1 വശതിയാനവേരാളേ, നോക്കിൻ, നിങ്കാക്ക് വരുവപ്പോനെ തുമ്പമാം തുരിതമാം നിനച്ച് വരുത്തപ്പട്ട് വലിയെ വായിൽ കേശിൻ.
വിശിൽ ചൂട് കനത്ത് കനത്ത് വരുകയിലേ പുൽ ഉലന്ത് പൂവ് ഉലുന്തു പോനതുവോലെ വശതിയായ് പിശയ്ക്കിനെ മനിശൻ ഉടയാ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ ചമ്പാരിക്കനവോളയിലേ ചത്ത് കെട്ടു നാശമായ് പോകും.
ഒണ്ണാ നിങ്കെ പാവമാനവേരാളെ മാനം കെടുത്തി ഇരുക്കിനെ. പണക്കാറാതാൻ നിങ്കളെ തൊന്തരവെ ചെയ്യിനത്; അവറതാനേ നിങ്കളെ നായമിടിനാനുക്ക് കട്ടായമാ വലിച്ച് കൊണ്ടോനത്.
ഉണ്ണേക്കോ നാളയോ എങ്കെ ഒരു പട്ടണത്തിൽ പോകും. പിന്നെ ഒരു വരിയമ്പരേക്ക് അങ്ക് ഇരുന്ത് ഏവാരമെ ചെയ് അനേകമായ് ചമ്പാരിക്കുമൊൺ പൊങ്കാരമെ ചൊന്നവേരാളേ, ഇപ്പെ ഏൻ ചൊന്നതെ കോൾ,
നിങ്കെ ചെയ്യെ പാപമെ നിനച്ച് ചരിയാനത്തിൽ കവലയടഞ്ചും പെരിളെ ചൊല്ലീം കേശിൻ; നിങ്കെ ചിരി ചാത്തിരപ്പട്ടും നിങ്കെ പിരിയം കോത്തയായും ഇരുക്കട്ടെ.