12 അകനെ നിങ്കളും മടിനാതെ നമ്പിക്കേലും പൊറുപ്പിലും വാക്കെ അവകാശമായ്ക്കവേരാ ചെയ്യതുവോലെ ചെയ്യോണും.
ഏൻ അബുറാകാം തെയ്വമും ഇശകാക്ക് തെയ്വമും ആക്കോവു തെയ്വമുമാനെ ഒൺ ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ; ഒണ്ണാ അവൻ ചത്തവേരാ തെയ്വമില്ലെ ഉശിരോടെ പിശയ്ക്കിനവൻ തെയ്വം താൻ.”
അത്തുക്ക് എശമാനൻ വതിലെ ചൊല്ലിയത്, “ചോമ്പേരീം വഞ്ചകനുമാനെ പണ്ണക്കാറനേ, ഏൻ വിതയാത്താൻ നുൺ അറുപ്പേം തൂവാത്തെ പണ്ണേൽ നുൺ ചേത്തെടുക്കുകേം ചെയ്യിനവൻ ഒൺ നിനക്ക് തിക്കിലൊണ്ടായതെ?
അം അപ്പുറാണിയാനെ മനിശൻ ചത്തവോളെ തെയ്വ തൂതരുകാട് വന്ത് അവനെ അബുറാകാമിലെ കൊടുക്കുക്ക് കൊണ്ടേയെ. അം പണക്കാറനാനെ മനിശനുമേ ചത്ത് ചാവെ മടേൽ പൂക്കുകേം ചെയ്യെ.
നല്ലെ മണ്ണിൽ ബൂന്തെ വിത്തുകാടെന്നത് തെയ്വ വശനമെ കേട്ട് ഇതയത്തിൽ ഏത്തെടുത്ത് കുറുപ്പാ അത്തിൽ നിലെ നുൺ കനിയെ തരിനവേരായാകും.”
നിങ്കാക്ക് കരുത്താവു ഏത്തു തന്തെ വേലയെ ചോമ്പുറംനാതെ പേടിനാതേം ഉശാരോടേം ചെയ്യിൻ.
മാനമും മകത്തമുമൊള്ളെ നാശമാകാത്തെ പിശപ്പ് കിടയ്പ്പച്ചൂട്ടി നല്ലതെ ചെയ് പൊറുപ്പോടെ കാത്ത് ഇരുക്കിനവേരാക്ക് തെയ്വം എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരെ കൊടുക്കും.
തെയ്വം അവനെ നീതിമാനായും താൻ ചെയ്യതുവോലെ ചെയ്വെ പോനവേരാക്ക് തകപ്പനായും കണക്കായ്ക്കനാലെ അത്തിലെ അടകാളമായ് അബുറാകാം പരിച്ചേതനെ ഏത്തെ.
അമ്പോളെ നമ്പിക്കയോടെ നിങ്കെ ചെയ്യിനെ വേലയാം ആത്തിരമോടെ നിങ്കെ ചെയ്യിനെ ഉതവികാടാം കരുത്താവാനെ ഏശുകിരിശ്ത്തുവിൽ നിങ്കാക്കൊള്ളെ ആശേലെ ഉറപ്പാം നിനച്ച് നങ്കെ തെയ്വമും തകപ്പനുമാനവനുക്ക് നണ്ണിയെ ചൊന്നെ.
അതുനാലെ നിങ്കെ അടേനെ എല്ലാ ഓത്തിരിയത്തുക്കും ചോതനേക്കും നടുവെ നിങ്കെ പൊറുപ്പോടേം നമ്പിക്കയോടേം നിലെ നിക്കിനനാലെ നിങ്കളെ ചൊല്ലി തെയ്വത്തിലെ ശവകാട്ടിൽ എങ്കെ പെരുമപ്പടിനെ.
രച്ചേലെ അവകാശികയാനവേരാക്ക് ഏവലാളിയായ് കടത്തിവുട്ടെ ആത്തുമാവുകാടുതാൻ തെയ്വ തൂതരുകാട്.
തെയ്വത്തിലെ പിരിയമെ ചെയ് വാക്കെ നേടുകേക്ക് വൻ പൊറുമേലെ ചക്കിതി നിങ്കാക്ക് തേവെ.
നമ്പിക്കയാലെ അവറെ രാച്ചങ്കാടെ പുടിച്ചടക്കി, നീതിയെ നടത്തി, വാക്കെ നേടി, ശിങ്കംകാട്ടിലെ വായെ അടച്ചെ.
അതുനാലെ നമ്പിക്കേൽ ഉറപ്പോടെ നുണ്ണെ കനേകമാളുകെ നങ്കാക്ക് ചുത്തും ഒള്ളനാലെ നങ്കളെ അടീക്ക് ഇരുത്തിനെ എല്ലാ കനമാം ഒട്ടി ഇരുക്കിനെ പാപമാം വുട്ടൊറിഞ്ച് നങ്കാക്ക് മില്ലോട് വച്ചിരുക്കിനെ ഓട്ടത്തിൽ ചോന്ത് പോകാതെ ഓടാം.
നിങ്കകാൽ തെയ്വ വശനമെ ചൊല്ലി തന്ത് കൊണ്ണടന്തവേരാളെ നിനച്ചോകോണും; അവറെ നമ്പിക്കയാം പിശപ്പാം കണ്ട് നിങ്കളും അകനയേ പിശേനിൻ.
ഇതെചൊല്ലി ചൊൽകേക്ക് എങ്കാക്ക് കനേകമൊണ്ട്; ഒണ്ണാ നിങ്കാക്ക് വിളക്കമാവെ കൂടാത്തനാലെ തിരിത്തിരമായ്ക്കി തരുകേക്ക് മുടിയാത്ത്.
അകനെ അബുറാകാമ് പൊറുപ്പോടെ കാത്ത് ഇരുന്ത് തെയ്വത്തിലെ വാക്കെ നേടിയെടുത്തെ.
എന്തൊണ്ണാ ഏശുവെ നമ്പുനെ നിങ്കെ നമ്പിക്കേക്ക് ചോതനകാട് വരിനവോളെ ചോന്ത് പോകാതെ ഉറപ്പോടെ നിൽപ്പേക്കൊളെള മനശൊള്ളവേരാ ആകും ഒൺ തിക്കിനൊള്ളതാനെ?
അതുനാലെ എൻ അണ്ണൻ തമ്പിയേരുകാടേ, നിങ്കളെ എന്തുക്കുചൂട്ടി വുളിച്ചതൊണ്ണും എന്തുക്കുചൂട്ടി പുറിച്ചെടുത്തെ ഒണ്ണും ഒള്ളെ ഉറപ്പുള്ളവേരാ ആയിരുന്താ നിങ്കെ തവറി പോകാത്ത്.
എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരെ തരുവിളെ ഒണ്ണതുതാൻ അവൻ നങ്കകാക്ക് ചൊല്ലിയെ വാക്ക്.
അടിമയാകവേണ്ടവൻ അടിമയാകും; വാളാലെ ചാകവേണ്ടവൻ വാളാലെ ചാകും; ഇന്നേരത്തിൽതാൻ തെയ്വ മക്കെ പൊറുപ്പോടേം നമ്പിക്കയോടേം നിക്കെ വേണ്ടത്.