10 ഒണ്ണാ വശതിയാനെ മനിശനെ തെയ്വം വലിയവനായ് വിലമതിയാതവോയാലും അവൻ അത്തിൽ പിരിയമടയട്ടെ. എന്തൊണ്ണാ അവൻ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരം പൂവോലെ നാശമായോകും.
തെയ്വം വേണും ഒൺ ആശിക്കിനവേരാ ഓകമൊള്ളവേരാ; തെയ്വ രാച്ചം അവറാത്തുക്കൊള്ളതുതാൻ.
ഉണ്ണേക്ക് ഇരുക്കിനതും നാളെ തീയിൽ വെന്ത് കരിഞ്ചുപോനതുമാനെ പുല്ലുകാടെ തെയ്വം ഇകനെ ഇപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ ചന്തമായ് കോലമേത്തിനതൊണ്ണാ, നമ്പിക്കേൽ കുറവൊള്ളവേരാളേ, അവൻ നിങ്കളെ എപ്പേരുപ്പട്ടത്തിൽ കോലമേത്തും.
ഉലകത്തിലൊള്ളതുകാടെ ബൂറാ പളകിനവേരാ അത്തിലേ അരുവണേവാനില്ലെ. എന്തൊണ്ണാ ഇം ഉലകം ഇപ്പെ ഇരുക്കിനെ നിലമേൽ ബൊകാലം ഇരാത്ത്.
അത് മട്ടുമില്ലെ, എനക്ക് കരുത്താവാനെ കിരിശ്ത്തു ഏശുവെ ചൊല്ലി തിക്കിനൊണ്ടാനത് മുയ്ക്കമാനെ കാരിയമായതുനാലെ ഇതുകാടയെല്ലാം ഏൻ വിലനാത്തതായ് കാണെ. അവൻനാലെ ഏൻ അതുകാടയെല്ലാം വീയ് ഒറിഞ്ചാനെ. അകനെ ഏൻ എന്നമേ മൊത്തമാ കിരിശ്ത്തുവുക്ക് ഒള്ളവൻ ആവുകേം
ഉലകത്തിലെ വശതിയാനവൻകാൽ വമ്പെ കാട്ടാതേൻ ഒണ്ണും നിച്ചം നാത്തെ ചൊത്തിലില്ലെ നങ്കാക്ക് തേവയാനതെല്ലാം കനേകമായ് തരിനെ തെയ്വത്തുകാക്ക് താൻ ആശേ വയ്ക്കോണും ഒണ്ണും നീ കൽപ്പനേ ഇടോണും.
നാളെ നിങ്കാക്ക് എന്താവനൊൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനാത്തതാനെ; എന്തൊണ്ണാ കൊഞ്ചനേരത്തേക്ക് കാണതും പിന്നെ മാഞ്ചോനതുമാനെ മഞ്ചിവോലതാൻ നിങ്കെ ഉശിര്.
തെയ്വ വശനത്തിൽ ചൊല്ലിയിരുക്കിനതുവോലെ, “തായ് തന്തേരുകാട്ടിൽ നുൺ കിടച്ചെ ഉടമ്പ് പുല്ലുവോലേം അത്തിലെ ചുകം പൂവുവോലേംതാൻ; പുൽ ഉലന്ത് പോകേം പൂവ് ഉലുമ്പി പോകേം ചെയ്യിനവോലെ ഇം ഉടമ്പും അത്തിലെ ചുകമും നാതയായ് മണ്ടും.
ഉലകമും ഉലകത്തിലൊള്ളെ നിച്ചനാത്തെ ആശകാടും നാശമാകും. ഒണ്ണാ തെയ്വ പിരിയമെ ചെയ് നടക്കിനവനോ എണ്ണെണ്ണേക്കും ഇരുക്കും.