17 ഏലിയാവും നങ്കവോലത്തെ പുശു മനിശൻതാൻ; മശെ പെയ്യാതിരുപ്പേക്ക് ഉറപ്പോടെ അവൻ തെയ്വത്തുകാൽ വായാതിയെ; മൂണുവരിയമും ആറു മാശമും അം തേശത്തിൽ മശെ പെയ്യതില്ലെ.
“ഏൻ നിച്ചമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ പലകപ്പാട്ടുക്കാറനാനെ ഏലിയാവ് പിശച്ചിരുന്തവോളെ മൂണ്ട്രെ വരിയം വാനം അടഞ്ചി അം രാച്ചമൊത്തേ ചരിയാനെ പഞ്ചെ പട്ടിണി ഒണ്ടായവോളെ ഇശ്രവേലിൽ കനേകം തൂക്കാലിച്ചികെ ഇരുന്തെ.
ഒണ്ണാ പത്തിരോശ് അവൻകാക്ക്, “എന്ത് ഏനും ഒരു മനിശൻതാൻ” ഒണ്ണാലെ അവനെ പുടിച്ചെത്തിയെ.
“മാളേ, നിങ്കെ എന്തെ ചെയ്യിനെ? എങ്കളും നിങ്കവോലത്തെ പുശു മനിശൻതാൻ; നിങ്കെ മതെ നിച്ചംകെട്ടെ വേലയെ വുട്ട് വാനമാം പൂമിയാം കടലാം അത്തിൽ ഒള്ളതുകാടെ മുച്ചൂടാം പടച്ചവനാനെ ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വത്തുകാക്ക് തിരുമ്പിനൊണ്ണെ നല്ലെ ചേതിയെ നിങ്കകാൽ വുളിച്ച് ചൊൽവതാൻ എങ്കെ ഇങ്ക് വന്തിരുക്കിനത്.
അതുനാലെ തെയ്വം ഉടയാ പുറിച്ചെടുത്തെ ആളുകളെ ഒരുനാളും ഒറിഞ്ച് പോടാത്ത്. പലകപ്പാട്ടുകാറൻ ഏലിയാവ് ഇശ്രവേലിയരെചൊല്ലി വായാതിയത് എകനെ ഒൺ തിരുവെളുത്തിൽ നിങ്കെ വാശിയാത്തതീ?
തങ്കെ പലകേൽ പാടിനെ കാലത്തിൽ മശെ പെയ്യാതിരുപ്പേക്കുചൂട്ടി വാനമെ അടച്ചാവേക്ക് ചേരാക്ക് അതികാരം ഒണ്ട്. തണ്ണിയെ ഇലത്തമാക്കേക്കും നിനയ്ക്കിനവോളയെല്ലാം എല്ലാ ചീക്കുനാലേം പൂമിയെ തണ്ടനേ ചെയ്കേക്ക് അതികാരം അവറാത്തുക്ക് ഒള്ളെ.