45 പിലിപ്പോശ് നതാനിയേലെ കണ്ടാലെ അവൻകാക്ക്, “മോശേലെ നായപുറമാണത്തിലും പലകപ്പാട്ടുക്കാറാ പൊത്തകങ്കാട്ടിലും എളുതി വച്ചിരുക്കിനെ ഓശേപ്പു മകനാനെ നശരത്തുകാറൻ ഏശുവെ എങ്കെ കണ്ടു പുടിച്ചിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
പിലിപ്പോശ്, ബെർത്തലോമായി, തോമശ്, കരമെ പിരിക്കിനെ മത്തായി, അൽപായി മകനാനെ ആക്കോവ്, തത്തായി,
ചെൻ അം ആശാരി മകൻ താനേ? ചെൻ തള്ളെ മറിയാ ഒണ്ണാതാനേ? ചെൻ തമ്പിയേര് ആക്കോവ്, ഓശേ, ശീമോൻ, ഊതാശ് ഒണ്ണവേരാതാനേ?
അങ്ക് നശരത്ത് ഒണ്ണെ പട്ടണത്തിൽ പോയ് പിശച്ചെ. അകനെ, “അവനെ നശരായൻ ഒണ്ണെ പേരെ വുളിക്കും” ഒൺ ഏശുവെ ചൊല്ലി പലകപ്പാട്ടുക്കാറാ വെളിയേത്തിയെ കാരിയം നടമായെ.
“ചെൻ കെലീലേലെ നശരത്തിൽ നുണ്ണൊള്ളെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറനാനെ ഏശുതാൻ” ഒൺ മാനടവൻകാട് ചൊല്ലിയെ.
അവെ പത്തിരോശെ കുറിപ്പാ നോയ്ക്കാലെ, “നീ നശരായൻ ഏശുവ് കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്താ താനേ” ഒൺ കേട്ടെ.
ചെൻ അം ആശാരിതാനെ? അം മറിയാവ് ഒൺ ചൊന്നാ മകനും ആക്കോവ്, ഓശേ, ഊതാശ്, ശീമോൻ ഒൺ ചൊന്നവേരാ തമ്മേനും താനേ? ചെൻ പെയ്ങ്കാമാരും നങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുക്കിനതാനേ?” ഒൺ ചൊല്ലി അവറെ അവനെ ഒറിഞ്ച് പോട്ടെ.
“നശരായൻ ഏശുതാൻ ഇത്തോടെ നടന്ത് പോനത്” ഒൺ അവറെ അവൻകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.
അകനെ താവീത് ചാതീലൊള്ളെ ഓശേപ്പു തനക്കുചൂട്ടി ചൊല്ലി വച്ചിരുന്ത വകുറത്തിയാനെ മറിയാ ഒണ്ണെ തൻ പെണ്ണാം കൂട്ടിയെടുത്ത് പേരെ ചേത്തോകേക്ക് കെലീലേലെ നശരത്ത് പട്ടണമെ വുട്ട്,
അവറെ അവനെ കണ്ടവോളെ അരിശുകപ്പട്ടോൺ അവൻ തള്ളെ അവൻകാക്ക്, “മകനേ, നീ എങ്കകാൽ ഇകനെ ചെയ്യത് എന്തുക്ക്? നിൻ നിന്താരും ഏനും നിന്നെ കാണാത്തനാലെ ചരിയാനത്തിൽ വരുത്തപ്പട്ട് തേടി നടന്തെ.”
പലകപ്പാട്ടുക്കാറനാനെ മോശേലിരുന്ത് എല്ലാ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാളും ഉടയാളചൊല്ലി പൊത്തകത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനതെല്ലാം അവൻ അവറാത്തുക്ക് റൂപ്പ്റൂപ്പായ്ക്കി കൊടുത്തെ.
പിന്നയവൻ അവറകാൽ, “എന്നചൊല്ലി മോശെ എളുതിയിരുക്കിനെ നായപുറമാണത്തിലും പലകപ്പാട്ടുക്കാറാ പൊത്തകത്തിലും ശങ്കീർത്തനെ പൊത്തകത്തിലും എളുതിതിയിരുക്കിനത് നടക്കിളതാൻ ഒണ്ണെ കാരിയം, ഏൻ നിങ്കെ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുന്തവോളയേ ചൊല്ലിയിരുന്തതാനേ?” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഉടയാക്ക് മുപ്പത് വരിയമായവോളെ ഏശു പൊതുവാ നല്ലെ ചേതീലെ വേലെ തുടയ്ങ്കെ. അവൻ ഓശേപ്പ് മകൻ ഒൺ മാനടവൻ നിനച്ചെ. ഓശേപ്പ് കേലി മകൻ,
അവൻ വായിൽ നുൺ പുറപ്പട്ടെ അരുമയാനെ പേച്ചെ കേട്ടവേരായെല്ലാം ഒത്തേ അരിശുകമായിരുന്ത് അവനെ പെരുമപ്പടുത്തി “ചെൻ അം ഓശേപ്പ് മകൻ താനേ?” ഒൺ കേട്ടെ.
