28 കിരിശ്ത്തുവും അകനയേ കനേമാളുകേലെ പാപമെ നീക്കുകേക്ക് ഒരു തടവെ ആകമായെ. ഇനി പാപമെ ചിമ്പുകേക്കില്ലെ തനക്കുചൂട്ടി കാത്ത് ഇരുക്കിനവേരാക്ക് രച്ചേ കൊടുപ്പേക്ക് അവൻ ഇരണ്ടാമതും വെളിപ്പടും.
മനിശൻ മകനായ് വന്താ ഏവലെ എടുക്കെ വയ്പ്പേക്ക് നാത്തെ, ഏവലെടുപ്പേക്കും കനേകവേരാക്കുചൂട്ടി ഉടയാ ഉശിരെ മറുവിലയായ് കൊടുപ്പേക്കുംതാൻ വന്തെ; അതുവോലെ നിങ്കളും ചെയ്യിൻ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
മനിശൻ മകൻ മകിമയോടെ ഉടയാ തൂതരുകാടും മത്തും വരിനവോളെ, മകത്തമാനെ ഉടയാ കോയിമെ കട്ടിലേൽ അവൻ ഇരുക്കുകേം
ഇത് കനേകംവേരാ പാപത്തിലെ വുടുതലുക്കുചൂട്ടി ചീന്ത്നെ എൻ ഇലത്തം താൻ; ഇം വീഞ്ച് തെയ്വമും മനിശനും മത്തുമൊള്ളെ ഉടമ്പടീക്കൊള്ളെ അടകാളം താൻ.
ഏൻ പോയ് നിങ്കാക്കുചൂട്ടി ഇടമെ ഒരിയ്ക്കാ, ഏൻ ഇരുക്കിനെ ഇടത്തിൽ നിങ്കളും ഇരുക്കിളത്തുക്ക് ഏൻ തിരുമ്പി വന്തു എൻ കൂട്ടത്തിൽ നിങ്കളാം കൂട്ടി കൊണ്ടോകും.
അവറകാക്ക്, “കെലീലേലവേരാളേ, നിങ്കെ വാനമെ നോയ്ക്കി നിക്കിനത് എന്തുക്ക്? നിങ്കളെ വുട്ടു മേലോകത്തുക്ക് പോയെ ഇം ഏശു മീത്തുക്ക് പോനതെ നിങ്കെ കണ്ടതുവോലയേ അവൻ ഇനീം തിരുമ്പി വരും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അത് എകനയൊണ്ണാ ഏശു തനക്കുചൂട്ടി ചെയ്യതെന്തൊൺ നമ്പുനെ ഒരാ ഇതുവരേക്ക് ചെയ്യെ പാപങ്കാട്ടുക്കൊള്ളെ തണ്ടനയെ ഏശു ഉടയാളിലെ ചാവുനാലെ ഏത്തെടുത്തിരുക്കിനെ. അതെ തെയ്വം അവനുക്ക് നീതിയായ് കണക്കാക്കിനെ.
അത് എകനയൊണ്ണാ മുതെ മനിശനാനെ ആതാം തെയ്വത്തിലെ നീമമെ പാലിയാതെ ഇരുന്തനാലെ എല്ലാരും ചാകവേണ്ടി വന്തെ. അതുവോലെ ചാവിൽ നുണ്ണും നങ്കാക്ക് വുടുതലെ തരുവചൂട്ടി ഇരണ്ടാം മനിശനാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവെ തെയ്വം മനശോടെ തന്തെ.
അതുമട്ടുമില്ലെ ഏശു നങ്കെ പാപംനാലെ ഒരു തടവെ ചാവുക്ക് അകപ്പട്ടെ; ഒണ്ണാ ഇപ്പെ അവൻ തെയ്വത്തുക്ക് മട്ടുമായ് പിശയ്ക്കിനെ.
അതുമട്ടുമില്ലെ തെയ്വ മക്കെ ഒണ്ണെ പതവിയോടെ ഒരു പുതുവൻ പിശപ്പെ തുടങ്കിനെ നാമും മകത്തമാനെ ഉടമ്പോടെ പിശയ്ക്കിനെ അം നാത്തേക്കായ് കാത്ത് ഇരുക്കിനെ.
