8 മകൻ ഒണ്ണാലും താൻ അടഞ്ചെ കായകറുമംനാലെ വകതിരുവെ പടിച്ച്
അത്തുക്ക് ഏശു ഓകന്നാൻകാക്ക്, “തെയ്‌വത്തിലെ പിരിയമെ നുറപ്പേക്കുചൂട്ടി ഇപ്പെ ഇകനെ നടക്കട്ടെ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ. അകനെ ഓകന്നാൻ അത്തുക്ക് അന്താൻ ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ആരും അം ഉശിരെ എൻകാൽനുൺ എടുത്തൊറിയാത്ത്; ഏനേ അതെ കൊടുക്കും; അതെ കൊടുപ്പേക്കും അതെ തിരുപ്പി എടുപ്പേക്കുമൊള്ളെ അതികാരം എനക്കൊണ്ട്; ഇം കൽപ്പനെ എൻ തകപ്പൻകാൽ നുണ്ണും എനക്ക് കിടച്ച് ഇരുക്കിനെ.”
ഏൻ എൻ തകപ്പനിലെ കൽപ്പനകാടെ പാലിച്ച് അവനിലെ ആത്തിരത്തിൽ പിശയ്‌ക്കിനവോലെ നിങ്കളും എൻ കൽപ്പനകാടെ പാലിച്ചാ നിങ്കെ എൻ ആത്തിരത്തിൽ പിശയ്‌ക്കും.
ഏശു അവറാത്തുകാക്ക് ചൊല്ലിയത്, “എന്നെ കടത്തി വുട്ടവനിലെ പിരിയമെ ചെയ്യിനതും അവൻ എനക്ക് ഏത്തു വുട്ടെ വേലേ ചെയ് മുടിക്കിനതും താൻ എൻ തീൻ.
ഏൻ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഉറങ്കി വന്തിരുക്കിനത് എൻ പിരിയമെ ചെയ്‌കേക്ക് നാത്തെ, എന്നെ കടത്തി വുട്ടാളിലെ പിരിയമെ ചെയ്‌കേക്കുതാൻ.
അവൻ ഉടയാളമേ വലിയവൻ ഒൺ നിനയാതെ ശിലുവേൽ ചാനത് വരേക്ക് എല്ലാ കാരിയമും തെയ്‌വത്തിലെ ചൊൽപ്പടീക്ക് ചെയ്യിനവനായ് ഇരുന്തെ.
ഒണ്ണാ ഇപ്പെ ഇം കടശികാലത്തിൽ തെയ്‌വം ഉടയാ മകൻനാലെ നങ്കകാക്ക് കുരവുട്ട് ഇരുക്കിനെ. തെയ്‌വം ഉലകമെ ബൂറാ അം മകൻനാലെ പടയ്‌ക്കുകേം അം മകനെ എല്ലാത്തുക്കും അവകാശിയാക്കീം വച്ചിരുക്കിനെ.
“നീ എൻ മകൻ; ഏൻ ഉണ്ണേക്ക് നിന്നെ പുറക്കെ വച്ചിരുക്കിനെ” ഒണ്ണും “ഏൻ അവനുക്ക് തകപ്പനും അവൻ എനക്ക് മകനും ആയിരുക്കും” ഒണ്ണും തൂതരുകാട്ടുകാൽ ആരുകാലൊണ്ണാലും എപ്പണൊണ്ണാലും തെയ്‌വം ചൊല്ലിയിരുക്കിനതീ?
ഒണ്ണാ തെയ്‌വം ഉടയാ മകൻകാക്ക്: “തെയ്‌വമേ, നിൻ കോയിമെ കട്ടിൽ എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊള്ളത്. നിൻ അതികാരത്തിലെ തടി നീതിയൊള്ളത്;
ഒണ്ണാ കിരിശ്ത്തു തെയ്‌വ കൂരേലെ അതികാരിയാനെ നമ്പിക്കെ ഒള്ളെ മകൻതാൻ. നങ്കെ ആശേലെ ഉറപ്പാം മകിമയാം കടശിവരേക്ക് ഉറുക്കമാ പുടിച്ചാ നാമേതാൻ അം തെയ്‌വ കൂരെ.
