13 നിങ്കളിൽ കറുമമടയിനവൻ വായാതട്ടെ; നന്തി നൽവണം ഇരുക്കിനവൻ നണ്ണിയെ ചൊല്ലി പാട്ടെ പാടട്ടെ.
പിന്നെ അവറെ ചോത്തിരമെ പാടിയോഞ്ച് ഒലിവ് മലേക്ക് പയണപ്പെട്ട് പോയെ.
പിന്നയവൻ മനശ് നൊന്ത് കെവുനമാ വായാതിയെ; അന്നേരം അവനേത്തിൽ നുൺ വലിയെ വലിയെ ഇലത്തത്തുള്ളിവോലെ വൊക്കെ മണ്ണുക്ക് കൊട്ടിയെ.
പിന്നയവൻ “ഏശുവേ, നീ രാശാവായ് വരിനവോളെ എന്നാം നിനച്ചോകോണുമെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അന്നേരം ഏൻ എന്തെ ചെയ്യിളെ? ഏൻ ആത്തുമാവിൽ വായാതും മനശിലും വായാതും ആത്തുമാവിലും പാടും മനശിലും പാടും.
ഏശുവിൽ നമ്പുനെ എൻ ഇണങ്കരേ, അതുനാലെ എന്തെ ചൊൽവിളെ നിങ്കെ കൂടി വരിനവോളെ ഒവ്വൊരാക്കും പാട്ടൊണ്ട്, ഉവതേശമൊണ്ട്, വെളിപ്പാടൊണ്ട്, അന്നിയെ പാശയൊണ്ട്, തിരിത്തിരമാക്കൽ വരമൊണ്ട്. ഇതുകാടെല്ലാം ശവയെ വളത്തുകേക്ക് ഉതകോണും.
നിങ്കെ മൊത്തമാ കൂടി കുരവുടിനവോളെ ശങ്കീര്ത്തനങ്കാട്ടിൽ ഒള്ളെ വാക്കുകാടെ എടുത്തും തെയ്വത്തുക്ക് നണ്ണിയെ ചൊന്നെ പാട്ടുകാടെ പാടുകേം തെയ്വ ആത്തുമാവ് നിങ്കളെ പാടുകേക്ക് ഉശാരേത്തിനെ പാട്ടുകാടെ പാടുകേം ചെയ്യിൻ; ഇം പാട്ടുകാടക്കൊണ്ടും ശങ്കീര്ത്തനം കൊണ്ടും കരുത്താവുക്ക് പാടി പിരിയമാ തെയ്വമെ തുതീൻ.
കിരിശ്ത്തു ഇം ഉലകത്തിൽ പിശച്ചിരുന്തവോളയേ ചാവിൽ നുൺ രച്ചിക്കേക്ക് തകിതി ഒള്ളെ തെയ്വത്തുകാക്ക് കുലവയായൊള്ളെ കോത്തയോടേം കണ്ണീരോടേം വായാത്തുകയാം കെഞ്ചുകയാം ചെയ്യെ. ഏശുവുക്ക് തെയ്വത്തുകാക്കൊള്ളെ പേടിനാലെ അത്തുക്ക് വതിലും കിടച്ചെ.
എനക്ക് പിരിയമാനവേരാളേ, കരുത്താവു നാമത്തിൽ കുരവുട്ടെ പലകപ്പാട്ടുകാറാക്ക് ചരിയാനെ കറുമമെല്ലാം വന്തവോളെ അവറെ അതെ ഏത്തതാം നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ? അതുനാലെ നങ്കളും കറുമമെ ഏത്തെടുക്കോണും.
അവറെ കോയിമെ കട്ടിലേക്കും നാല് ചീവാതീക്കും മൂപ്പരുകാട്ടുക്കും മില്ലോട് ഒരു പുതുവൻ പാട്ടെ പാടിയെ; പൂമീൽ നുൺ വിലേക്ക് വായ്ങ്കെ നൂത്തി നാപ്പത്തിനാലായിരം വേരാക്കല്ലാതെ ആരുക്കും അം പാട്ടെ പടിക്കേക്ക് മുടിഞ്ചതില്ലെ.
“നങ്കാക്ക് രച്ചെ കിടച്ചത് കോയിമെ കട്ടിലേൽ ഇരുക്കിനവനാനെ നങ്കെ തെയ്വത്തിൽ നുണ്ണും കുഞ്ചി ആട്ടിൽ നുണ്ണും താൻ” ഒൺ വലിയെ വായിൽ വുളിച്ച് ചൊല്ലികിട്ടേ ഇരുന്തെ.