19 നീ ആര് ഒൺ കോക്കിളത്തുക്ക് എകൂതര് എരുശലേമിൽ ഒള്ളെ പൂയാരികാടാം ലേവിയരാം ഓകന്നാൻകാക്ക് കടത്തി വുട്ടപ്പെ,
എല്ലാരും നമ്പുകേക്കുചൂട്ടി അം വെളിച്ചമെചൊല്ലി ചൊൽകേക്കുതാൻ അവൻ വന്തത്.
എകൂതര് അവനുക്ക് ചുത്തുകോടും കൂടി വന്താലെ, “നീ എത്തിനെ നാൾ എങ്കളെ പിരിയമാ വച്ചിരുക്കും? നീ കിരിശ്ത്തു ഒണ്ണാ എങ്കകാൽ റൂപ്പു റൂപ്പാ ചൊൽ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം എകൂതര് അവനെ ഒറീകേക്ക് പിന്നേം കല്ലെ എടുത്തെ.
ആങ്കിളെ ലാശര് ചത്തത്തിലെ കവലേൽ ഇരുന്ത് മാർത്താവാം മറിയാവാം ആറുതൽ പടുത്തുകേക്കുചൂട്ടി പലെ എകൂതരുകാട് അവറാത്തുകാക്ക് വന്തിരുക്കുമെ.
അന്നേരം എകൂതര് അവൻകാക്ക്, “ഇകനയെല്ലാം ചെയ്കേക്കൊള്ളെ അതികാരം നിനക്ക് ഒള്ളെ ഒണ്ണത്തുക്കൊള്ളെ എന്തൻ അടകാളമെ കാട്ടി തരുകേക്ക് നിനക്ക് മുടിയും?” ഒൺ കേട്ടെ.
അത്തുക്ക് എകൂതര് അവൻകാക്ക്, “ഇം ആലയമെ നാപ്പത്താറ് വരിയം എടുത്തുതാൻ വേലെ ചെയ്യോച്ചത്; നീ അതെ മൂണുനാത്തേക്കൊള്ളേ ചെയ് മുടിച്ചാകുമീ?” ഒൺ കേട്ടെ.
അതുനാലെ എകൂതര് നോയ് വുട്ടുമാറിയാകാൽ, “ഉണ്ണേക്കു ശബത്തായനാലെ നിൻ പായെ ചിമ്പുകേക്ക് അനുമതിയില്ലെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഏശുതാൻ തനക്ക് ചുകമെ തന്തത് ഒൺ അം മനിശൻ പോയ് എകൂതരുകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.
ഏശു ഇതെ ശബത്തിൽ ചെയ്യതുനാലെ എകൂതര് അവനുക്ക് തണ്ടനെ കൊടുത്തെ.
അകനെ അവൻ ശബത്തെ മീരിയതുനാലെ മട്ടുമില്ലെ, തെയ്വമെ ഉടയാ ചൊന്തെ തകപ്പൻ താൻ ഒൺ ചൊല്ലി ഉടയാളമേ തെയ്വമും മത്തും ഒപ്പത്തുക്കൊപ്പമായ്ക്കതുനാലേം എകൂതര് എകനയൊണ്ണാലും ഏശുവെ കൊൽകേക്കുചൂട്ടി കങ്കണം കെട്ടി നടന്തെ.
ഏൻ തെയ്വ ലോകത്തിൽ നുൺ അടീക്ക് ഉറങ്കിവന്തെ അപ്പം താൻ” ഒൺ ചൊല്ലിയതുനാലെ എകൂതര് അവനെ ചൊല്ലി ഇകനെ കുശുകുശുത്തെ.
അന്നേരം എകൂതരുക്ക് ചരിയാനത്തിൽ കിരുക്കുറയ്ങ്കി, “ഇം മനിശൻ എകനെ അവനിലെ കറിയെ നങ്കാക്ക് തിൻബേക്ക് തരും?” ഒൺ ചൊല്ലി അങ്കോട്ടുക്കും ഇങ്കോട്ടുക്കും ഏയിലെ കെട്ടിയെ.