അത് എകനയൊണ്ണാ നങ്കെ നൽ പിശപ്പുക്കുചൂട്ടി തന്തെ നായപുറമാണം നങ്കാക്ക് പാലിക്കേക്ക് കൂടാതൊള്ളെ കറുമം നുറഞ്ചെ നങ്കെ നിലമയെ കണ്ട് തെയ്വം ഉടയാ മകനെ നങ്കെ ഉരുവത്തിൽ നങ്കെ പാപംനാലെ കിടച്ചെ ചാവ് തണ്ടനെ ഏത്തെടുപ്പേക്ക് കടത്തിവുട്ടെ.
അതുനാലെ നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തു വെളിപ്പടിനതെ ആശയോടെ കാത്ത് ഇരുക്കിനെ നിങ്കാക്ക് എല്ലാ ആത്തുമീകെ വരങ്കാടും കിടച്ച് ഇരുക്കിനെ.
ഇകനെ നടമാനവോളെ, “ചാവെ തോൽവി അടയെ വച്ചെ” ഒണ്ണൊള്ളെ തെയ്വ വശനം നടമാനെ.
മട്ടുമില്ലെ ചാവിൽ നുൺ തെയ്വം ഉശിരേത്തിയവനും വരുകേക്കിരുക്കിനെ തെയ്വ കിരുക്കിൽ നുണ്ണും നങ്കളെ വുടുവിക്കിനവനുമാനെ അവൻ മകൻ ഏശു മേലോകത്തിൽ നുൺ വരിനത് നിങ്കെ കാത്തിരുക്കിനതചൊല്ലീം അവറെ എല്ലാരും ചൊന്നെ.
നങ്കെ കരുത്താവനെ ഏശുകിരിശ്ത്തു തിരുമ്പി വരിനതചൊല്ലീം നങ്കെ അവനും മത്തും കൂടി ചേന്തോനതചൊല്ലീം നിനയ്ക്കിനവോളെ ഇണങ്കരേ, ഏൻ നിങ്കകാൽ കെഞ്ചി കോക്കിനത് എന്തൊണ്ണാ,
ഇനി എനക്ക് നീതീലെ കിരികിടം ഒരിക്കി വച്ചിരുക്കിനെ; അത് നീതിയോടെ നായമിടിനവനാനെ കരുത്താവ് അണ്ണേക്ക് എനക്ക് തരും; എനക്ക് മട്ടും നാത്തെ അവൻ വെളിപ്പടിനതെ ആശയോടെ കാത്ത് ഇരുക്കിനെ എല്ലാരുക്കും താൻ.
ചുത്തം നാത്തെ പിശപ്പാം ഇം ഉലക ചുകമാം വുട്ട് ഇം ഉലകത്തിൽ തിരിത്തിരമായും നീതിയോടേം തെയ്വത്തിലെ ചാമിക്കാറനായും പിശപ്പേക്ക് അം തെയ്വ പിന്നിയം നങ്കളെ പടിയ്ക്കെ വയ്ക്കും.
രച്ചേലെ അവകാശികയാനവേരാക്ക് ഏവലാളിയായ് കടത്തിവുട്ടെ ആത്തുമാവുകാടുതാൻ തെയ്വ തൂതരുകാട്.
തെയ്വത്തിലെ പിരിയത്തിൽ ഏശുകിരിശ്ത്തു ഉടയാ ഉടമ്പെ ഒരേ ഒരുവട്ടം ആകമെ ചെയ് നങ്കളെ ചുത്തമായ്ക്കിരുക്കിനെ.
എല്ലാരുകാലും നിമതിയാ ഇരുക്കേക്കും ചുത്തമാനെ പിശപ്പെ പിശയ്ക്കേക്കും നോക്കോണും. ചുത്തം നാത്തെ ആരുക്കും കരുത്താവെ കാൺമ്പേക്ക് കൂടാത്ത്.
അകനയൊണ്ണാ ഇത്തിനെ വലിയെ രച്ചെ കെവുനമാക്കാതവോയാ നങ്കെ എകനെ തണ്ടനേൽ നുൺ തപ്പിക്കും? ഇം രച്ചെ കരുത്താവുതാൻ മുതെ ചൊല്ലിയത്. അവൻകാൽ നുൺ കേട്ടവേരാ അതെ എങ്കാക്ക് വിളക്കമായ്ക്കീം തന്തിരുക്കിനെ.
നമക്കൊള്ളെ വലിയെ പൂയാരി നങ്കെ കുറേൽ കനിവെ കാട്ടുകേക്ക് കൂടാത്താ നാത്തെ; എല്ലാത്തിലും നങ്കവോലെ ചോതനേൽ അകപ്പട്ടപ്പണും അവൻ പാപം നാത്തവനായിരുന്തെ.
