8 നെല്ലുക്കും തത്തി പുല്ലുക്കും തത്തി നടക്കിനവൻ ഉടയാ വശീലെല്ലാം ഉറപ്പ് നാത്തവൻ ആയോകും.
കൺകാട് ഉടമ്പിലെ വിളക്ക് താൻ; കൺ നല്ലതൊണ്ണാ നിൻ ഉടമ്പ് ബൂറാ വെളിച്ചം നുറഞ്ചിരുക്കും.
ഇരണ്ട് എശമാനൻകാട്ടുക്ക് പണ്ണക്കാറനായ് ഇരുപ്പേക്ക് ആരുനാലേം മുടിയാത്ത്; അകനെ ചെയ്യാ ഒരാളെ വൊറുത്ത് ഇനിയൊരാകാൽ ആത്തിരമാ ഇരുക്കും; അല്ലേയ്ക്കൊണ്ണാ ഒരാകാൽ ചേന്ത് ഇനിയൊരാളെ പുറിച്ച് തള്ളുകേം ചെയ്യും; ഒരേ നേരം തെയ്വത്തുക്ക് ഏവലെ എടുപ്പേക്കും പണത്തുകാക്ക് ആത്തിരമായ് ഇരുപ്പേക്കും നിങ്കാക്ക് മുടിയാത്ത്.
ഇകത്തെ മനിശൻ കരുത്താവുകാലിരുന്ത് എന്തൊണ്ണാലും കിടയ്ക്കുമൊൺ നിനയ്ക്കുവാനില്ലെ.
നങ്കെ തെയ്വത്തുകാക്ക് ഉതവീക്കുചൂട്ടി പോനിൻ; അമ്പോളെ അവൻ പിന്നിയം നങ്കാക്ക് കിടയ്ക്കും. പാപമെ ചെയ് നടക്കിനവേരാളേ, നിങ്കെ പാപമെ നുറുത്തിൻ; ഇരട്ടെ മനശൊള്ളവേരാളേ, നിങ്കെ മനശീലൊള്ളെ ഇവ്വുലകത്തിലെ കുറുപ്പുനാത്തെ ആശകാടെ വീയ് ഒറീൻ.
അവറെ മനശ് ഉറപ്പുനാത്തെ പെണ്ണാളെ വഞ്ചനെ വാക്കെ ചൊല്ലി മയക്കിനെ. ഇകനെ പാപമെ ചെയ്യിനത്തിൽ അവറാത്തുക്കു ഒരു കാലത്തിലും മതി വാരാത്ത്. തരിത്തിരിയം പുടിച്ചെ ഇവറെ തെയ്വത്തിലെ ചാപ്പം കിടച്ചവേരാതാൻ.
പവുലോശ് ഉടയാ എളുത്തിലെല്ലാം ഇതെചൊല്ലി എളുതിയിരുക്കിനെ. ഒണ്ണാ അത്തിൽ ഒരിത്തിനെ കാരിയമെ നിനച്ചെടുപ്പേക്ക് തിക്കിമുട്ടൽ താൻ. കരുത്താവിലെ വശിയെചൊല്ലി അറിവുനാത്തതും ഉറപ്പുനാത്തതുമാനെ ആളുകെ വോറേ വശനങ്കാടെ ചൊന്തം നാശത്തുക്കുചൂട്ടി നരിയാ ചൊല്ലി കൊടുക്കിനതുവോലെ അവറെ ഇതാം നരിയാ ചൊല്ലി കൊടുക്കിനെ.