അന്തിരയോശിലേം പത്തിരോശിലേം പട്ടണമാനെ ബെത്ശയിതാവിൽ നുൺ ഒളളാ താൻ പിലിപ്പോശ്.
അവറെ കെലീലാവിലെ ബെത്ശയിതാക്കാറനാനെ പിലിപ്പോശുകാക്ക് പോയ്, “എശമാനനേ, എങ്കാക്ക് ഏശുവെ കാൺമ്പേക്ക് പിരിയമൊള്ളെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് പിലിപ്പോശ് അവൻകാക്ക്, “കരുത്താവേ, എങ്കാക്ക് തകപ്പനെ കാട്ടി തരോണും; എങ്കാക്ക് അത് മട്ടും മതി” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“നശരായനാനെ ഏശുവതാൻ” ഒൺ അവറെ വതിലെ ചൊല്ലിയെ; അത്തുക്ക് ഏശു അവറകാക്ക്, “അത് ഏൻതാൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ. അവനെ കാട്ടി കൊടുക്കേക്കിരുന്തെ ഊതായും അവറെ കൂട്ടത്തിൽ ഒണ്ടായെ.
“നിങ്കെ ആരെ തേടിനെ” ഒൺ അവൻ പിന്നേം കേട്ടവോളെ, “നശരായൻ ഏശുവതാൻ” ഒൺ അവറെ ചൊല്ലിയെ.
പിന്നെ പീലാത്തോശ് “നശരായൻ ഏശു എകൂതര് രാശാവ്” ഒൺ ഒരു കുറിപ്പെ എളുതി അതെ ഏശുവിലെ ശിലുവേക്ക് മീത്തോട് പതിയ്ക്കെ വച്ചെ.
ശീമോൻ പത്തിരോശും തിതിമോശ് ഒൺ പേരൊളെള തോമശാം കെലീലാവിലെ കാനായ് കൂറാളെ നതനയേലും ശെവതി മക്കളും വോറെ ഇരണ്ടു ശിശിയരുകാടും മൊത്തമാ കൂടി ഇരുക്കുമെ.
“ചെൻ ഓശേപ്പ് മകൻ ഏശു താനെ? ചെൻ തള്ളയാം തന്താരാം നങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ? ‘ഏൻ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഉറങ്കി വന്താതാൻ’ ഒൺ ചൊൽകേക്ക് ചെന്നുക്ക് എകനെ മുടിയും?”
മനിശെ മാനടവൻകാട് ഉടയാകാക്ക് വരിനതെ കണ്ടോൺ ഏശു പിലിപ്പോശുകാക്ക്, “ചേരാക്ക് തിൻബച്ചൂട്ടി ഏടെ ഇരുന്ത് തീനെ കൊടുക്കും?” ഒൺ കേട്ടെ.
അത്തുക്ക് പിലിപ്പോശ് ഏശുവുകാൽ, “ഇരുനൂറു വെള്ളി അണകാട്ടുക്ക് അപ്പമെ വായ്ങ്കാലും ഒവ്വൊരാക്കും ഒരുത്തിനെ ഒരുത്തിനയായി കൊടുക്കേക്കുകൂടി പേരാത്ത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
നശരായൻ ഏശുവെ തെയ്വം തെയ്വ ആത്തുമാവിലും ചക്കിതീലും അവിശേകമെ ചെയ്യെ; തെയ്വം അവൻ കൂട്ടത്തിലേ ഇരുന്തനാലെ അവൻ നൻമയെ ചെയ്യും; മുനി പുടിച്ചവേരാക്ക് ചുകമെ കൊടുത്തും എല്ലാ പണ്ണേക്കും പോയെ.
ഇശ്രവേലിലവേരാളേ, ഇം വശനമെ കോളിൻ. നശരായൻ ഏശു ഒണ്ണെ മനിശനുക്ക് തെയ്വം താൻ അതികാരമെ കൊടുത്തതൊണ്ണത് നിനേൻ; അരിശുകത്തിലും അടകാളത്തിലും നിങ്കാക്ക് കാട്ടി തന്തിരുക്കിനെ.
“കരുത്താവേ, നീ ആരുനേ”? ഒൺ ഏൻ കേട്ടെ. “നീ തൊല്ലയെ ചെയ്യിനെ നശരായൻ ഏശുവുതാൻ ഏൻ” ഒൺ അവൻ എൻകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.
നശരായൻ ഏശുവിലെ നാമത്തുക്ക് വുറോതമാ എന്തയെല്ലാം ചെയ്യിളതോ അതയെല്ലാം ചെയ്യോണുമൊൺ ഒരു കാലം ഏൻ നിനച്ചിരുന്തെ.
അന്നേരം പത്തിരോശ് അവൻകാക്ക്, “വെള്ളിയാം തങ്കമാം തരുകേക്ക് എൻകാൽ നാത്തെ; എനക്ക് ഇരുക്കിനതെ ഏൻ നിനക്ക് തരിനെ; നശരായനാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തു നാമത്തിൽ എന്തി നടാ” ഒണ്ണെ.