“തകപ്പനേ, നീ എനക്ക് തന്തിരുക്കിനവേരാ ഏൻ ഇരുക്കിനെ ഇടത്തിൽ എൻ കൂട്ടത്തിൽ ഇരുക്കേക്കും ഉലകം പടയ്ക്കിനത്തുക്ക് മിന്നേ നീ എൻകാൽ ആത്തിരമായ് ഇരുന്തനാലെ നീ എനക്ക് തന്തിരുക്കിനെ മകത്തമെ കാൺമ്പേക്ക് ഏൻ ആശിക്കിനെ.
തൻ ഒരേ ഒരു മകനെ നമ്പുനെ ഏളവനുക്കും നാശം വന്ത് മാണ്ടുപോകാതെ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരു കിടയ്പ്പേക്കുചൂട്ടി തെയ്വം അവനെ കൊടുക്കിളെ നിലമേൽ ഉലകത്തുകാക്ക് അപ്പേരുപ്പട്ടെ ആത്തിരത്തോടെ ഇരുന്തെ.
കോയിമെ കട്ടിലേൽ നുൺ ഒരു വൻ ചത്തം ചൊന്നതായ് ഏൻ കേട്ടത്, “ഇതി, മാനടവൻ കൂട്ടത്തിൽ തെയ്വത്തിലെ കൂടാരം; അവൻ അവറെ കൂട്ടത്തിൽ പിശയ്ക്കും; അവറെ അവനുക്കൊള്ളവേരായായിരുക്കും; തെയ്വമേ അവറളിലെ തെയ്വമായ് അവറെ കൂട്ടത്തിൽ കുടിയിരുക്കും.