അതോഞ്ച് തന്നെ കൊൽകേക്കുചൂട്ടി എകൂതര് കങ്കണം കെട്ടിനെ ഒൺ ഏശുവുക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായതും എകൂതിയാവിൽ ഇരുപ്പേക്കു അവനുക്ക് മനശുനാതെ കെലീലാ നാട്ടിലെല്ലാം അവൻ ചുത്തിനടന്തെ.
ഒണ്ണാ പെരുനാളുക്കിടേൽ എകൂതര്, “അവൻ ഏടെ?” ഒൺ കേട്ട് അവനെ തേടിയെ.
“പടിപ്പുനാത്തെ ചെന്നുക്ക് ഇപ്പേരുപ്പട്ടെ അറിവു ഏടനുൺ കിടച്ചെ?” ഒൺ ചൊല്ലി എകൂതര് അരിശുകപ്പട്ടെ.
അന്നേരം എകൂതര്, “അവൻ ഉടയാളമേ കൊൽവനോ? അതുനാലയീ അവൻ ‘ഏൻ പോനാനുക്ക് നിങ്കാക്ക് വരുകേക്ക് കൂടാത്ത്’ ഒൺ ചൊല്ലിയത്” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
“നീ ഒരു ശമരിയാക്കാറൻ ഒണ്ണും നിനക്ക് ചാവർ പുടിച്ചിരുക്കിനെ ഒണ്ണും എങ്കെ ചൊല്ലിനത് ചരിതാനെ?” ഒൺ എകൂതര് ഏശുവുകാക്ക് കേട്ടെ.
അന്നേരം എകൂതര് അവൻകാക്ക്, “നിന്നേത്തിൽ ചാവർ പുടിച്ചിരുക്കിനെ ഒൺ എങ്കാക്ക് തിക്കിനൊളെള; അബുറാകാമും പലകപ്പാട്ടുകാറാളും ചത്തുകെട്ട് മണ്ടിയേയെ; അപ്പണും നീ ചൊൽകീ നിൻ വശനമെ പാലിക്കിനവേരാക്ക് ഒരു കാലത്തിലും ചാവ് തട്ടാത്തൊൺ.
എകൂതര് അവൻകാക്ക്, “നീ പുറന്ത് അമ്പത് വരിയം ഇതുവരേക്ക് ആയതില്ലയെ? നീ അബുറാകാമെ കണ്ടിരുക്കിനതീ?” ഒൺ കേട്ടെ.
ഓകന്നാൻ വന്തകാരിയം ഓയ്വിളെ കാലമായതും അവൻ മാനടവൻകാക്ക്, ‘ഏൻ ആരൊൺനേ നിങ്കെ നിനയ്ക്കിനത്? ഒൺ കേട്ടെ. നിങ്കെ കാത്ത് ഇരുക്കിനായില്ലെ ഏൻ; അവൻ എനക്ക് പുറകോടേ വരിനെ; അവൻ കാലിൽ കിടക്കിനെ ചെരുപ്പെ പിരിപ്പകൂടി ഓയ്ക്കിയം നാത്താ താൻ ഏൻ’ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത്തുക്ക് പവുലോശ്, “ഉടവനുടവൻ പാപമെ വുട്ടു തിരുമ്പിയവേരാളതാൻ ഓകന്നാൻ രാട്ടിപിരാട്ടിയത്; തനക്ക് പുറകോടേ വരിനെ ഏശുവേത്തിൽ നമ്പിക്കെ വയ്ക്കോണും ഒൺ ഓകന്നാൻ ഇശ്രവേലിലെ മാനടവൻകാക്ക് ചൊല്ലിയെ.”
തെയ്വം ഒണ്ണത് വെളിച്ചം താൻ; അവനേത്തിൽ ഇരുട്ട് ഒരുത്തിനകൂടി നാത്തെ. ഇന്താൻ തെയ്വത്തിലെ മകനിൽ നുൺ എങ്കെ കേട്ട് ഇപ്പെ നിങ്കാക്ക് വെളിയേത്തിനെ ചേതി.