മികന്തവനായതുനാലെ ചൊല്ലെ പാലിക്കിനെ എല്ലാരുക്കും എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊള്ളെ രച്ചേക്കൊള്ളെ കാരണമായെ.
വോറെ ഒള്ളെ വലിയെ പൂയാരികാടുവോലെ മുതെ ഉടവൻ പാപത്തുക്കുചൂട്ടീം പിന്നെ ഇനിയൊള്ളവേരാ പാപത്തുക്കുചൂട്ടീം എപ്പണും ആകപലി കൊടുക്കിളെ നിലെ ഏശുവുക്ക് നാപ്പോയെ. ഒരുവട്ടം മട്ടുംതാൻ അവൻ പലിയെ കൊടുത്തത്. അത് ഉടയാ ഉശിരെ കൊടുത്തൊള്ളെ പലിതാൻ.
വലിയെ പൂയാരി ഒവ്വോരു വരിയത്തിലും ആടുമാടുകാട്ടിലെ ഇലത്തമെ എടുത്തു പരിശുത്തമാനെ ഇടത്തുക്ക് പോനതുവോലെ കിരിശ്ത്തുവും പിന്നേം പിന്നേം ഉടയാളമേ ഒപ്പണയ്ക്കിളതില്ലെ.
നങ്കെ പാപം ചെയ്യിനതെ നുറുത്തി നീതീയോടെ പിശയ്ക്കുവചൂട്ടി കിരിശ്ത്തു നങ്കെ പാപമെ ഉടയാ ഉടമ്പിൽ ചിമ്പി ശിലുവേൽ ചത്തെ; അവൻ കായംനാലെ നിങ്കാക്ക് ചുകം കിടച്ചിരുക്കിനെ.
നിങ്കളെ തെയ്വത്തുകാക്ക് കൊണ്ടോകേക്കുചൂട്ടി നീതിമാനായെ കിരിശ്ത്തു നീതി നാത്തവേരാ പാപത്തുക്കുചൂട്ടി ഒരു തടവ് ചത്തെ. അവൻ ഉടമ്പിൽ ചത്തതൊണ്ണാലും അവനെ ആത്തുമാവിൽ ഉശിരേത്തിയെ.
നിങ്കെ തെയ്വത്തിലെ നാളേക്കുചൂട്ടി കാത്ത് ഇരുക്കേം അവൻ വേമാ വരുകേക്ക് നിങ്കെ ചെയ്കേക്കൊള്ളത് ഉശാരാ ചെയ്യോണും. അം നാ വാനം വെന്ത് നാശമാ മണ്ടുകേം വാനത്തിലെ ചക്കിതികാട് ചൂടുനാലെ വെന്ത് ഉരുകേം ചെയ്യും.
പിരിയമൊള്ളവേരാളേ, നങ്കെ ഇപ്പണേ തെയ്വ മക്കതാൻ. നങ്കാക്ക് എന്താവനൊൺ ഇതുവരേക്ക് വെളിവായ് ഇരുക്കിനതില്ലെ. ഒണ്ണാലും അവൻ വെളിപ്പടിനവോളെ നങ്കെ അവൻ ഇരുക്കിനവോലയേ ഉടയാ ഉരുവമെ കാണും. അതുനാലെ നങ്കളും അവനവോലെ ആയോകും ഒണ്ണും നങ്കാക്ക് തിക്കിനൊളെള.
നങ്കെ പാപമെ മാത്തുകേക്ക് അവൻ വെളിപ്പട്ടെ ഒണ്ണത് നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ; അവനിൽ പാപമില്ലെ.
അകനെ നിങ്കളമേ തെയ്വത്തിലെ ആത്തിരത്തിൽ കാപ്പാത്തി എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരെ തരിനെ നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തു പിന്നിയത്തുക്കുചൂട്ടി കാത്തും ഇരുക്കോണും.
ഇതി, അവൻ മഞ്ചീൽ ഓറി വരിനെ; എല്ലാരും അവനെ കാണും; അവനെ കുത്തി തൊളിച്ചവേരാകൂടി അവനെ കാണും; പൂമിനാട്ടിലെ എല്ലാ ചാതികാടും അവൻനാലെ കേശും. അന്താൻ, ആമേൻ.