7 അതുനാലെ തെയ്വ ആത്തുമാവ് ചൊന്നതുവോലെ, “ഉണ്ണേക്ക് നിങ്കെ അവൻ ചത്തമെ കോക്കിനതൊണ്ണാ
അവൻ കുരവുട്ട് ഇരുന്തവോളെ ഒരു വെൺ മഞ്ചി വന്ത് അവറളെ മൂടിയെ; മഞ്ചീൽ നുൺ, “ചെൻ എനക്ക് പിരിയമാനെ മകൻ. ചെന്നിൽ ഏൻ പിരിയമോറിയിരുക്കിനെ; ചെൻ ചൊല്ലുക്ക് ചെവിയെ കൊടിൻ” ഒണ്ണെ ഒരു ചത്തം ഒണ്ടായെ.
ഏശു അവറകാക്ക്, “പിന്നെ എകനനേ താവീത് ആത്തുമാവിൽ അവനെ കരുത്താവ് ഒൺ വുളിക്കിനത്?
“ഏൻ വുറോതികളേത്തിൽ നിനക്ക് അതികാരമെ തരിനതുവരേക്ക് നീ എനക്ക് വലത്തക്കോടിര് ഒൺ തെയ്വം എൻ കരുത്താവുകാൽ ചൊല്ലിയതെ തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നുൺ താവീത് ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ.
ഇം ആട്ടുകൊട്ടിലിൽ പടാത്തെ വോറേ ആടുകാടും എനക്കൊളെള; അതുകാടാം ഏൻ കൂട്ടി കുടക്കിളതാൻ; അതുകാടും എൻ ഒച്ചെ കോക്കും; അകനെ ഒരു ആട്ടുകൂട്ടമും ഒരു ഇടയനും ആകും.
എൻ ആടുകാട് എൻ ചത്തമെ കോക്കിനെ; എനക്ക് അതുകാടെ തിക്കിനൊള്ളെ; അതുകാട് എനക്ക് പുറകോടേം വരിനെ.
അവനുക്ക് വാതൽ കാവൽക്കാറൻ വാതലെ തുറന്ത് കൊടുക്കും; ആടുകാട് അവനിലെ ഒച്ചേ കോക്കുകേം ചെയ്യിനെ; അവൻ ഉടയാ ആടുകാടെ പേരെ ചൊല്ലി വുളിച്ച് കൊണ്ടോനെ.
ഏൻ ചത്തിയമാ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ, ചത്തവേരാ തെയ്വ മകനിലെ ചത്തമെ കോക്കുകേം കേട്ടവേരാ ഉശിരോടെ പിശയ്ക്കുകേം ചെയ്യിനെ കാലം വരും; ഇപ്പെ വന്തുമിരുക്കിനെ.
“മാളേ, ഏശുവെ കാട്ടി കൊടുത്തെ ഊതാശെചൊല്ലി താവീത് തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നുൺ പലകേൽ പാടിയെ തെയ്വ വശനം നടമാകോണുമൊൺതാൻ.
അകനെ ഒരു തീര്പ്പും നാതെ കലഞ്ച് പോയവോളെ പവുലോശ് അവറകാൽ ഇകനെ ചൊല്ലിയെ,
അന്നേരം തെയ്വ ആത്തുമാവ് പിലിപ്പോശുകാക്ക് നീ തേരുക്ക് കിട്ടേക്ക് പോയ് ചേന്ത് നടാ ഒണ്ണെ.
കരുത്താവു ചൊല്ലിയെ കാരിയങ്കാടെചൊല്ലി തെയ്വ ആത്തുമാവും നങ്കകാക്ക് ഇകനെ ചൊന്നെ,
പാപത്തിലെ ചതിവിൽ നിങ്കളിലെ ഇതയം കടിനപ്പടാതിരുപ്പേക്ക് “ഉണ്ണേക്ക്” ഒൺ ചൊന്നകാലമെല്ലാം അക്കും ഇക്കും പുത്തിയെ ചൊല്ലി കൊടിൻ.
“ഉണ്ണേക്ക് നിങ്കെ അവൻ ചത്തമെ കോക്കിനതൊണ്ണാ നിങ്കെ തകപ്പരുകാട് ചൊല്ലുകേടെ കാട്ടിയവോലെ നിങ്കെ ഇതയമെ കടിനമാക്കുവാനില്ലെ.”
അതുനാലെ തെയ്വം തപ്പാറുകേൽ കടപ്പേക്ക് വോറൊരു നാളെ നീമിച്ചിരുക്കിനെ; അത് ഉണ്ണേക്കുതാൻ. അതുനാലതാൻ ബൊകാലമോഞ്ചപ്പെ താവീതുനാലെ, “ഉണ്ണേക്ക് നിങ്കെ അവൻ ചത്തമെ കോക്കിനതൊണ്ണാ നിങ്കെ ഇതയമെ കടിനമാക്കുവാനില്ലെ” ഒൺ തെയ്വം വാക്കെ ചൊല്ലിയിരുക്കിനത്.
കൂടാരത്തിലെ മുകപ്പിലൊള്ളെ ചിത്താറ് നിലനിക്കും കാലം വരേക്ക് പരിശുത്തമാനെ ഇടത്തുക്കൊളെള വശി തുറന്തതില്ലെ ഒൺ തെയ്വ ആത്തുമാവ് കാട്ടി തരിനെ.
പലകപ്പാട്ടുകാറാ ചൊന്നതൊണ്ണും മനിശൻ നിനവിൽ നുൺ നാത്തെ, ഒണ്ണാ തെയ്വം ചൊല്ലിയെ കാരിയം തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നുറഞ്ചി അവറെ ചൊല്ലിയതാൻ.
ഏൻ വാതൽകാൽ വന്ത് മുട്ടിനെ; ആരൊണ്ണാലും എൻ കുരളെ കേട്ട് വാതലെ തുറന്താ ഏൻ അവൻകാക്ക് പോയ് അവനും മത്തും അവൻ ഏനും മത്തും തീനെ തിന്നും.