28 മോശേലെ നീമം കുറവൊള്ളെ ആളുകളെ വലിയെ പൂയാരിയായ് നീമിക്കിനെ; ഒണ്ണാ നീമത്തിലെ കാലമോഞ്ച് എണ്ണേക്കും കുറവൊണ്ണും നാത്തെ മകനെ തെയ്വം ചത്തിയമെ അടിച്ചെ വാക്കുവോലെ വലിയെ പൂയാരിയായ് നീമിക്കിനെ.
ഏശു അവറകാൽ, “നിങ്കെ പോയ് അം കുറുനരികാൽ ഏൻ ഉണ്ണേക്കും നാളയും മുനികാടെ ഉറയ്ക്കീം നോയാളികേക്ക് ചുകമെ കൊടുത്തും മൂണാമതുനാ എൻ വേലെ ഓയ്ക്കുമൊണ്ണും ചൊല്ലിൻ.
ഏശു ഇം പുളിച്ചെ വീഞ്ചെ കുടിച്ചോഞ്ച്, “എല്ലാം നടമായേയെ” ഒൺ ചൊല്ലി തലേ അടീക്കിട്ട് ഉശിരെ ഒപ്പണച്ചെ.
ഒണ്ണാ ഇപ്പെ ഇം കടശികാലത്തിൽ തെയ്വം ഉടയാ മകൻനാലെ നങ്കകാക്ക് കുരവുട്ട് ഇരുക്കിനെ. തെയ്വം ഉലകമെ ബൂറാ അം മകൻനാലെ പടയ്ക്കുകേം അം മകനെ എല്ലാത്തുക്കും അവകാശിയാക്കീം വച്ചിരുക്കിനെ.
എല്ലാം തെയ്വത്തുക്കൊള്ളതാൻ; മുച്ചൂടാം പടച്ചതും അവൻതാൻ; കനേകം തെയ്വ മക്കെ രച്ചപ്പടിളത്തുക്കും അവൻ മകിമേൽ പങ്കുകാറനാകിളത്തുക്കും ഏശുവെ കറുമംനാലെ തികഞ്ചവനാക്കിനത് നല്ലത് ഒൺ തെയ്വത്തുക്ക് തോണെ.
അകനെ അവൻ തെയ്വത്തിലെ വേലേൽ കനിവ് ഒള്ളാളും നമ്പുകേക്കാനവനുമാനെ ഒരു വലിയെ പൂയാരിയുമായെ. എന്തൊണ്ണാ മാനടവൻകാട്ടിലെ പാപങ്കാട്ടുക്ക് പകറമായ് എല്ലാ കാരിയത്തിലും അവൻ ഉടയാ കൂടപ്പുറപ്പുകാടുവോലെ ആകവേണ്ടിയിരുന്തെ.
അതുനാലെ മേലോകെ വുളീക്ക് കൂട്ടാളികയാനെ ചുത്തമാനെ ഉടപ്പുറവികളേ, നങ്കെ ഏത്തു ചൊന്നെ വലിയെ പൂയാരീം തെയ്വം കടത്തി വുട്ടാളുമാനെ ഏശുവെ കെവുനമാ നോക്കിൻ.
ഒണ്ണാ കിരിശ്ത്തു തെയ്വ കൂരേലെ അതികാരിയാനെ നമ്പിക്കെ ഒള്ളെ മകൻതാൻ. നങ്കെ ആശേലെ ഉറപ്പാം മകിമയാം കടശിവരേക്ക് ഉറുക്കമാ പുടിച്ചാ നാമേതാൻ അം തെയ്വ കൂരെ.
അതുനാലെ തെയ്വ മകനാനെ ഏശു മേലോകത്തിൽ തെയ്വത്തുകാക്ക് കടന്തു പോയെ ഒരു വലിയെ പൂയാരി നങ്കാക്ക് ഒള്ളനാലെ നങ്കെ ഏത്തു ചൊന്നെ നങ്കെ നമ്പിക്കെ ഉറുക്കമായ് പുടിച്ചോകോണും.
അതുവോലെ കിരിശ്ത്തുവും വലിയെ പൂയാരി ഒണ്ണെ പതവിയെ ഉടയാളേ എടുത്തതില്ലെ; “നീ എൻ മകൻ; ഏൻ ഉണ്ണേക്ക് നിന്നെ പുറക്കെ വച്ചിരുക്കിനെ” ഒൺ അരുളിയാളേതാൻ അവനെ നീമിച്ചിരുക്കിനത്.
ഒണ്ണാ ഏശു പൂയാരി ആയവോളെ തെയ്വം ചത്തിയം ചെയ് അവൻകാക്ക് ഇകനെ ചൊല്ലിയെ, “‘നീ എണ്ണെണ്ണേക്കും ഒരു പൂയാരിയായിരുക്കും’ ഒൺ കരുത്താവ് ചത്തിയമെ ചെയ്യെ അത്തുക്ക് മാത്തം വാരാത്ത്.”
ഒണ്ണാ ഏശു എണ്ണേക്കും ഇരുക്കിനനാലെ അവനിലെ പൂയാരി പതവിയെ വോറൊരാക്കും കയ്മാറിനതില്ലെ.
മൽക്കീശെതേക്കുക്ക് തന്താരില്ലെ, തായില്ലെ, തലെ വശിയില്ലെ, അവൻ പിശപ്പിലെ തുടക്കം എപ്പയൊണ്ണോ കടശി എപ്പയൊണ്ണോ തിക്കിലെ; തെയ്വ മകനുക്ക് തകുന്തവനായി അമ്പാൾ എണ്ണേക്കുമൊള്ളെ പൂയാരിയാനെ.