7 ഇരണ്ടാമത്തെ ചിത്താറേൽ വരിയത്തിൽ ഒരു തടവെ മട്ടുംതാൻ വലിയെ പൂയാരി പോമത്. അവനും മാനടവൻകാടും തിക്കിനാതെ ചെയ്യെ പാപങ്കാട്ടുക്കുചൂട്ടി തൊളിക്കേക്ക് ഇലത്തമും മത്തും താൻ അമ്പാൾ അക്ക് പോമത്.
എന്തൊണ്ണാ അവറെ മനശ് ഇരുട്ടായ് ഇതയം കടിനപ്പട്ട് അറിവുനാത്തവേരാളായ് തെയ്വത്തിലെ ഉശിരുക്ക് പങ്ക് നാത്തവേരായായിരുക്കിനെ.
ഒണ്ണാ ഇപ്പെ വരിയമെല്ലാം ആകമെ ചെയ്കേക്ക് വരിനവോളെ പാപമെചൊല്ലിയൊള്ളെ നിനവ് അവറാത്തുക്ക് വരിനത് മട്ടുംതാൻ.
ഇം കാത്തിരുപ്പ് ചക്കിതി ഒള്ളതും ഉറപ്പൊള്ളതും താൻ; അത് നങ്കളെ പരിശുത്തമാനെ ഇടത്തുക്ക് മില്ലോട് തൂയ്ക്കിട്ടിരുക്കിനെ തിരച്ചീലേക്ക് അകത്തുക്ക് കൊണ്ടോനെ.
വോറെ ഒള്ളെ വലിയെ പൂയാരികാടുവോലെ മുതെ ഉടവൻ പാപത്തുക്കുചൂട്ടീം പിന്നെ ഇനിയൊള്ളവേരാ പാപത്തുക്കുചൂട്ടീം എപ്പണും ആകപലി കൊടുക്കിളെ നിലെ ഏശുവുക്ക് നാപ്പോയെ. ഒരുവട്ടം മട്ടുംതാൻ അവൻ പലിയെ കൊടുത്തത്. അത് ഉടയാ ഉശിരെ കൊടുത്തൊള്ളെ പലിതാൻ.
ഇരണ്ടാം തിരച്ചീലേക്ക് പുറകോട് എപ്പേരുപ്പട്ടെ പരിശുത്തമാനെ ഇടം ഒൺ പേരൊളെള ഒരു ചിത്താറേം ഒണ്ടായെ.