുക്ക് എടുക്കപ്പട്ടെ.
രച്ചേലെ അവകാശികയാനവേരാക്ക് ഏവലാളിയായ് കടത്തിവുട്ടെ ആത്തുമാവുകാടുതാൻ തെയ്വ തൂതരുകാട്.
ആതാമിലിരുന്ത് ഏളാമത് കാൽ വശിക്കാറനാനെ കാനോക്കും ചേരളെചൊല്ലി, “ഇതി, എല്ലാരാം കുത്തം വിതിപ്പേക്ക് കരുത്താവ് ആയിരമായിരം ചുത്തമാനെ തൂതരുകാടും മത്തും വരും ഒണ്ണും
പിന്നെ മേലോകം തുറന്ത് ഇരുക്കിനതെ ഏൻ കണ്ടെ; ഒരു വെള്ളെ കുതിരെ വെളിപ്പട്ടെ; അത്തുക്ക് മീത്തോട് ഇരുക്കിനവനുക്ക് നമ്പുകേക്കാനവനും ചത്തിയവാനും ഒൺ പേര്. അവൻ നീതിയോടെ വിതിക്കുകേം പോരാടുകേം ചെയ്യിനെ.
അതോഞ്ച് മേലോകത്തിലെ വാനത്തിൽ ഒരു വാതൽ തുറന്ത് നിക്കിനതെ ഏൻ കണ്ടെ; കുശലൂതിനെ ഒച്ചവോലെ മുതെ എൻകാൽ കുരവുട്ടെ ചത്തം, “ഇക്ക് ഓറി വര്; ഇനി മേലാൻ നടപ്പേക്കൊള്ളത് ഏൻ നിനക്ക് കാട്ടി തരാം” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.