11 വിശിൽ ചൂട് കനത്ത് കനത്ത് വരുകയിലേ പുൽ ഉലന്ത് പൂവ് ഉലുന്തു പോനതുവോലെ വശതിയായ് പിശയ്ക്കിനെ മനിശൻ ഉടയാ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമെ ചമ്പാരിക്കനവോളയിലേ ചത്ത് കെട്ടു നാശമായ് പോകും.
ഒണ്ണാ വിശിലടിച്ചവോളെ അത്തുക്ക് ആശമാ വേര് നാപ്പോയതുനാലെ വിശിൽ ചൂടടിച്ചതും അത് വേമായേ ഉലന്തേയെ.
‘പുറകോട് വന്തു ഒരു മണി നേരം മട്ടും വേലെ ചെയ്യെ ഇം ആളുകളേം പകലേലെ കറുമമാം വൻ വിശിലാം ഏത്തെ എങ്കളാം നീ ഒരേവോലെ ഒൺ കണ്ടതേ?’ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഉണ്ണേക്ക് ഇരുക്കിനതും നാളെ തീയിൽ വെന്ത് കരിഞ്ചുപോനതുമാനെ പുല്ലുകാടെ തെയ്വം ഇകനെ ഇപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ ചന്തമായ് കോലമേത്തിനതൊണ്ണാ, നമ്പിക്കേൽ കുറവൊള്ളവേരാളേ, അവൻ നിങ്കളെ എപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ കോലമേത്തും.
ഒണ്ണാ അടീക്ക് വേര് നാപ്പോയതുനാലെ വിശിലടിച്ചവോളെ ഒത്തേ ഉലന്തേയെ.
ഉലകത്തിലൊള്ളതുകാടെ ബൂറാ പളകിനവേരാ അത്തിലേ അരുവണേവാനില്ലെ. എന്തൊണ്ണാ ഇം ഉലകം ഇപ്പെ ഇരുക്കിനെ നിലമേൽ ബൊകാലം ഇരാത്ത്.
അകനെ നമ്പിക്കയാനെ നിങ്കാക്കുചൂട്ടി ഇം ഉലകത്തിൽ ഒള്ളതുകാടുവോലെ നാത്തെ നാശമാകാത്തതും അശുകാത്തതും തിളക്കം മയ്ങ്കി പോകാത്തതുമാനെ ഒരു അവകാശം മേലോകത്തിൽ ചൂതാനമാ വച്ചിരുക്കിനെ.
ഒണ്ണാ വലിയെ മൂപ്പനാനെ ഏശു വെളിപ്പടിനവോളെ ഒരുനായും മയ്ങ്കി പോകാത്തെ മകിമെ ഒള്ളെ കിരികിടം നിങ്കാക്ക് കിടയ്ക്കും.