2 ഒരുവോളെ നിങ്കെ തെയ്വമെ കുമുടിനാനുക്ക് വിലയൊള്ളെ തുണിയാം തങ്കെ മോതിരമാം ഇട്ടാലെ ഒരായും വിലനാത്തെ തുണിയെ ഉടുത്ത് ഒരു അപ്പുറാണിയാനെ മനിശനും വന്തതൊണ്ണാ
ഒണ്ണാ അവൻ തന്താര് വേലക്കാറൻകാൽ, ‘പുടീയൊൺ ചന്തമാനെ ഒരു അങ്കിയെ കുടത്ത് ഇടെ വയ്യിൻ; അവൻ വിരളുക്ക് മോതിരമാം കാലുക്ക് ചെരുപ്പാം ഇടെ വയ്യിൻ.
പിന്നെ കെരോതാവും ഉടയാ പടയാളികേം മത്തും അവനെ ഒടിയോറെ ചൊല്ലി വെക്കമെ കെടുത്തി രാശാക്കൻമാരുകാട് ഇടിനെ ഉടനടയെ ഉടുക്കവച്ച് പീലാത്തോശുകാക്ക് തിരുപ്പി കടത്തിവുട്ടെ.
നിങ്കെ വിലയൊള്ളെ തുണിയെ ഇട്ട് വന്താളെ നോയ്ക്കി, “എങ്കെ ഒരുക്കി ഇട്ടിരുക്കിനെ ഇം ചന്തമാനെ ഇടത്തിൽ ഇര്” ഒണ്ണും അപ്പുറാണീകാൽ, “നീ അവുടോട് നിൽ” അല്ലേയ്ക്കൊണ്ണാ “എൻ പാതപീടത്തിൽ വന്തിര്” ഒണ്ണും ചൊന്നതൊണ്ണാ