47 നതാനിയേൽ ഉടയാകാക്ക് വരിനതെ ഏശു കണ്ടാലെ, “ഇതി, ഒരു കുറയും നാത്തെ മെച്ചക്കമാനെ ഇശ്രവേലിയൻ” ഒൺ അവനെ ചൊല്ലി ഏശു ചൊല്ലിയെ.
അവനുക്ക് മനിശനിലെ ഉള്ളത്തിൽ ഒള്ളതെചൊല്ലി തിക്കിനൊള്ളനാലെ മനിശനെചൊല്ലി വോറാരും ചൊല്ലി കൊടുക്കിളെ കാരിയമുമില്ലെ.
അന്നേരം ഏശു അവേകാൽ, “നീ പോയ് നിൻ ആണെ കൂട്ടി വര്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഉടയാളേത്തിൽ നമ്പിയെ എകൂതരുകാൽ ഏശു, “എൻ വശനത്തിൽ നിലെ നുണ്ണാ നിങ്കെ ചത്തിയമാ എൻ ശിശിയരുകാടാകും.
അവറെ അവൻകാക്ക്, “അബുറാകാമുതാൻ എങ്കെ തകപ്പൻ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ. അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാൽ, “നിങ്കെ അബുറാകാമ് മക്കെ ഒണ്ണാ അബുറാകാമ് ചെയ്യതെ ചെയ്വനായെ.
എന്തൊണ്ണാ തെയ്വം ഇം ആളുകളെ മുതെ പുറിച്ചെടുത്ത് ഉടയാ നായപുറമാണമെ അവറാത്തുക്ക് കൊടുത്ത് അവറകാൽ മകത്തമാനെ ഉടമ്പടിനാലെ അവറാത്തുക്ക് വാക്കാം കൊടുത്ത് ഉടയാളെ എകനെ കൊണ്ടാടോണും ഒണ്ണും അവൻ അവറളെ പടിയ്ക്കെ വച്ചെ.
അകനയൊണ്ണാ അം ചാതികാടെചൊല്ലി ചൊല്ലിയതെല്ലാം വുറുതാവായേയതീ? തെയ്വത്തിലെ വാക്കുകാട് എകനെ വുറുതാവാകും? എന്തൊണ്ണാ എല്ലാ എകൂതരുകാടാം തെയ്വം തേടി എടുത്തതില്ലയേ?
അവറെ നാത്തെ പരിച്ചേതനെ ഏത്തവേരാ; ചുത്തമാനെ ആത്തുമാവിലെ ഉതവീൽ തെയ്വമെ കുമിടെ വായ്ങ്കീം കിരിശ്ത്തു ഏശു നങ്കാക്ക് ചെയ് തന്തെ കാരിയംങ്കാട്ടിൽ പിരിയമോറിനെ നങ്കതാനേ മെച്ചക്കമാ പരിച്ചേതനെ ഏത്തവേരാ; പുറമേ കാണ ചട്ടമെട്ടത്തിൽ നങ്കെ നമ്പുനതില്ലെ.
നിങ്കെ പുതുവനായ് പുറന്ത് ഇരുക്കിനതുനാലെ വോറെ വേരാക്ക് കറുമം വരുകേക്ക് നിനയാതേം ചതിവെ കാട്ടാതേം കള്ളംകവടമെ കാട്ടാതേം കുശുമ്പെ ചൊല്ലി നടകാതേം വോറെ വേരാളെ മാനമെ കെടുത്താതേം
അവൻ തവറെ ചെയ്യാപ്പോയെ; അവൻ വായിൽ നുൺ ഒരു വഞ്ചനയും വന്തതുമില്ലെ.
അവറെ പേച്ച്വാത്തേൽ നരീം നാപ്പോയെ; അവറെ കളങ്കം നാത്തവേരാളും താൻ.