14 നാളെ നിങ്കാക്ക് എന്താവനൊൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തതാനെ; എന്തൊണ്ണാ കൊഞ്ചനേരത്തേക്ക് കാണതും പിന്നെ മാഞ്ചോനതുമാനെ മഞ്ചിവോലതാൻ നിങ്കെ ഉശിര്.
ഒണ്ണാ വശതിയാനെ മനിശനെ തെയ്വം വലിയവനായ് വിലമതിയാതവോയാലും അവൻ അത്തിൽ പിരിയമടയട്ടെ. എന്തൊണ്ണാ അവൻ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരം പൂവോലെ നാശമായോകും.
തെയ്വ വശനത്തിൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനതുവോലെ, “തായ് തന്തേരുകാട്ടിൽ നുൺ കിടച്ചെ ഉടമ്പ് പുല്ലുവോലേം അത്തിലെ ചുകം പൂവുവോലേംതാൻ; പുൽ ഉലന്ത് പോകേം പൂവ് ഉലുമ്പി പോകേം ചെയ്യിനവോലെ ഇം ഉടമ്പും അത്തിലെ ചുകമും നാതയായ് മണ്ടും.
എല്ലാത്തുക്കും കടശി കാലം വന്തിരുക്കിനെ; അതുനാലെ നിങ്കെ വായാതിനവോളെ നിങ്കെ തെളിഞ്ചെ മനശുകാറായായും ഉടവനുടവൻ പിരിയമെ അടക്കി വയ്ക്കിനവേരായായും ഇരിൻ.
ഉലകമും ഉലകത്തിലൊള്ളെ നിച്ചനാത്തെ ആശകാടും നാശമാകും. ഒണ്ണാ തെയ്വ പിരിയമെ ചെയ് നടക്കിനവനോ എണ്ണെണ്ണേക്കും ഇരുക്കും.